Prof. dr inż. Jan Pająk "EKSPLOZJA UFO W TAPANUI Z ROKU 1178 ...

Rozdział C:
C-17
MATERIAŁ DOWODOWY POTWIERDZAJĄCY WYSTĄPIENIE W 1178 ROKU
KATAKLIZMICZNEJ EKSPLOZJI KOŁO TAPANUI
Motto tego rozdziału: "Aby dzisiaj odkryć coś nowego koniecznym jest dużo cywilnej
odwagi."
Gdyby któryś z krajów europejskich został całkowicie zniszczony zaledwie osiem
wieków temu przez potężną eksplozję, podręczniki historii tego kraju wypełnione byłyby
opisami tego kataklizmu, setki naukowców badałyby jej przyczyny i skutki, zaś każdy
obywatel tego kraju znałby najdrobniejszy szczegół zaszłej tragedii. Tymczasem w Nowej
Zelandii rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej. Niezwykle kataklizmiczna eksplozja
natąpiła tam zaledwie około 820 lat temu, jednak dzisiaj trudno znaleźć Nowozelandczyka,
który wiedziałby cokolwiek na jej temat. Zapytywani o szczegóły dotyczące eksplozji koło
Tapanui, Nowozelandczycy najpierw wykazują kompletne zaskoczenie pytaniem, potem
zaś z przekonaniem stwierdzają, że w ich kraju nigdy nie było jakiejkolwiek eksplozji o
kataklizmicznych skutkach. Tak kompletnej ignorancji na temat potężnego kataklizmu
zaistniałego relatywnie niedawno w ich własnym kraju nie usprawiedliwia nawet fakt, że
ujawnienie faktu iż w 1178 roku w Nowej Zelandii eksplodował wehikuł UFO wcale nie leży
w interesie okupujących Ziemię UFOnautów.
Owo powszechne negowanie przez nowozelandczyków zaistnienia eksplozji koło
Tapanui zdumiewa tym bardziej, że w ich kraju dosłownie na każdym kroku spotyka się
ślady minionego kataklizmu. Ślady te są tak wszechobecne, że nieporównanie więcej
energii trzeba zużyć na ich ciągłe ignorowanie i na zaprzeczanie ich istnienia, niż na
przyjęcie ich do wiadomości i przebadanie. Poniżej wymieniono w punktach kilkanaście klas
powszechnie dostępnego w Nowej Zelandii materiału dowodowego bezapelacyjnie
potwierdzającego wystąpienie eksplozji koło Tapanui:
#1. Legendy tubylczych Maorysów, które bezpośrednio podają, że ogromny,
ukształtowany jak pionowy róg, statek kosmiczny z podstawą jarzącą się jak tarcza
Księżyca eksplodował koło Tapanui.
#2. Istnienie ogromnego krateru w pobliżu miasteczka Tapanui, którego pochodzenie
nie zostało dotychczas zadowalająco wytłumaczone.
#3. Nazwy maoryskie dla otaczających krater Tapanui lokalnych rzek, wzgórz, osad,
itp. Utrwalają one opisy ognia, zniszczenia, a także eksplozji pozaziemskiego wehikułu
(patrz wykaz i interpretacje tych nazw zawarte w podrozdziale C3).
#4. Brak (wypalenie) maoryskich artyfaktów datowanych przed XIII wiekiem.
#5. Historyczny brak puszczy (lasów) w tych obszarach Wyspy Południowej Nowej
Zelandii które bezpośrednio przylegają do krateru Tapanui, na przekór lokalnym warunkom
klimatycznym i glebowym sprzyjającym porostowi lasów, oraz na przekór istnieniu
pozostałości powypalanych pni drzewnych porozrzucanych na całym tym obszarze.
(Datowanie resztek tych pni metodą węgla radioaktywnego wskazuje na ich zniszczenie
około 1178 roku).
#6. Zdumiewający koncentryczny (wzdłuż-promieniowy) porządek w kierunkach
ułożenia resztek wypalonych pni drzewnych koło Tapanui. Kłody tych drzew leżą
równolegle do siebie, zaś ich osie są wycelowane w kierunku krateru Tapanui. Zawsze też
do krateru zwrócona jest strona korzenna tych pni.
#7. Dowody masowego wyginięcia super-ptaka Moa około 1178 roku. Ten ogromny
ptak, którego wzrost sięgał 4 metrów, przed eksplozją w Tapanui plenił się w ogromnych
ilościach w Nowej Zelandii. Nie przetrwał on jednak samej eksplozji i następujących po niej