διερευνηση των παραγοντων
διερευνηση των παραγοντων
διερευνηση των παραγοντων
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
τοιχώματα του γυαλιού και καθιζάνουν, ενώ νέα ποσότητα ασβεστίου διαλυτώνεται από τα<br />
τοιχώματα του μπουκαλιού. Η θεωρία αυτή ενισχύεται και από την ύπαρξη λευκής σκόνης<br />
στα τοιχώματα <strong>των</strong> φιαλών.<br />
Από τις τιμές του Ra, για τα δείγματα, που εξετάστηκαν με αυτή τη μέθοδο,<br />
διαπιστώνεται ότι τόσο το όξινο όσο και το βασικό περιβάλλον φθείρουν το γυαλί. Ωστόσο<br />
παρατηρείται ότι το βασικό περιβάλλον φθείρει πιο έντονα το γυαλί. Επίσης, τα γυαλιά<br />
από της φιάλες παλιάς παραγωγής εμφανίζουν εντονότερη φθορά. Τα συμπεράσματα αυτά<br />
έρχονται να ενισχύσουν και να επιβεβαιώσουν τα συμπεράσματα, που προέκυψαν από τη<br />
φασματομετρία ατομικής απορρόφησης.<br />
Όσον αφορά τις επικαθήσεις yπάρχουν διαφορές στη συγκέντρωση <strong>των</strong> στοιχείων<br />
σε παλιά και νέα παραγωγή σε περιβάλλον Na2CO3 δείχνοντας μία σαφή τάση φθοράς <strong>των</strong><br />
αποθηκευμένων όπως φάνηκε από την ανάλυση με το XRF.. Ενώ είναι παραπλήσια η<br />
φθορά στο ΝαΟΗ. Στο τελευταίο αυτό περιβάλλον φαίνεται να επηρεάζεται σε πολύ μικρό<br />
ποσοστό και το κάλιο του γυαλιού. Γενικά όμως η φθορά όπως διαπιστώνεται από τις<br />
συγκεντρώσεις είναι μεγαλύτερη σε περιβάλλον ΝαΟΗ. Επιβεβαιώνεται η παρασκευή<br />
ενώσεων φθοράς σε περιβάλλον Na2CO3, και NaOH σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις, αλλά<br />
και σε διαφορετικές ενώσεις και από το XRD και το FT‐IR.<br />
Μελέτη της φθοράς κομματιών γυάλινων φιάλες<br />
4.1.5 Πειραματικό μέρος<br />
Για τη μελέτη της φθοράς τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική επιφάνεια<br />
<strong>των</strong> φιαλών ακολουθήθηκαν τα παρακάτω βήματα. Με χρήση βαριοπούλας<br />
κομματιάστηκαν μπουκάλια coca‐cola παλιάς και νέας παραγωγής. Στα μεγαλύτερα<br />
κομμάτια υπολογίστηκε προσεγγιστικά το εμβαδόν και στη συνέχεια τα κομμάτια αυτά<br />
τοποθετήθηκαν σε πλαστικούς περιέκτες από πολυπροπυλένιο (PP). Οι περιέκτες<br />
πληρώθηκαν με όξινα (HNO3, H2SO4 και HCl) και βασικά (ΝaΟΗ) διαλύματα. Για κάθε<br />
διάλυμα ετοιμάστηκαν τέσσερις περιέκτες δύο με κομμάτια γυαλιού από την παλιά<br />
παραγωγή και δύο με κομμάτια γυαλιού από τη νέα παραγωγή. Το ένα ζευγάρι περιεκτών<br />
παλιάς και νέας παραγωγής τοποθετήθηκε σε πυριατήριο στους 60 ο C. Το άλλο ζευγάρι<br />
τοποθετήθηκε σε κατάψυξη στους ‐15 ο C. Οι περιέκτες παρέμειναν στους 60 ο C και στους ‐<br />
15 ο C, αντίστοιχα, για 7 ημέρες. Το πείραμα επαναλήφθηκε, για περιέκτες, που παρέμειναν<br />
στις παραπάνω συνθήκες, για 15 ημέρες. Μετά το πέρασμα του καθορισμένου χρόνου τα<br />
διαλύματα συλλέχθηκαν σε πλαστικά φιαλίδια και τα γυάλινα κομμάτια σε πλαστικά<br />
σακουλάκια, για περαιτέρω επεξεργασία και μελέτη.<br />
Ως τυφλό δείγμα, για τα παραπάνω πειράματα, πληρώσαμε με τα ίδια διαλύματα<br />
(HNO3, H2SO4, HCl και ΝaΟΗ) περιέκτες από πολυπροπυλένιο, χωρίς μέσα να<br />
τοποθετήσουμε κομμάτια γυαλιού. Ένα δείγμα από κάθε διάλυμα τοποθετήθηκε στους 60<br />
ο C και ένα τοποθετήθηκε στους ‐15 ο C. Οι περιέκτες παρέμειναν στους 60 ο C και στους ‐15<br />
ο C, αντίστοιχα, για 7 ημέρες. Το πείραμα επαναλήφθηκε, για περιέκτες, που παρέμειναν<br />
126
Change language