DREKE PER KONSENSUS - Gazeta Express

E premte, 22 tetor 2010
Të nderuar kolegë, ejani në Parlament dhe bashkojuni idesë së
një seance të jashtëzakonshme ku do të debatojmë se ç’të bëjmë.
Le të vendosim: shkarkim të Presidentit, mocion mosbesimi,
apo çdo gjë tjetër që na kërkon qytetari me votën e vet.
Opozita duhet të bashkohet në
rrëzimin e këtij pushteti njëpartiak
Behgjet Pacolli
Gjendemi në mes të një krize të re, të parës në
historinë e shkurtër të republikës sonë. Mu në
mes të krizës, kur ajo s’ka pëlcitur ende, ne bëmë
thirrje për një takim mes drejtuesve të opozitës
në nivel kryetarësh. Ky do të ishte një takim mes
të mandatuarish të barabartë me njëri-tjetrin,
pavarësisht nëse partitë tona janë në Parlament
apo jo, pavarësisht rezultateve në zgjedhjet e fundit.
Unë, thjesht, isha thirrësi i tryezës, për më
shumë në një vend që i takon popullit, siç është
selia e Parlamentit. Më vjen keq për ata që s’kanë
ardhur në këtë tryezë.
Ne e thirrëm takimin pavarësisht ndasive tona
programore, qëndrimeve tona politike, me një
synim të vetëm: të gjejmë një emërues të përbashkët
minimal për daljen nga kjo krizë. Askush që
u ul në këtë tryezë nuk është sjellës i krizës. Ne po
e pësojmë atë bashkë me qytetarin.
Pse një tryezë?
Kudo në botë, partitë e ndryshme të opozitës
kanë të paktën një synim të përbashkët: ta
rrëzojnë Qeverinë. Ne e thirrëm këtë takim për
të arritur tek ky emërues i përbashkët. Ishte shumë
interesante se disa parti që na kanë akuzuar
se bashkëpunojmë me Qeverinë, nuk e pranuan
ftesën. Nuk pranuan ta gjejnë këtë element të
përbashkët – rrëzimin e Qeverisë. Nuk di ndonjë
vend të botës ku Qeveria mund të bjerë nëse
opozita nuk bëhet bashkë. Qeveritë nuk bien vetë,
ato i rrëzon opozita. Nuk pranuan të uleshin me
ne, por me Qeverinë në të njëjtën godinë.
Qëkur u realizua martesa PDK-LDK, tre vjet më
parë, ndërsa i uroja sukses, unë thashë se kjo ishte
një martesë e panatyrshme dhe që nuk do të
shkonte gjatë. Në fund të vitit të kaluar thashë se
vështirë që kjo Qeveri do ta kalonte vitin 2010.
Jo për të bërë parashikuesin, por unë kam menduar
dhe kam lënë të kuptoj, se kjo Qeveri ra sepse
ishte e rënë që kur lindi. Ajo lindi e vdekur. Pra,
Kosova ka qenë më herët në krizë. Veçanërisht
ka qenë në krizë ekonomike, pasi mirëqenia e
qytetarit posaçërisht këto vitet e fundit, mbetet
në rënie. S’ka investime të huaja. S’ka shumëçka.
Kemi qenë dhe në krizë institucionale, që më
herët. Kur Presidenti i Republikës shkel kushtetutën
që ditën e parë në postin e tij dhe madje
për dy vjet rresht, atëherë i bie që vendi është në
krizë institucionale prej tre vjetësh. Kriza e sotme
është veç shpërthimi në sipërfaqe i një bombe me
sahat, që u kurdis kur Presidenti shkeli kushtetutën.
Ne kemi arritur në atë pikë të krizës, kur
askush nuk mund të thotë se nuk ka krizë, madje
dhe ata që e gatitën. Bile, duhet ta themi se është
një krizë e rëndë.
» Autori është
.
Pse është krizë e rëndë? Sepse vendi është pa
President!
Kur vendi është në një krizë, Presidenti është
garant i zgjidhjes së krizave. Por, ne nuk e kemi
garantin! Nëse Presidenti është i tepërt në një
Republikë Parlamentare, atëherë hajt t’i propozojmë
botës që t’i heqë Presidentët nga hierarkia
e institucioneve! Ne duhet të vazhdojmë atë që
thotë Kushtetuta: ta shkarkojmë Presidentin. Dikush
mund të thotë se ne kemi zëvendësuesin e
përkohshëm të Presidentit, zotin Jakup Krasniqi.
Me gjithë respektin për ushtruesin e detyrës së
Presidentit, në një edicion lajmesh e shohim me
tre kostume. Në mbledhjen e kryesisë së PDK’së
si Sekretar i përgjithshëm i kësaj partie (të dielën
do ta shohim dhe në Kongresin e saj). E shohim
pastaj duke drejtuar votimin e parregullt për strategjinë
e privatizimit të PTK’së, si Kryetar Parlamenti,
dhe duke folur si President për ta caktuar
datën e zgjedhjeve! Kjo situatë nuk është normale!
Pse jemi në krizë? Vendi është pa 6 ministra dhe
madje as pa disa zëvendësministra!
Ne s’e kemi gjysmën e Qeverisë në punë, ata
kanë dezertuar. Kur ministrat janë në krye të
detyrës, ata përgjigjen për politikat e dikastereve të
tyre. Ata marrin vendime të rëndësishme për jetën
e qytetarit. Ministrat përgjigjen për drejtësinë, për
kulturën, për barnat, për spitalet tona, për ambasadorët,
presin homologët e tyre diplomatë.
Por, neve na mungon gjysma e Qeverisë. Ata i janë
bindur urdhrit të partisë dhe jo atij të kushtetutës.
Ministrat nuk janë të tepërt në një Republikë Parlamentare.
Nëse do ishte kështu, hajt t’i paraqesim
botës një propozim që t’i nxjerrë ministrat si të
tepërt dhe të padëshirueshëm!
Por, mbi të gjitha, kriza mund të jetë më e rëndë,
vendi është me institucione të kontrolluara nga
një ngjyrë politike. Nga ajo e PDK’së. Për herë të
parë që nga arritja e lirisë, ne jemi me një Qeveri
njëngjyrëshe, me një shtet njëngjyrësh njëpartiak.
Si në kohën e komunizmit. A mund të pranohet
kjo? A janë dakord me këtë ato parti që nuk morën
pjesë në takim? Nëse nuk janë, cila është rruga që
ato propozojnë për ta ndryshuar gjendjen?
Me këtë situatë, pa President, pa ministra, me
një shtet njëpartiak, ne duhet dalim në zgjedhje.
Vërtet do ta pranojmë gojëkyçur këtë realitet?
Mos harroni që jemi në vitet e para të kësaj Republike
dhe në vitet e para të kësaj Kushtetute.
Nga mënyra si ne i zgjidhim krizat sot, do të përcaktohet
modeli i zgjidhjes së krizave për nesër.
Ejani të zgjedhim një model të mirë dhe t’i tregojmë
botës se Kosova e meriton shtetin!
Ejani në Parlament të nderuar kolegë, që ndoshta
do të donit ta thërrisnit ju tryezën, dhe bashkojuni
idesë së një seance të jashtëzakonshme
ku të debatojmë se ç’të bëjmë. Nëse s’ju pëlqeu
tryeza jonë, le të vendosim në Parlament se ç’do
të bëjmë: shkarkim të Presidentit, mocion mosbesimi,
apo çdo gjë tjetër që na kërkon qytetari
me votën e vet.
3