kwartalnik polskiego towarzystwa ultrasonograficznego

Andrzej Lewicki, Maciej Jędrzejczyk, Wiesław Jakubowski, Wojciech Pypno, Andrzej Kidawa, Paweł Symonowicz
W badaniu z opcjami kontrastowymi, w początkowej
(napływ) oraz końcowej (wypłukiwanie) fazie badania
koncentrowano się na zmianie ogniskowej oraz otaczającym
ją prawidłowym miąższu nerki. W środkowej
fazie badania wykonywano okresowo skanowanie nerki,
w płaszczyznach podłużnej i poprzecznej, celem zobrazowania
całego narządu.
W badaniach stosowano UŚk sonoVue firmy Bracco.
standardowo stosowano podanie 1,2 ml sonoVue na
każdą opcję kontrastową. W pojedynczych, niejasnych
przypadkach, bądź przy trudnej współpracy z osobą
badaną, posiłkowano się kolejnym podaniem, maksymalnie
do łącznej dawki 4,8 ml.
Przebieg badania był nagrywany cyfrowo i następnie
analizowany przez dwóch lekarzy. Wyniki badań
opisywano w oparciu o konsensus między badającymi.
obliczenia statystyczne zostały wykonane za pomocą
oprogramowania komputerowego statistica wersja 8.
Dla porównania grup zastosowano test t-studenta dla
prób niezależnych. analizę statystyczną cech jakościowych
dokonano za pomocą testu Mcnemary.
Badaniami referencyjnymi były tk jamy brzusznej
z kontrastem oraz weryfikacja histopatologiczna guzów
poddanych leczeniu operacyjnemu.
Rodzaj zmiany
liczba
zmian
30 ULTRASONOGRAFIA nr 34, 2008
Wyniki
Intensywność wzmocnienia zmian ogniskowych
nerek w usg z UŚK
intensywniej w porównaniu do miąższu nerki wzmocniło
się 21 na 87 zmian ogniskowych (24,1%). W tej
grupie były: 19 cc Rcc (48,7% cc Rcc) i 2 gruczolaki
kwasochłonne. W sposób izointensywny wzmocniły się 54
zmiany: 20 CC RCC, 1 PRCC, 3 CRCC, 1, URCC, 1 zmiana
przerzutowa, 1 chłoniak, 1 tcc, 11 aMl, 15 pseudoguzów.
Hipointensywne były 3 PRcc, 1 aMl, 4 tcc
oraz mięśniak gładkokomórkowy i pseudoguz (obszar
zwłóknień pozapalnych). Wzmocnieniu nie uległy dwa
pseudoguzy (zastarzałe, zorganizowane krwiaki) [tab. 4].
Przykłady zmian ogniskowych nerek o różnej intensywności
wzmocnienia przedstawiono na rycinach 1-5.
Rozkład intensywności wzmocnienia po podaniu
UŚk w sposób znamienny różnił się w grupie guzów
złośliwych i łagodnych (p