Kilise ve Devlet Militanı

Kilise ve Devlet Militanı
İsa ise ciddi ve şaşılacak bir karşılık verdi: “Size doğrusu söyleyeyim, burada taş üstünde
taş kalmayacak, hepsi yıkılacak!” (Matta 24:2). Rab öğrencilerine ikinci kez geleceğini
söylemişti. Bu yüzden, Kudüs’ü bekleyen yargıdan söz edilirken öğrenciler Rab’bin
dönüşünü düşündüler ve şöyle sordular: “Bu dediklerin ne zaman olacak, senin gelişini ve
çağın bitimini gösteren belirti ne olacak?” (Matta 24:3).
Mesih onlara zamanın sonunda gerçekleşecek olan önemli olayları sıraladı.
Peygamberliğinin iki anlamı vardı. Kudüs’ün yıkımından söz ederken, son günün
dehşetlerini de dile getiriyordu.
Mesih’i reddeden ve çarmıha geren İsrail’in üzerine büyük bir yargı gelecekti. “Daniel
peygamberin sözünü ettiği yıkıcı iğrenç şeyin kutsal yerde dikildiğini gördüğünüz zaman
(okuyan anlasın) Yahudiye’de olanlar dağlara kaçsın” (Matta 24:15,16). Luka 21:20,21’e de
bakın. Romalıların putperest simgeleri kent duvarlarının dışına kurulduğunda Mesih’in
izleyicileri güvenle kaçabilirdi. Kaçanlar gecikmemeliydi. Kudüs, günahlarından ötürü
Tanrı’nın öfkesine maruz kalacaktı. İnatçı inançsızlığı yüzünden yıkıma uğrayacaktı (Mika
3:9-11).
Kudüs’te oturanlar, günahlarının sonucunda başlarına gelenler için Mesih’i suçladılar.
O’nun günahsız olduğunu bilmelerine rağmen ulusun güvenliği için ölümüne karar verdiler.
Yüce kahinleri, bütün ulus yok olacağına, halk uğruna bir tek adamın ölmesi daha uygundur
demişti (Bkz. Yuhanna 11:47-53).
Günahlarından ötürü kendilerini yargılayan Kurtarıcıyı öldürenler, kendilerini Tanrı’nın
sevgili halkı olarak gördüklerinden Rab’bin, onları düşmandan kurtarmasını beklediler!
Tanrı’nın sabrı
Rab, kırk yıl boyunca yargısını geciktirdi. Mesih’in kimliğinden ve işinden hala habersiz
olan birçok Yahudi vardı. Çocuklar henüz ana babalarının reddettiği ışığı görmemişlerdi.
Elçilerin müjdeyi duyurması sayesinde Tanrı onlara bu ışığı sundu. Peygamberliğin nasıl
yerine geldiğini yalnızca Mesih’in doğumunda ve yaşamında değil, ölümünde ve dirilişinde
de göreceklerdi. Çocuklar ana babalarının günahları nedeniyle mahkum olmadılar, ama
kendilerine sunulan ışığı reddettikleri için onlar da ana babalarının günahlarına ortak oldular
ve böylece günahın ölçüsünü aştılar.
İnatçı tövbesizlikleri nedeniyle Yahudiler, son merhamet sunusunu da reddettiler. Tanrı
da sonunda onların üzerindeki korumasını kaldırdı. Ulus, kendi seçtiği önderin kontrolüne
terk edildi. Şeytan, insan canının en vahşice ve alçakça tutkularını uyandırdı. İnsanlar
benliğin tutkularının ve kör öfkenin kontrolü altında kalarak zalimliklerine yenik düştüler.
Arkadaşlar ve akrabalar birbirlerini ele verdiler. Ana babalar çocuklarını, çocuklar ana
babalarını öldürdüler. Yöneticilerin kendilerini bile yönetecek güçleri kalmadı. Tutkuları
onları zorbalar haline getirdi. Yahudiler Tanrı’nın masum Oğlu’nu mahkum etmek için
8