διερευνηση των παραγοντων

Ο συνδυασμός του νερού και της θερμοκρασίας οδηγεί στη δημιουργία ατμών, οι οποίοι
ενισχύουν την ανακρυστάλλωση στην επιφάνεια του γυαλιού, με το σχηματισμό πολλών
μικρών κρυστάλλων.
Η επίδραση της υγρασίας, με τιμή σχετικής υγρασίας 100 %, έχει το ίδιο
αποτέλεσμα σχηματισμού ενυδατωμένου επιφανειακού στρώματος, που παρατηρείται
κατά τη διάβρωση του γυαλιού από το νερό. Παρ’ όλα αυτά μια τιμή σχετικής υγρασίας 85
% δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα [2].
Οι Walters και Adams (1975) μελέτησαν την επίδραση διαφορετικών τιμών σχετικής
υγρασίας σε γυαλιά διαφορετικής σύστασης. Η σχετική υγρασία κυμαίνεται στις τιμές 30 %,
50 %, 75 %, 90 % και 98 % RH. Σε όλες τις περιπτώσεις το μέγιστο της διάβρωσης τους το
παρουσίασαν πάνω από την τιμή του 50 % RH.
O Adlerborn (1971) παρουσίασε μια συστηματική μελέτη της διάβρωσης του
γυαλιού, με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου σάρωσης (S.E.M.). Χρησιμοποίησε
γυαλιά διαφόρων συστάσεων, σε ξηρές και υγρές συνθήκες. Κατά τη μελέτη του, τα γυαλιά
ήταν αφυγρασμένα. Έδειξε ότι, οι υψηλές τιμές σχετικής υγρασίας δημιουργούν κέντρα
διάβρωσης στο γυαλί και ευνοούν τη συσσώρευση των προϊόντων διάβρωσης στην
επιφάνεια του γυαλιού ή την ανάπτυξη της διαβρωτικής ικανότητας των ουσιών αυτών ή
ευνοούν και τα δύο μαζί [33].
Συμπύκνωση
Στη συμπύκνωση διακρίνονται δύο περιπτώσεις. Στην πρώτη, ο βαθμός
συμπύκνωσης επιτρέπει την απομάκρυνση προϊόντων διάβρωσης από την επιφάνεια του
γυαλιού, ενώ στη δεύτερη, τα προϊόντα διάβρωσης μένουν στην επιφάνεια του γυαλιού
[33].
Οι Newton και Battembourg (1976) έδειξαν ότι η συμπύκνωση της πρώτης μορφής
είναι λιγότερο καταστροφική από την έκθεση σε συνθήκες 100 % σχετικής υγρασίας και ότι
η τοποθέτηση ενός γυαλιού σε συνθήκες υγρασίας είναι λιγότερο καταστροφική από τη
συνεχιζόμενη κυκλική συμπύκνωση σε χρονικό διάστημα 2 μηνών.
Η συμπύκνωση της δεύτερης μορφής, είναι δυνατόν να επιτρέψει τον τοπικό
σχηματισμό διαλυμάτων υψηλών τιμών pH, τα οποία μπορούν να ευνοήσουν τη διάβρωση
του γυαλιού στις συγκεκριμένες περιοχές [33].
Ζ. Ατμοσφαιρικοί ρύποι
Μελέτες δείχνουν ότι η ρύπανση του περιβάλλοντος με 5 ppm SO2 ή 1 ppm NO, δεν
αυξάνει το ρυθμό, με τον οποίο διαβρώνεται το γυαλί, σε σύγκριση με το γυαλί που
εκτίθενται στην ίδια θερμοκρασία και υγρασία σε αέρα εργαστηρίου. Δεν υπήρξε καμία
ένδειξη ότι οι δύο ρύποι αλληλεπιδρούν, για να δώσουν μια συνεργατική επίδραση. Το
ποσοστό ενυδάτωσης βρέθηκε να αυξάνει με την αύξηση του SO (για συγκεντρώσεις μέχρι
τη συγκέντρωση κορεσμού του SO περίπου 3 ppm), του οποίου ο ρυθμός ενυδάτωσης
παρέμεινε σταθερός, για περίπου τρεις φορές περισσότερο από ότι σε καθαρό αέρα. Το
64