διερευνηση των παραγοντων

προφίλ συγκέντρωσης υδρογόνου σε δείγματα, που εκτίθενται σε μολυσμένο περιβάλλον
δεν διαφέρουν αισθητά από το προφίλ, που μετρήθηκε σε δείγματα εκτίθενται σε καθαρό
υγρό αέρα ή σε νερό. Το φαινόμενο αυτό λαμβάνει χώρα και σε σύνθετα γυαλιά. Σε
γυαλιά, που δεν υπόκεινται σε ρηγματώσεις, η έκπλυση των αλκαλικών ιόντων από την
επιφάνεια του γυαλιού έχει σαν αποτελέσμα η περιοχή, που το γυαλί είναι
απεμπλουτισμένο να συμπεριφέρεται ως εμπόδιο διάχυσης. Ωστόσο, η πυρόλυση παρέχει
πρόσβαση σε μια νέα επιφάνεια(πλούσια σε αλκαλικά ιόντα) στην οποία η διαδικασία
μπορεί να αρχίσει και πάλι. Ως εκ τούτου, αν και η ιοντική διάχυση εξελίσσεται ως η
τετραγωνική ρίζα του χρόνου, η διαδικασία αποσύνθεσης θα προχωρήσει γραμμικά στο
χρόνο, στο γυαλί στο οποίο εμφανίζονται ρωγμές. Για αυτούς τους τύπους γυαλιού, η
αύξηση του ποσοστού ενυδάτωσης είναι ακόμη πιο επιζήμια.
Η παρακάτω εικόνα παρουσιάζει με απλουστευμένο τρόπο τις φυσικές και χημικές
διεργασίες, που πραγματώνονται κατά την ατμοσφαιρική διάβρωση των γυάλινων
επιφανειών. Σε συνηθισμένες συνθήκες περιβάλλοντος, ένα λεπτό στρώμα νερού (film)
σχηματίζεται στην επιφάνεια του γυαλιού, ως αποτέλεσμα της υγρασίας του αέρα ή από
τη βροχή, προκαλώντας την ανταλλαγή ιόντων υδρογόνου από την ταινία νερό και ιόντων,
που τροποποιούν το δίκτυο του γυαλιού. Ατμοσφαιρικοί ρύποι όπως το SO2, CO2, ή Ο3 ή
αερομεταφερόμενα σωματίδια μπορεί να διαλυθούν, στην ταινία του νερό, προκαλώντας
μείωση του pH του και συνεπώς, ενισχύουν την διάχυση των ιόντων. Η άνοδος της
θερμοκρασίας (ή μείωση της υγρασίας) μπορεί να προκαλέσει την εξάτμιση της ταινίας και
καθίζηση των κρυσταλλικών προϊόντων διάβρωσης στην επιφάνεια του γυαλιού. Η χημική
σύνθεση αυτών των προϊόντων διάβρωσης καθορίζεται συνεπώς από τη σύνθεση του
γυαλιού και των ατμοσφαιρικών ρύπων [36].
65