Cinedergi 99

Film, anlaşılacağı üzere Pablo Neruda’nın
hayatından kesit içeriyor. Siyasetçi
olduğu dönemden ülkeden kaçtığı dönemlere
dek süren ve peşinde bir polisin
kedi fare oyunun aktörü olduğu zamanın
hikayesi. Neruda, hiç bir şekilde sözünü
sakınmayan ve derdini anlatan bir büyüleyici
şair. Sabah politika yapan, akşam
özel organizasyonlarda kostümünü giyip
şiirlerini sergileyen çok yönlü bir adam.
Komünizme inanan ve bu yolda adımlarını
atan bir mücadele insanı. Pablo Larrain,
evvela Neruda’yı hala tanımayanlar varsa
ufak bir girizgah ile bu yönlerini bize
sunuyor. Tarafını belli etmiyor, etmesi de
gerekmiyor ve objektif bir şekilde hikayeyi
aktarıyor. Hatta Neruda’yı, onu kovalayan,
yakalamak için varını yoğunu ortaya
koyan dedektif Peluchonneau’nun sesinden
ve fikrinden veriyor. Dedektifin tek
amacı onu yakalamak ama içten içe ona
hayranlık duyuyor. Her adımda, her elinden
kaçırdığından daha çok etkileniyor ve
daha çok bağlanıyor. Artık bir bütün gibi,
hayal ile gerçek gibi Neruda’yı benliğinde
taşıyor ve çok yakın hissediyor. Aynı
şekilde Neruda’da kendisinin peşinde
olan bu adamı içselleştiriyor. Hiç görmeden
bile kendisini iyi tanıyor, hissediyor
ve adımlarını onun gibi düşünerek
atabildiği için kurtulmayı başarıyor.
Artık gelinen son noktada hayal, gerçek
birbirine karışıyor.
Pablo Larrain, yenilikçi denemeleri
her filminde uygulayan,
karakterleri ve diyaloglarını her
filminde yeni bir şekilde bize sunan
, her filmindeki bu yeniliklere
atmosfer yaratımı ve sinematografi
alanlarında da bir şeyler
eklemeyi başaran bir yönetmen.
Mercek kullanımı, ışığın farklı bir
şekilde hikayelere eşlik edilişi, tonların
anlatıya göre değişip vals yapması ve
kurulan şahane atmosfer. Larrain her filminde
farklı olmayı ve büyüleyici bir şekilde
bunları kullanmayı çok iyi biliyor. Bu