Aytek Sever - Moto Perpetuo II

www.isaretatesi.com
* * *
Gezintilerim beni labirentvari yollardan geçirerek bu çokkatlı
binanın zemin katına çıkardı. Bir tür kazan dairesi burası; bitişikteki
yüzme havuzuna su akışını kontrol eden karmaşık bir boru
tesisatının, yan yana ve alt alta dizili bir sürü vananın karşısında
duruyorum. Pencereden görebiliyorum yandaki havuzu.
Vanalar, yediye yedi, toplamda kırk dokuz tane. Boyut ve
görünüş olarak aynılar. Alttaki levhada yazanlara bakılırsa, ilginç bir
şekilde, işlevleri de aynı; suyu açıp kapamak için herhangi birinin
çevrilmesi yeterliymiş. Neden bunca vana var, bilmiyorum. Yalnızca
vanalardan birinin üzerinde küçük bir uyarı etiketi var: “Herhangi
biri vanayı kullanabilirsiniz, bu vana hariç.”
Bunu fazlaca keyfî buluyorum. Neden bu vana hariç – mademki
hepsi aynı işleve sahip? Sınırsız yetkime dayanarak böyle bir keyfîliği
ihlâl edebilmeliyim. Çünkü bu kadar basit bir seçimi bile özgürce
yapamayıp gelişigüzel sınırlamalara tâbi olacaksam, sahici bir yetkim
olamaz. Ölümcül bir ihlâlde bulunmadığım sürece kendi seçimimi
dayatabiliyor olmalıyım.
Sırf denemek için etiketli vanayı çeviriyorum. Evet, su açılıyor,
havuz doluyor ve her şey gayet yolunda görünüyor. Ama hiç
beklemediğim bir şekilde, yan tarafa geçip havuzda yüzmeye
başladığım an çabucak fark ediyorum ki gizli bir değişim yaşanmış,
su sinsice “susuzlaşmış,” ya da her nasılsa ben suya karşı
alabildiğine duyarsızlaşmışım: Felaketim bu benim; olabileceklerin en
kötüsü – ve artık ne yapsam bu havuzda yüzmenin anlamsızlığını
aşamam. Şüpheye yer bırakmayacak bir kesinlikle anlıyorum bunu. –
Menzilsiz, hissiz, gerekçesiz bir cehennem.
42