Cinedergi 52

ir nevi Türksünüz. Bu film Türk toplumu için çok değerli
bir konuyu işliyor. Bu durum sizde cesaret kırıklığı, korku
yarattı mı? Yutabileceğim bir lokma mı çiğniyorum diye
düşündünüz mü hiç?
Korkabiliriz ama ben korkmuyorum. Bu filmle güzel bir
şey söylüyoruz. Öldürmek kötü, yaşamak iyi mesajına
hiç kimse karşı çıkmaz. Tabi ki politik bir biçimde
konuşabiliriz ama insanlık tüm konuları geçer, her
şeyden üstündür. Zaten bu film için geç kaldık. Biz belgesel
çekmiyoruz, insanlara yeni bir açı göstermek istiyoruz
ki bu durum sanattır. Sanatçı çok acı çeker, ortaya
bir şeyler çıkarmak zordur. Eğer dinden, siyasetten,
hastalıktan, homoseksüellikten korkuyorsan sanat yapan
birisi olamazsın. Bir Avustralyalı kadını canlandırıyorum
filmde. Bu rol kabul etmek cesaret mi yoksa cehalet mi
bilemiyorum sonunda ben bir Almanım ve Avustralya
aksanına dair hiçbir şey bilmiyorum. Herneyse sonunda
yaptım. umarım Sinan bir mucize yaratır da komik duruma
düşmem. Sinan gerçekçi de detaylara dayalı bir sinema
yapmıyor. hikayenin özüne dokunan bir yaklaşımı var.
Gerçekçi sinemadan ziyade daha çok bir masal anlattı bu
filmde.
Filmde en savaş karşıtı duygu annelik duygusu var.
Kendi yavrularını kaybetme endişesi çok fazla. Şu an
Türkiye’de bunu yaşayan bir dolu anne var. Tam da
o noktada sizin filminiz çıkıyor, üstüne üstük kendi
çocuklarınız da oynuyor. Bu durum sizi nasıl etkiledi?
Filmin içinde otobiyografik unsurlar var. Bir evliliğin
içinde iki kimlik var ve gerginlikler yaşanıyor. Bu
hem globaliliğe doğru giden pozitif bir gerginlik hem
de keskin bir gerginlik. Sizlerin ve benim dilimiz,
düşüncelerimiz farklı. Sinan da ben de birbirimizden
çok şey öğrendik. Hala da bir şeyler öğreniyorum,
öğrenmeye de devam edeceğim. Otobiyografik anlarda
oynamam kolay oldu, bu duyguları biliyorum, tanıyorum.
Aile içi çatışmalar, düşünce ayrılıkları var. Bu hayatın
kendisidir. Film hemen hemen bir çözüm vermiyor ama
insanları yeni bir açıdan düşünmeye itiyor. Film bana terapi
gibi geldi. Çocuklarımla beraber oynamak ise roldeki
duyguların beni fazlasıyla etkilemesine sebep oldu tabii.
Ben oyuncu olmayı kendime uygun bulmuyorum dediniz
fakat sonuçta başrol olduğunuz bir film bitirdiniz. Bu
filmde sonra düşünceleriniz değişti mi?
Tabi ki oldu. Haluk Bilginer benim partnerimdi. Kendisi
süper bir oyuncu. Ne kadar harika bir işi olduğundan
bahsettim. Rol yapmak çok keyifli, çok derin bir iş. Başka
bir insanın duygularını anlamak zorundasın. Oyuncuların
cin gibi insanlar olduğunu düşünüyorum.