Allah Yolunda Cihadın Gayesi

58
Tarık Ebu Abdullah
Fakat mağrip diyarında zamanın Ehli sünnet uleması kâfir Ubeydiler’e
karşı savaşı terk etmenin zararı, Haricilerle beraber savaşmaktan
çok daha büyük olacağını gördükleri için, bid’at ehli de olsa Ebu
Yezid el-Harici’nin sancağı altında, İslam ve İslam halkı için çok daha
şerli olan İsmaili Ubeydiler’e karşı cihad etmek için toplanmışlardı.
Aralarında en meşhurlardan birisi olan Ebu İshak es-Sibai rahimehullah
Ebu Yezid’in adamlarına işaret ederek şöyle derdi: “Bunlar kıble
ehlindendir. Onlar ise ( Ubeydiler ) kıble ehlinden değiller. Onlar
Allah’ın düşmanlarıdır. Allah bizi Ebu’l-Yezid ile onlara karşı muzaffer
kılarsa onun itaatine girmeyiz. Allah ona, adil bir imamı musallat
edip onu bizim aramızdan alacaktır. 91 ” 92
Ve Muhammed bin Ahmed es-Serahsi rahimehullah da şöyle der:
“Adalet ehlinden birisi bir harici taife ile beraber başka bir harici taifeye
karşı savaşamaz. Böyle bir savaşta ancak haricilerin konumu
güçlenecek. Zira müslümanlardan baği bir taifeyle savaşmak, tekrar
Allah’ın emri altına girmeleri için mubah kılınmıştır. Bu durumda
ise bu amaç gerçekleşmiyor; çünkü sadece haricilerin konumu güçleniyor.
Adalet ehli müslümanların haricilerle beraber harbî müşriklere
karşı savaşmalarında ise bir beis yoktur. Çünkü bu durumda küfür
fitnesini defetmek için ve İslam’ı üstün kılmak için savaşıyorlar.
Bu ise emredilmiş olan bir savaştır ve bu Allah-u Teâlâ’nın kelimesini
yüceltmektir. Daha önce geçenin aksine. O ( ilk ) durumda savaş, hak
yoldan sapmış olanı üstün kılmak içindir. Bu ( ikinci ) durumda ise
savaş, esas yolu (hak dini) ispat etmek içindir.” 93
Cihad hakkında konuştuğumuz zaman cihadın bu iki kısmını
doğru değerlendirmek elzemdir. Zira içinde bulunduğumuz zamanda
cihad, umumen savunma cihadıdır. Küfür her yerde müslümanları
91 Bid’atların dereceleri farklıdır. Her bid’at sapıklıktır ve inkârı zaruridir, fakat kimisi daha
büyüktür ve kimisi daha küçüktür. Her bir bid’at taifesiyle muamele sahip oldukları bid’ate,
şiddetine ve bid’atte ısrarlarına göre olur. Bunun için her bir bid’at taifesini burada örnek
verilen haricilere benzetmemek, her bir taifeyi kendi hallerine göre değerlendirmek lazım.
92 Tertibu’l-Medarik ve Takribu’l-Mesalik, cüz 2/sayfa 30. (Daru’l-Kutubi’l-ilmiyye, birinci baskı
1418)
93 Şerhu’s-siyeri’l-kebir, cüz 4/sayfa 251-252. (Daru’l-Kutubi’l-ilmiyye baskısı)