Prizma 14-15

Recommendations

Info

Korkularla nereye kadarDilek Yaraş yaşanabilir ki?Dünyanın gidişine bakınca durum hiç de iç acıcıgörünmüyor. İnsanlar, -insan denebilirse tabikoyunboğazlar gibi birbirlerini boğazlayıpduruyorlar.Amerika’daki ikiz kulelere yapılan saldırı. ArdındanAmerika’nın fırsatı değerlendirip Irak’ı işgal etmesi veböylelikle Orta Doğu’da kimbilir nereye kadar sürecekolan yaygın bir savaşın pimini çekmesi. Onun ardındanbizim anayurdumuzu da vuran terörist saldırılar. En sonİspanya...Ve bunları milyonlarca insanın kutsal kabulettiği kavramları kullanarak yapan yaratıklar...Sadece yukarıda saydığım küresel olaylarla sınırlıdeğil olumsuzluklar, toplumun her kesiminde görülenbireysel şiddet en az küresel şiddet kadar etkiliyoryaşamımızı. Sıradan insanların çılgınlıklarından söz ediyorumburada: Burnumuzun dibinde, üç beş kuruş içinsaldırıya uğrayan, öldürülen yaşlılar. Sapıkça zevkleruğruna katledilen gençler, çocuklar.İsveç’inki dahil kokuşan ve dolayısıyla çöken ya daçökmek üzere olan sistemler. Sistemlerin çöküş sürecininbir yansıması olarak kaybolmaya yüz tutan insanideğerler.İnsan bütün bunları düşününce ürperiyor. Üstelikkorkular sadece bunlarla da bitmiyor, eğer çok gamsızbir yapıya sahip değilseniz irili ufaklı birçok korkununesiri olmamanın imkanı yok neredeyse. İstersek bizi günboyu dingildetecek, uykularımızı ve en sonunda aklımızıkaçırtacak kadar sebep bulabiliriz korkmak için.Ama, korkularla nereye kadar yaşanabilir ki? Yaşansada bu nasıl bir hayat olur? Korkuların güdümüne girmeyikabul edersek eğer yaşamaktan da vazgeçmemizgerekiyor. Bu da yetmez, sevdiklerimizin hayatınıda sınırlamamız kaçınılmaz olur. Kısacası hayatıdurdurmak ya da yaşamak denen sevinci sıradan birvaroluşa indirgemek zorunda kalırız.Danimarkalı filozof Soren Kierkegard’ın dediği gibi:Hayatta en büyük risk risk almamaktır.Yaşadığımız günlerse, bize hayatın bir risk alma projesiolduğunu gözümüze sokarcasına anlatan günler.Yaşamaktan korkmak asla bir çözüm olamaz elbette.Ölümü engelleyeceğiz diye ölmek kadar saçma korkularaesir olmak. Eskiler ’’korkunun ecele faydası yok’’ diyeboşuna dememişler sanırım.İnadına ve dolu dolu yaşamamız gerek bu hayatı.Nerede mutluysak orada. Nasıl mutluysak öyle.Mutluluğumuzu çevremize yansıtarak, uzak yakın herkeslepaylaşarak. Mutsuzluk ve korku gibi, mutluluk vecesaret de bulaşıcıdır.Hayatı saran bütün olumsuzluklara karşı bilinçlive kararlı bir biçimde bütün iyi değerlerimizi ortayaçıkarmalı ve olabildiğince çok kişiyle paylaşmalıyızbunları.Dünyanın tümünü değişteremeyiz bir başımıza, amakendi bulunduğumuz noktayı etkileme gücüne sahibizpekala.Çizgiler noktalardan oluşmuyor muydu sahi?Bütün okuyucularımıza yürek dolusu mutluluk ve cesaretdiliyorum. Umutlarınızın asla kaybolmaması dileğiylebir dahaki Prizma’da buluşana kadar hoşçakalın.DilekNOT: Siz Sevgili Prizma okuyucularına benim ve dergiyeemeği geçen çalışma arkadaşlarım adına teşekkür etmeliyimyine. Bildiğiniz gibi oldukça uzun bir süre ara verdikyayınımıza. Ama sizler, Prizma’nın nasılsa çıkacağına olangüvencinizle, bize bu süre içinde gerek telefonlarınızlagerekse mektuplarınızla her zaman olduğu gibi büyükmoral ve güç verdiniz. Umarız bu sayımızı da beğenirsiniz.Sizlere olanaklarımız dahilinde elimizden gelen en kalitelidergiyi sunmaya çalıştık yine.Sırça bir mektuptu kalbim. Hamdi Özyurt. 5Ressam İhsan Aydın - Kökleri Anadolu’da meyveleriİsveç’te. Muammer Özer. 6-7Yazar Gürhan Uçkan - O bir edebiyat fedaisi.Hamdi Özyurt. 8-9Yazar Rasim Örsan - Dolu dolu geçen bir hayat.Rohat Alakom. 10-12Atatürkçü Düşünce Derneği. 13Sınırlardan özgürleşmek. Nil Gün. 14İÇİNDEKİLERŞiirler. Ali Akış. 14 Barış Biçici. 15Orta zekalılar cenneti. Zülfü Livanelli. 154 PRİZMA/14-15Aşkın zaferi-sinema filmi çekimleri. 16 -18Stockholm portreleri. Orhan Sunar. 19Mülteci oğlu mülteci. Suat Mateqi. 20 - 21Barbar Türkler. Muammer Özer. 22Papaz, papazı buldu. Osman İkiz. 23Sigarasız hayat ohhh ne rahat. 24 - 25Şeker hastalığı. Dr. Hasan Üstün. 26Visby etkinlikleri. Hamdi Özyurt. 27Kitap tanıtımları. 28-29Kısa haberler. 30Okuyucu mektupları. 31
SIRÇA BİRMEKTUPTUKALBİMHamdi ÖzyurtDefterimden hiç silmedim Muş’u. Çocukluğumunkenti; yoksul, sıcak, sevecen insanların yurdu;beni ben eden buğdayın, suyun doğduğutoprak; içinde ağladığım, içinde güldüğümşehir… Rüyalarıma girdi, benliğimde yaşadı yıllarca. Gitmekisteyip de gidemediğim, hasretini çektiğim Muş’uancak yirmi yıl sonra yeniden görme olanağım oldu.Eski yakışıklılardan Naif Ağbi, bizi istasyonda ağırladı.Onu bıraktığımda pembe yanaklı, gömleğinin bağrı açık,yirmi beş yaşlarında bir delikanlıydı. Yıllar üst üstebuğular bindirmiş Naif Ağbi’nin gözlerine, bir daha kalkmayacakkarlar yağmış saçlarına.Misafir söz konusu olunca, elmayla at gözünde birdirMuş insanının. Varını yoğunu bir cevize sığdırıp bizesunmaya hazırdı Bakkal Şebap. Aklımda kalan isimlerisordum ona. Kavaz Dayı, Saraye Bibi, Kekil Kirve, Memedi,Şazi… Birçoğu hayatta değildi artık. Herbiri birşekilde teslim olmuş: Kanser, kan davası, savaş; olur olmazaraçlara binip saçma sapan kazalarda ölenler…Doğduğum eve götürdüler bizi. Yarısı yıkılmış, yarısıayaktaydı. Bahçesi, boşa harcanan emek gibi yok olmuştu.Karımla kızım bir yanımda, bir yanımda meraklı birkaçkadın, hiçbiri görmüyordu benim gördüklerimi. Kanıçekilmiş bir ölü gibi donmuştu zaman. Anılar, buzdanheykeller gibi serpilmişti her yana. Daha babamın çaktığıçivi duruyordu duvarda, annem çıkacakmış gibi aralıydıkapı. Yıllar önce uçurduğum kumru başını uzattı çatıdan...Postaya atsam kırılacak sırça bir mektuptu kalbim.Muş’un yolu yokuştur, bilirsiniz. Bu tatlı yokuşu birkuş gibi yorulmadan inersiniz. İnişten bir santim biledaha uzun değil, ama çık çık bir türlü bitmez yokuş.Güneş dağların ardına başka türlü düşer Muş’ta. Sonrafirar ateşleri yanar, bağ evleri sanırsınız uzaktan. Sonrayuvasına döner kurtkuş. Akşamları, anlatılması güç birkeder konaklar kerpiç evlerde; kavaklarda, soğuk sularda.Akşamları Muş’ta, başa tütün gibi vurur sevda.Fidan isminde bir kız sevmiştim Baraka Mahallesi’nde.Daha orta okuldaydık o zamanlar, ikimiz bir ayardaydık.Yüzü ayın yüzü, gülün yüzü, sevincin yüzüydü. İki ucuFidan kokardı oturduğu sokağın. Cumbadaki sardunya,pembe ortanca, ikindi ufuklarının şarabi hali… Her şeyFidan gibiydi, her şey Fidan’dı sanki. Ben kapıdan geçerkeno cama çıkardı, perdeler aralanmasa canım çıkardı.Baraka Mahallesi’ne yalnız gittim. Başka çöpler, başkakediler, başka serseriler... Evleri yoktu yerinde, yeni binalaryapılmıştı her tarafa. Sorsam tanıyan bulunur muacaba? Hikmeti Huda’ydı sanki, vurdu bir yaz yağmuru.Eskisi gibi koktu toprak. Yıllar sonra yeniden tutuştuiçimde aynı orman. Fidan’ı nasıl bulsam, Fidan’ı nasılbulsam?!. Karım ve kızım beni bekliyorlardı amcamlarda,öğle yemeği yiyecektik birlikte; karnım açtı. Kaç günaç kalsam daha incelirim aşktan?!.Kendi kendimi doğurur gibi bir acı çektim memleketimigezerken. Yirmi yılda gelişme adına bir şey yokMuş’ta. En büyük banknot on milyon lira, çocuk harçlığıkadar değeri var, ama kimsede yok. Banka önlerinda parakaptırmış mudiler bekliyordu, kahvelerde işsizler. Yüzleribir küf yeşili, bir mum sarısı. Dilenciler tutmuştukaldırımları. Demek ki şaklabanlıktan başka bir şeydeğilmiş bu ülkede politika.Hayat, en inandırıcı yalan, neler neler yaşatıyor insana!Bir düşün içinden geçer gibi geçtik eski çarşıdan, KaleMahallesi’nde bize türkü söyledi on yaşında bir çocuk,şeker fabrikasında üç gece yattık.Ağlayarak ayrıldık Muş’tanDoğduğum eve götürdülerbizi. Yarısı yıkılmış, yarısıayaktaydı. Bahçesi, boşa harcananemek gibi yok olmuştu.Kanı çekilmiş bir ölü gibidonmuştu zaman.Anılar, buzdan heykeller gibiserpilmişti her yana.Daha babamın çaktığı çividuruyordu duvarda, annemçıkacakmış gibi aralıydıkapı. Yıllar önce uçurduğumkumru başını uzattı çatıdan...Postaya atsam kırılacak sırçabir mektuptu kalbim.
Page 1 and 2: InterkulturellSamhällsmagasin på
Page 3: Efter många år i Sverige har för
Page 7 and 8: ürünlerinde Andolu’nun kokusunu
Page 9 and 10: yaptığı “İzmir Saat Üç” i
Page 11 and 12: Rasim Örsan’ın enbüyük tutkus
Page 13 and 14: AtatürkçüDüşünceDerneğiSolda
Page 15 and 16: Bende yurduma benzerim….Her insan
Page 17 and 18: AFERİTriumfaşk öyküsü sinema f
Page 19 and 20: öyküStockholm’den Portreler IOr
Page 21 and 22: c iSven’i,”Elhamdulilah Hırist
Page 23 and 24: Özellikle darbe sonrası 80’li y
Page 25 and 26: 3- Her isteyen sigarayı bırakabil
Page 27 and 28: VISBYHamdi ÖzyurtETKİNLİKLERİYa
Page 29 and 30: Äntligen icke-rökareAllen CarrSto
Page 31 and 32: İsveç artık eski İsveç değilB

Prizma 14-15

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?