STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Tak to sobie tłumaczą... - powiedział z sarkazmem w głosie.
- Przestań. Spójrz lepiej na fakty. Przeprowadziliście się tutaj
siedemdziesiąt lat temu i zaraz pojawiły się tu wilkołaki. Wróciliście
po latach i znowu się pojawiły. Czy nie uważasz, że to podejrzany
zbieg okoliczności?
Edward zmienił wyraz twarzy na mniej zacięty.
- Hm... Carlisle'a na pewno zainteresuje ta teoria.
- Teoria! - prychnęłam.
Zamilkł i zajął się wpatrywaniem w padający za oknem deszcz.
Ciekawa byłam, jak się czuje, wiedząc, że obecność jego i jego
najbliższych zmienia tubylców w gigantyczne basiory.
— Tak... — odezwał się po dłuższej chwili. — To interesujące, ale
do naszego sporu nie wprowadza nic nowego.
Czytaj: żadnych wizyt w La Push.
Wiedziałam, że muszę wykazać się cierpliwością. Nie chciał mi
dokuczyć, po prostu jeszcze nie rozumiał. Nadal nie miał pojęcia, ile
zawdzięczałam Jacobowi - mój przyjaciel nie tylko kilkakrotnie
uratował mi życie, ale i uchronił mnie przed popadnięciem w obłęd.
Nie miałam ochoty z nikim rozmawiać o tamtym ponurym okresie, a
już zwłaszcza z Edwardem. To nie była jego wina — porzucił mnie
tak brutalnie tylko, dlatego, że pragnął uratować w ten sposób moją
duszę. Bynajmniej nie zrzucałam na niego odpowiedzialności ani za
swoje idiotyczne zachowanie podczas jego nieobecności, ani za ból,
którego wówczas doświadczyłam.
To on sam się obwiniał.
scandalous
An43 + Eleonora