Pełen tekst pracy (~3,8MB)

ROZDZIA̷L 1. WST ↩ EP 5
staja↩ sie↩ obecnie sta̷lym elementem dworców, terminali lotniczych i innych miejsc
u˙zyteczno´sci publicznej. By̷lby to krok w kierunku, zalecanego przez Deklaracje↩ na temat Praw Osób Niepe̷lnosprawnych ONZ [83] oraz ratyfikowana↩ przez kraje
cz̷lonkowskie UE Europejska↩ Karte↩ Spo̷leczna ↩ [84], wyrównywania szans w dostepie ↩
osób upo´sledzonych do informacji i najnowszych technologii.
Innym zastosowaniem mog̷laby być redukcja pasma komunikacyjnego przy przekazywaniu
sygna̷lu w jezyku ↩ migowym. Po stronie nadawcy przekaz migowy by̷lby
przekszta̷lcany do formalnego opisu gestów, który to opis przesy̷lany by̷lby do odbiorcy
i odtwarzany z wykorzystaniem grafiki komputerowej.
Do´swiadczenia z rozpoznawaniem jezyków ↩ migowych moga↩ być równie˙z pomocne
w pracach nad wykorzystaniem gestów wykonywanych rekami ↩ w zagadnieniach interakcji
cz̷lowieka z obiektami rzeczywisto´sci wirtualnej i komunikacji z robotem.
1.2 Przeglad ↩ literatury
Komputerowe metody rozpoznawania gestów sa↩ intensywnie rozwijane na ´swiecie.
Prace w tym zakresie pojawiaja↩ sie↩ na konferencjach z zakresu wizji i robotyki oraz
specjalnych konferencjach ”Face and Gesture Recognition”.
W zale˙zno´sci od sposobu pozyskiwania danych do rozpoznawania prace te mo-
˙zemy podzielić na takie, w których wykorzystuje sie↩ czujniki przymocowane do specjalnie
skonstruowanych rekawic ↩ [17, 25, 33, 44, 50, 57, 62, 74, 75, 77, 78] oraz na
rozwiazania ↩ z wykorzystaniem kamer [2, 3, 10, 26, 27, 30, 41, 49, 61, 68, 69, 80]. Zaleta↩
zastosowania specjalnych czujników jest precyzja wynikajaca ↩ z bezpo´sredniego
pomiaru, wada↩ natomiast ograniczenie swobody u˙zytkownika, który musi ubierać
specjalne rekawice, ↩ najcze´sciej ↩ po̷l aczone ↩ z krepuj ↩ acym ↩ jego ruchy okablowaniem. W
nowoczesnych rozwiazaniach ↩ powinno sie↩ da˙zyć ↩ do tego, aby komunikacja cz̷lowieka
z komputerem odbywa̷la sie↩ w sposób przypominajacy ↩ porozumiewanie sie↩ z druga↩ osoba. ↩
W literaturze dostepne ↩ sa↩ publikacje dotyczace ↩ rozpoznawania jezyków ↩ migowych:
amerykańskiego (ASL) [10, 25, 61, 75, 80], japońskiego (JSL) [30, 41, 49,
50, 57, 68, 69], niemieckiego (GSL) [3], chińskiego (CSL) [17, 77, 78], tajwańskiego
(TSL) [27, 44, 62], holenderskiego (NSL) [2] i australijskiego (Auslan) [26, 33, 74].
Ka˙zdy jezyk ↩ ma swoja↩ w̷lasna↩ specyfike. ↩ ´ Swiadczy o tych chocia˙zby fakt, ˙ze jezyki ↩
migowe: amerykański i angielski sa↩ zupe̷lnie inne, pomimo i˙z jezyk ↩ mówiony jest
praktycznie ten sam. Jak wynika z wiedzy autora, nie istnieja↩ dotychczas opracowania
dotyczace ↩ rozpoznawania jezyka ↩ u˙zywanego w Polsce. Pokrewne zagadnienie
rozpoznawania Polskiego Alfabetu Palcowego przedstawiono w pracy [47]. W
pracach [63, 64] rozwa˙zano natomiast problem odwrotny polegajacy ↩ na graficznej
syntezie sekwencji w Polskim J ↩ ezyku Miganym na podstawie zapisanej w formie
tekstowej wypowiedzi w j ↩ ezyku ojczystym.
Do rozpoznawania jezyków ↩ migowych wybierane by̷ly podzbiory gestów. Ich liczebno´sć
zestawiono w tab. 1.1. Najliczniejszy sk̷ladajacy ↩ sie↩ z 5119 wyrazów CSL
badano w pracy [77]. W pracy [78] rozpoznawano 274 wyrazów CSL, w [2] 262
wyrazów NSL, w [44] - 250 wyrazów TSL, [17] - 208 zdań CSl, [25] - 176 wyrazów