διερευνηση των παραγοντων

σταθερό γυαλί, όπως του υαλώδους SiO2 (vitreous silica), που έχει εκτεθεί σε διάλυμα
ουδέτερου pH (pH = 7).
2. Ο δεύτερος τύπος επιφάνειας, παρουσιάζει προστατευτικό στρώμα πλούσιο σε SiO2,
από το οποίο το αλκάλι έχει εκπλυθεί, αλλά το δίκτυο του γυαλιού δεν έχει
καταστραφεί. Το γυαλί, που περιγράφεται είναι πολύ σταθερό με ένα διάλυμα, του
οποίου το pH είναι μικρότερο του 9.
3. Ο τρίτος τύπος επιφάνειας διαχωρίζεται σε δύο περιπτώσεις:
α. Η πρώτη περίπτωση επιφάνειας, παρουσιάζει ένα διπλό προστατευτικό στρώμα,
που έχει σχηματιστεί εξαιτίας της προσθήκης αλουμίνας (Al2O3) ή φωσφορικού
οξειδίου στο γυαλί. Η προσβολή του γυαλιού από ένα υδατικό διάλυμα οδηγεί στο
σχηματισμό ενός στρώματος πλούσιου σε πυριτικό αργίλιο ή φωσφορικό ασβέστιο, το
οποίο βρίσκεται πάνω σε ένα πλούσιο σε διοξείδιο του πυριτίου στρώμα. Τέτοιου
είδους γυαλιά παρουσιάζουν εξαιρετική καθαρότητα σε όξινα και σε αλκαλικά
διαλύματα.
Τα γυαλιά των τύπων 2 και 3α, εμφανίζονται σχετικά διαυγή και χωρίς στίγματα,
έτσι ώστε να είναι δυνατό να θεωρηθούν σαν μη διαβρωμένα. Παρόλα αυτά η
εκτεταμένη έκπλυση του αλκαλίου, θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός
ενυδατωμένου γυαλιού.
β. Η δεύτερη περίπτωση επιφάνειας, προτάθηκε από το Hench (1982). Παρουσιάζει
πολλαπλά προστατευτικά στρώματα, που περιέχουν οξείδια, υδροξείδια μετάλλων και
ενυδατωμένο SiO2. Τα στρώματα αυτά σχηματίζονται σε σύνθετους τύπους γυαλιών,
που έχουν χλασει τον πυρήνα τους.
4. Ο τέταρτος τύπος επιφάνειας, παρουσιάζει επίσης ένα στρώμα πλούσιο σε διοξείδιο του
πυριτίου, όπου όμως η συγκέντρωση του διοξειδίου του πυριτίου δεν επαρκεί, για να
προστατεύσει το γυαλί από την έκπλυση του αλκαλίου ή την καταστροφή του πλέγματος.
5. Ο πέμπτος τύπος επιφάνειας, είναι διαλυτός στο διαβρωτικό διάλυμα, ακόμη κι αν κάτι
τέτοιο συμβαίνει πολύ αργά. Επειδή η προσβολή συμβαίνει ομοιόμορφα, η σύσταση της
επιφάνειας είναι η ίδια με αυτή της μάζας του γυαλιού.
Ο τύπος αυτός του γυαλιού μπορεί να εμφανίσει εύκολα βελονισμούς, εγχαράξεις
και εκδορές. Όταν αυτά είναι βαθύτερα από 0,2 μ, οι γρατζουνιές σχηματίζουν μικρές
κοιλότητες, όπου το εκπλυμένο αλκάλι μπορεί να συγκεντρωθεί και να προκαλέσει μια
σταδιακή τοπική προσβολή στην επιφάνεια του γυαλιού [33].
3.1.4 Ταξινόμηση σύμφωνα με τη μορφολογία της φθοράς
Η ταξινόμηση αποτελεί συνδυασμό του τρόπου ταξινόμησης του Harden (1939) και
της Cronyn (1990) [33, 37]:
70