Pełen tekst pracy (~3,8MB)

ROZDZIA̷L 3. PROBLEMY PRZETWARZANIA OBRAZU 25
3.3). Mapy g̷l ebi ↩ wykorzystywane by̷lyby do wybierania tylko tych obiektów o kolorze
skóry ludzkiej, które znajduja↩ sie↩ najbli˙zej uk̷ladu kamer.
Skóra ludzka ma charakterystyczna↩ budowe, ↩ co wp̷lywa na spektrum odbitego
od niej ´swiat̷la. Nale˙zy ona do powierzchni dielektrycznych, dla których zjawisko
odbicia ´swiat̷la mo˙ze zostać zamodelowane za pomoca↩ tzw. dwubarwnego modelu
odbicia (dichromatic reflection model) [58]. Zgodnie z ta↩ teoria ↩ ´swiat̷lo odbite docierajace
↩ do obserwatora (kamery) jest suma ↩ ´swiat̷la odbitego od powierzchni obiektu
(surface reflection) i ´swiat̷la, które wnikne̷lo ↩ w g̷l ab ↩ materia̷lu, uleg̷lo tam wielokrotnemu
rozszczepieniu i w cze´sci ↩ wydosta̷lo sie↩ z powrotem na zewnatrz ↩ obiektu
(body reflection). Poniewa˙z skóra jest materia̷lem o du˙zej zawarto´sci wody, mo˙zna w
stosunku do niej zastosować za̷lo˙zenie, ˙ze odbicie od powierzchni ma rozk̷lad spektralny
w przybli˙zeniu odpowiadajacy ↩ rozk̷ladowi ´zród̷la o´swietlenia. Rzeczywisty
kolor obiektu zale˙zy wtedy od odbicia od wnetrza ↩ materia̷lu. Odbicie powierzchniowe
zachodzi w cienkiej warstwie naskórka i stanowi zaledwie 5% docierajacego ↩
do kamery ´swiat̷la. Pozosta̷le 95% to odbicie od wnetrza ↩ materia̷lu zachodzace ↩ ju˙z
w warstwie skóry w̷la´sciwej. Jest to dodatkowy argument przemawiajacy ↩ za tym,
aby wykorzystać kolor w̷la´snie w odniesieniu do skóry, poniewa˙z zawiera on g̷lównie
informacje o rzeczywistym kolorze obiektu.
Jako´sć segmentacji d̷loni i twarzy zale˙zy od wykorzystanej przestrzeni barw. Z
analizy dostepnych ↩ w literaturze testów wynika, ˙ze nie ma przestrzeni barw uniwersalnej,
dajacej ↩ najlepsze rezultaty niezale˙znie od warunków o´swietlenia, zasto-
sowanej metody segmentacji i typu kamery. W pewnym stopniu uniezale˙znienie sie↩ od zmian warunków o´swietlenia uzyskuje sie↩ w tych przestrzeniach, w których da
sie↩ odseparować chrominancje↩ od zale˙znej od poziomu o´swietlenia luminancji. Do-
datkowa↩ zaleta↩ takiego podej´scia jest redukcja wymiarowo´sci uzyskiwana w wyniku
liniowej bad´z ↩ nieliniowej transformacji z trójwymiarowej przestrzeni RGB do dwuwymiarowej
przestrzeni chrominancji. Wybór przestrzeni barw jest zadaniem wa˙znym,
poniewa˙z kszta̷lt rozk̷ladu barwy skóry ludzkiej zale˙zy od przestrzeni chrominancji.
Dlatego w niniejszej pracy przeprowadzono testy dla ró˙znych przestrzeni barw, które
wykorzystywane by̷ly w metodach opisywanych w literaturze i maja↩ pewne w̷lasno´sci
istotne z punktu widzenia segmentacji. Do eksperymentów wybrano przestrzenie:
• znormalizowana↩ RGB,
• YUV,
• YIQ,
• barw przeciwstawnych OCS,
• barw przeciwstawnych w wersji logarytmicznej OCSL,
• I1I2I3,
• IHS,
• Lab.