Prof. dr inż. Jan Pająk "EKSPLOZJA UFO W TAPANUI Z ROKU 1178 ...

C-29
Pomahaki, zaś obniżając go w kierunku miasteczka Tapanui. W rezultacie rzeka Pomahaka
zmieniła koryto na dzisiejsze, płynąc bardziej ku północy i wschodowi od Waikoikoi i krateru
(t.j. przemieszczając się w okolice miasteczka Tapanui), zaś wody poprzedniego płytkiego
jeziora koło Kelso i Heriot mogły już swobodnie spływać całkowicie osuszając ten teren.
Ponadto krawędź jakby grzbietu górskiego, lokalnie zwana "Blue Mountains", a biegnąca
niedaleko od krateru Tapanui w kierunku z grubsza równoległym do głównej osi wybuchu,
wygląda jakby stanowiła ona urwisko na krawędzi płyty skorupy ziemskiej pękniętej i
wgniecionej w dół pod naciskiem fal uderzeniowych eksplozji. Dziwność tej formacji terenu
polega na tym, że wcale nie jest ona grzbietem górskim i stąd po stronie przeciwstawnej do
krateru Tapanui nie kończy się ona taką samą krawędzią a po prostu przechodzi niemal
płasko w lekko pagórkowatą równinę. Charakter wysokiej, kilkusetmetrowej pionowej
krawędzi posiada więc ona jedynie od strony krateru, co wzmacnia hipotezę o jej powstaniu
wskutek eksplozyjnego załamania się i trwałego wgniecenia w dół płyty skorupy ziemskiej.
Podobna krawędź, tyle że ukierunkowana niemal prostopadle do Blue Mountains,
przebiega też i po stronie północno-wschodniej obszaru zdeformowanego uderzeniem
eksplozji Tapanui. Razem z Blue Mountains ta druga krawędź formuje jakby naroże dwóch
schodzących się nawzajem załamań skorupy ziemskiej biegnących dokładnie w kierunku w
którym działały siły uderzenia eksplozji Tapanui (a więc w kierunku w którym nastąpiło też i
"przetrącenie" wzgórza Pukeruau). Interesujących informacji na temat efektów i charakteru
niektórych zmian konfiguracji terenu w okolicach krateru Tapanui udzielić może Mr Richard
Cook (Crookston, No 2 R.D., Tapanui, New Zealand; home tel.: +64 (3) 204-22-55), który
również analizował to zagadnienie zaś swoje obserwacje dyskutował z autorem.
#7. Różnorodne zjawiska obserwowane w samym kraterze Tapanui oraz w jego
pobliżu są konsystentne z tymi spodziewanymi do wystąpienia w miejscu eksplozji wehikułu
UFO trzeciej generacji. Ponieważ większość z nich omawiana jest dokładnie w dalszych
częściach niniejszej monografii (np. patrz podrozdział F1 i rozdział J), ich powtórne
powtarzanie tutaj zostanie pominięte. W tym miejscu wspomniane jedynie zostaną te
zjawiska które nie dyskutowane są w innych podrozdziałach, aczkolwiek posiadają związek
z tym co tam powiedziano. Oto one:
- W samym kraterze oraz w jego okolicy odnotowano nasilenie obserwacji UFO
dokonywanych zarówno w przeszłości jak i ciągle obecnie.
- Odczucie jakby grozy jest zastygłe w otoczeniu krateru Tapanui i raportowane
autorowi przez wiele wizytujących to miejsce osób.
- Odnotowano szybkie wypełnianie się życzeń pomyślanych w kraterze (nawet tak
konkretnych jak przykładowo życzenie raportowane autorowi przez Chris'a Kirkman kiedy
zechciał on zobaczyć z bliska uderzenie pioruna - co zostało spełnione niemal natychmiast
- t.j. zanim zdążył on opuścić krater).
- Dziwne zbiegi okoliczności jakie w niezwykły sposób wstrzymują niektóre osoby
przed dotarciem do krateru (jedną z nich jest Diane Chittock mieszkająca w wzrokowej
odległości od niego).
- Epidemia samobójstw i zabójstw jaka zgodnie z lokalnymi plotkami (famą)
wystąpiła w okolicah krateru w latach 1950-tych.
- Silne bóle głowy doznawane przez niektóre osoby wizytujące krater.
- Ekstremalny rodzaj pogody. Pogoda panująca w kraterze może się diametralnie
różnić od pogody panującej zaledwie kilka kilometrów od niego. Przykładowo twierdzi się że
deszcz w kraterze pada znacznie rzadziej niż w jego okolicy, aczkolwiek zwykle jest tam
znacznie silniejszy. Wiatry wieją w nim jednak znacznie częściej. Krater często też
wytwarza w swym obrębie niezwykłą, gęstą jak mleko mgłę, podobną do tej jaka opisywana
jest w podrozdziale KB2 monografii [1/4] jako sztucznie wytwarzana przez UFO, a jaka w
wielu opowiadaniach utożsamiana jest z pojawianiem się UFO (niektórzy badacze twierdzą,
że mgła taka produkowana jest celowo przez UFO dla zamaskowania swojej obecności w
tym kraterze). Owa gęsta mgła zwykle rozciąga się jedynie w jego bliskości i natychmiast
znika gdy krater opuszczany jest przez zwiedzających go ludzi.