STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Ku mojemu bezbrzeżnemu zdumieniu, Charlie uśmiechnął się
znienacka od ucha do ucha. Przez chwilę wyglądał dwadzieścia lat
młodziej.
Przyszło mi zaraz do głowy pewne wytłumaczenie jego dziwacznego
zachowania, ale postanowiłam nie ubiegać wydarzeń.
- Nic nie rozumiem, tato. O czym my w końcu rozmawiamy -
o Jacobie, o Edwardzie czy o moim szlabanie?
Charlie znowu wyszczerzył zęby.
- Właściwie to o wszystkim naraz.
- A co jedno ma z drugim wspólnego? - spytałam, starając się nie
wyjść na zbyt wścibską.
- Już ci wszystko tłumaczę — westchnął Charlie, podnosząc ręce
do góry w poddańczym geście. — Tak sobie myślę, że chyba
zasługujesz na przedterminowe zwolnienie za dobre sprawowanie. Jak
na nastolatkę, niezwykle mało narzekasz na swój los.
Drgnęłam. Głos podskoczył mi o oktawę.
- Mówisz serio? Jestem wolna?
Skąd ta nagła zmiana? Musiała być to spontaniczna decyzja, bo
Edward niczego podobnego w rozmyślaniach ojca dotąd nie
wychwycił. Byłam przekonana, że przyjdzie mi znosić narzucone
ograniczenia aż do wyprowadzki.
Charlie pomachał mi przed nosem palcem.
- Ale pod jednym warunkiem... Mój entuzjazm wyparował.
- Super - jęknęłam.
scandalous
- Spokojnie, Bello. To raczej prośba niż żądanie. Jesteś wolna,
An43 + Eleonora