STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Angela wyglądała na osobę, której kamień spadł z serca.
- Naprawdę, mogłabyś? Byłabym ci strasznie wdzięczna. To co,
kiedy mogę do ciebie wpaść z kopertami?
- Wolałabym się spotkać u ciebie, jeśli nie masz nic przeciwko.
Swojego domu mam po dziurki w nosie, a Charlie zniósł wczoraj
wieczorem mój szlaban.
Uśmiechnęłam się szeroko, obwieszczając tę wesołą nowinę.
- Żartujesz! — ucieszyła się Angela. — Myślałam, że to był
wyrok bezterminowy.
- Jestem tym jeszcze bardziej zaskoczona niż ty. Byłam pewna, że
mi nie popuści przynajmniej do końca roku.
- Super! Musimy to jakoś uczcić!
- Jestem za. Boże, nareszcie będę mogła trochę się rozerwać!
- Jakieś propozycje? - zachęciła Alice.
Podejrzewałam, że jej pytanie jest tylko grzecznościowe, bo to ona
była zawsze skarbnicą pomysłów - i to pomysłów tak
ekstrawaganckich, że nawet ja, w gorącej wodzie kąpana, wolałam
większości z nich nie wcielać w życie.
- Nie wiem, co ci chodzi po głowie, Alice - powiedziałam - ale
wątpię, żeby Charlie wyraził na to zgodę.
- To zniósł ten szlaban, czy nie?
- Sądzę, że pewne ograniczenia nadal mnie obowiązują – na
przykład zakaz opuszczania kraju.
Angela i Ben wzięli to za dobry żart, ale Alice, rozczarowana, wygięła
usta w podkówkę.
scandalous
An43 + Eleonora