διερευνηση των παραγοντων

Τα γυαλιά, που έχουν ποσοστό CaO μεγαλύτερο ή μικρότερο από το επιθυμητό,
παρουσιάζουν παχύτερα στρώματα ιοντοεναλλαγής. Όταν το πάχος των στρωμάτων αυτών
είναι σχετικά μεγάλο, οι τάσεις, που δημιουργούνται, εξαναγκάζουν τα στρώματα να
σπάσουν και να απολεπιστούν. Επίσης, τα γυαλιά, που περιέχουν μικρές ποσότητες CaO
στη μάζα τους (λιγότερο από 5 % moles) έχουν την τάση να παρουσιάζουν εφίδρωση ή
μικρορηγμάτωση. Γυαλιά, τέτοιου τύπου, που περιέχουν κάλιο στη μάζα τους, αντί για
νάτριο, εμφανίζουν έντονη τάση, για διάβρωση.
Παρ’ όλα αυτά, η επίδραση του CaO στη σταθερότητα του γυαλιού δεν είναι ακόμη
γνωστή. Ο Cable έδειξε ότι τα γυαλιά, που περιέχουν 20 % CaO μπορεί να έχουν καλή
σταθερότητα, αρκεί η περιεκτικότητα νατρίου (σόδας), να είναι μικρή (μικρότερη από 5 %).
3.1.1.5 Άλλοι τροποποιητές του δικτύου του γυάλινου υλικού
Η παρουσία τριοξειδίου του αργιλίου (Al2O3) ή πεντοξειδίου του φωσφόρου (P2O5),
στο γυαλί επιφέρει σημαντική αύξηση της αντοχής του. Τα πολυσθενή αυτά ιόντα έχουν τη
δυνατότητα να ακινητοποιούν τα αλκαλικά ιόντα, έτσι ώστε αυτά να μη μπορούν να
κινούνται ελεύθερα στο δίκτυο του γυαλιού. Ένα ποσοστό Al2O3 2 – 5 % moles έχει πολύ
καλά αποτελέσματα.
Οι Das και Douglas (1967), έδειξαν ότι ο ψευδάργυρος, ο μόλυβδος, το τιτάνιο και το
ζιρκόνιο βελτιώνουν την αντοχή του γυαλιού [33].
3.1.1.6 Μεταλλικά οξείδια που παρέχουν χρώση
Τα χρωματιστά γυαλιά παράγονται με σκόπιμη προσθήκη μικρών ποσοτήτων μεταλλικών
οξειδίων στη μάζα του γυαλιού ή μη εσκεμμένα από προσμίξεις άμμου. Σε μερικές
περιπτώσεις, τα μέσα, που χρησιμοποιούνται, για να δώσουν την απαιτούμενη
σταθερότητα στο γυαλί, προσδίδουν συγκεκριμένο χρωματιστό γυαλί.
Οι Paul και Voussefi (1978) έδειξαν ότι ο βαθμός οξείδωσης του σιδήρου στο γυαλί
είναι δυνατό να επιδράσει στη σταθερότητα, οπότε και στο χρώμα του γυαλιού. Ένα
πράσινο γυαλί , που περιέχει οξείδιο του σιδήρου (FeO) μπορεί να γίνει πιο σταθερό με
οξείδωση του FeO προς τριοξείδιο του σιδήρου (Fe2O3), το οποίο παρέχει ένα κίτρινο γυαλί,
του αλλάζει δηλαδή χρώμα.
Τα οξειδωμένα γυαλιά παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντοχή στην επίδραση των οξέων
[33].
3.1.1.7 Τεχνική μορφοποίησης
Οι φυσικές ιδιότητες ενός γυαλιού εξαρτώνται από τη θερμική του κατεργασία. Ο μη
ελεγχόμενος σχηματισμός κρυστάλλων στη μάζα ενός γυαλιού κατά την τήξη του, δηλαδή
την αφυάλωση, τη μορφοποίηση του ή τις δευτερεύουσες διαδικασίες, επιδρά στις οπτικές
ιδιότητες, στη μηχανική αντοχή και μερικές φορές στη χημική σταθερότητα του γυαλιού
[33].
52