Rishikimi funksional i Sistemeve për Koordinim të Asistencës

- Meqë Kosova kishte qasje të lehtë në IDA dhe këtë të pa kushtëzuar sa i përket sasisë, nuk
kishte kërkesë politike për prioritizim të vërtetë dhe përpjekjet për koordinim nga ana e qeverisë;
- Për shkak të specifikave të kulturës politike dhe administrative aftësia për të krijuar kapacitet në
qendër të qeverisë që do ishte në gjendje për të nxitur akterët kryesorë në qeveri si dhe në
organizata donatorë të aktivizohen, përfshi këtu kapacitetin pët të “diskriminuar” apo për të thënë
jo atyre që nuk janë konsistent me prioritetet apo axhendat e miratuara;
- Mungon korniza e fuqishme për planifikim politikash, e cila do të shërbente si shtyllë kurrizore për
përpjekjet e koordinimit të asistencës, gjegjësisht mungonin prioritetet zhvillimore dhe masat për
të definuar në afat të gjatë ashtu që koordinimi i asistencës të shërbente si udhërëfyes për
donatorët dhe punën e tyre;
- Edhe nnëse ka pasur ide mbi monitorimin dhe vlerësimin e efektivitetit të asistencës në mungesë
të axhendës së politikave zhvillimore (përfshi këtu objektivat dhe synimet e arritshme) nuk ishte e
mundur të matej bindshëm efektiviteti i përdorimit të asistencës ndërkombëtare (konkluzion –
proporcioni i asistencës teknike në krahasim më përkrahjen për investime – nuk ofron shumë
vlerë të shtuar);
- Koordinimi i asistencës është konsideruar si “funksion i izoluar” gjegjësisht ka fokusuar
vëmendjen në sferat si grumbullimi i të dhënave rreth aktiviteteve të donatorëve në Kosovë (psh
mirëmbajtja e bazës së shënimeve të projekteve) dhe përpjekja për të përmirësuar koordinimin
mës donatorëve (psh përpjekje për të evituar dyfishimet) e jo konsiderimi i koordinimit të
asistencës si funskion komplementar ndaj funksionit të planifikimit dhe menaxhimit të zhvillimit
me qëllimin e vetëm të mobilizimit dhe përdorimit racional të resurseve për përkrahjen e
axhendës nacionale të zhvillimit;
- Institutionalisht planifikimi zhvillimor dhe Koordinimi i asistencës nuk janë vendosur nën një
institucion, gjë që ka fuqizuar efektin e lartëpërmendur të izolimit;
- Qendra për Koordinim e Donatorëve (QKD) ka vuajtur nga mungesa e kapacitetit institucional,
përkrahjes nga niveli politik dhe mungesës së kredibilitetit në sytë e komunitetit donator.
Ashtu siç u përshkrua në kapitullin e mësipërm, ka zotim politik dhe dokumente mbi politika, në nivel
deklaratash, të zhvilluara kah mesi i vitit 2008, por shumë pak nga këto ide janë operacionalizuar dhe
aplikuatr në periudhën e këtij rishikimi. AKZHIE si akteri kryesor në nivel qëndror për koordinimk të
asistencës ka qenë në proces permanent të ristrukturimit dhe reformave të brendshme. Si rezultat
renditja institucionale me AKZHEI në qendër të koordinimit të asistencës ende nuk është testuar në
praktikë prandaj edhe është shumë e vështirë të jipet ndonjë vlerësim rreth performancës së tyre. Politika
e koordinimit të asistencës duket sikurështë organizuar në baza të kapanjave si psh para Forumit vjetor
të nivelit të lartë.
Meqë ka mungesë të ndonjë përshkrimi/dokumenti gjithpërfshirës për procesin e koordinimit të politikave
apo për pjesë të ndara të procesit, nuk mund të flitet për ndonjë politikë të strukturuar, të organizuar apo
të rregullt, kurse përpjekjet e QK në këtë lëmi mund të përshkruhen si masa ad-hoc (shpesh të nxitura
nga ana e donatorëve dhe të udhëhequra nga ekspertë ndërkombëtar). Mungon çfarëdo kalendari i qartë
për aktivitetet që duhen ndërmarrë, kështu që as donatorët e as ministritë e linjës nuk kanë çfarëdo
udhëzimesh nga qendra e qeverisë. Ka pasur ankesa edhe në nivel intervenimesh operacionale
individuale/projekte, që jo gjithmonë raportet mes përfituesve të projektit nga ana e qeverisë dhe
organizatës donatore kanë qenë të formalizuara në formë të marrëveshtjes, memorandum të mirëkuptimit
apo cfaredo lloj dokumenti tjetër.
Është e qartë se komunikimi rreth procesit të koordinimit të asistencës është i varfër me të gjithë
partnerët e përfshirë por edhe me publikun. Nuk ekziston njëëeb faqe e vetme apo një publikim që ofron
një pasqyrë të përgjithshme të renditjes institucionale për koordinim asistence dhe rreth asaj se ç‟është
arritur deri më sot në këtë lëmi. Edhepse grumbullohen shënimet përmes RIMS, nuk ka asnjë publikim të
vetëm apo burim informatash të besueshëm rreth Asistencës ndërkombëtare në Kosovë. Ka ca shënime
për projektet aktuale por me shumë pak qartësi në kuptim të perspektivës në të ardhmen sish se sa
donatorë janë dhe do të janë prezent në Kosovë, sa është zotimi i përafërt në fonde, cilët sektorë janë të
mbuluar, etj.
Ekziston rreziku se funksioni i koordinimit të asistencës do të jetë më i asocuar me përpjekjet për të filluar
koordinimin mes donatorëve (sinkronizimi i veprimeve të donatorëve) se sa me koordinimin e proceseve
të planifikimit dhe ekzekutimit të politikave nga akterët e ndryshëm të qeverisë. Ky rrezik do jetë i lartë
16