You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
E diel, 6 mars 2011<br />
“Kapja e shtetit” është pasojë e babëzisë<br />
primitive për sundim të përjetshëm.<br />
Dhe, është një krim njerëzor!<br />
KAPJA E SHTETIT<br />
Artan Mullaj<br />
Është e dukshme dhe e dhimbshme se si nga posti<br />
i lartë, Jozefi na Topalli sillet në një mënyrë që të<br />
kujton një jetimore private, në të cilën lumturia e të<br />
vegjëlve fatkeq varet vetëm nga ndonjë shkallëzim<br />
i rrallë ndjeshmërie i padrones zëçjerrë, ndërkohë<br />
që privatizimi i Parlamentit prej saj vërteton edhe<br />
njëherë faktin se të gjitha opinionet, jo rastësisht<br />
konvergojnë në të njëjtën pikë: Qytetarët e dobët të<br />
këtij vendi gjejnë shumë pak ose aspak arsye të reagojnë<br />
ndonjëherë ndaj politikës së keqe, përderisa<br />
nuk reagojnë as për “kapjen e qartë” të Parlamentit<br />
nga vetë kryetarja e tij.<br />
Nga skena kombëtare e ngjarjeve, nga ballina e<br />
Parlamentit, ku mbretëron zukatja e një fataliteti të<br />
paralajmëruar dhe regëtin përmes ndotjes morali i<br />
pushtetit të ditës, sot interferohen sërish sinjale të<br />
dëshpëruara. Këto sinjale na tregojnë se sa vështirë<br />
do të jetë në këtë vend zhvillimi i shëndetshëm<br />
dhe koherenca, për sa kohë shteti është kapur fort<br />
prej baronëve të pushtetit, duke e bërë edhe më të<br />
shëmtuar historinë tonë.<br />
Historia jonë e tranzicionit, shumicën e të cilës<br />
populli ynë e ka bërë duke heshtur dhe duke nguruar,<br />
na tregon se “kapja e shtetit” tek ne prej topallëve<br />
dhe berishëve, nuk është një perceptim metaforik,<br />
por është diçka mjaft e rëndë, sepse është diçka<br />
reale; na tregon me vrazhdësinë që sjell dinamika<br />
e munguar kolektive, se kapja e shtetit në Shqipëri<br />
nuk është thjesht një presion institucional ndaj bindjes<br />
vullnetare të shoqërisë se ky shtet nuk ekziston;<br />
“kapja e shtetit” nuk është gjithashtu kaq thjesht<br />
një fenomen i shfaqur si pasojë e luftës instiktive të<br />
palëve për të qenë në pushtet sa më gjatë:<br />
“Kapja e shtetit” është pasojë e babëzisë primitive<br />
për sundim të përjetshëm. Dhe, është një krim<br />
njerëzor!<br />
Falë kësaj babëzie të qartë dhe falë përvojës së<br />
gjatë në tribuna, në prapaskena, në abuzime, në<br />
fushata elektorale, në krime elektorale, Kryeministri<br />
i vendit sot është ai që e ka në kontroll spektaklin<br />
e tij mes rebelimit të gjërave në Shqipëri. Edhe në<br />
ditët më të vështira, ky projektues epik i kapjes së<br />
shtetit, shtetin e mban mbërthyer për fyti, se e di<br />
që ky shtet duhet të jetë njësuar me mobilizimin<br />
privat që vetë ai ka instaluar me sukses në Shqipëri,<br />
për ta zaptuar atë përgjithmonë. Jo vetëm ai, por të<br />
gjithë zotëruesit ekskluzivë të shanseve që afron<br />
ky vend nëpërmjet pushtetit, kanë zhvilluar talentin<br />
e pashlyeshëm të luftës ndaj institucioneve të<br />
drejtësisë dhe të shfrytëzimit të mundësive dhe<br />
inercisë që koha dhe pushteti dhe klanet mafi oze<br />
iu japin zhvillimeve, për të shpëtuar, kur janë në<br />
rrezik, dhe për ta vjedhur dhe shqyer vendin, kur<br />
vjen mundësia…<br />
Për të shtuar një metaforë, nuk është iluzion të<br />
supozosh se në sundimin e demokratëve, shteti<br />
shqiptar sot sillet si sorkadhja e pashpresë mes egërsirave<br />
dhëmbëmprehta të pushtetit, që e shijojnë<br />
sa të duan, kur të duan dhe si të duan.<br />
Në këtë mënyrë, ky superioritet që quhet totalitarizëm<br />
i pushtetit të zaptuar në Shqipëri, është<br />
njësia matëse e privatësisë që sundon ligjet dhe<br />
vendin. Kryeministri i Shqipërisë është shumë<br />
pranë të qenët një perandor, për shkak të pushtetit<br />
të pakufi zuar në duart e tij. Përballë këtij sundimi<br />
të privatësisë, koncepti i lirisë është deformuar, aq<br />
sa njerëzit kanë dilema në koshiencën e tyre për<br />
demokracinë. Dilemat kanë të bëjnë me mosqenien<br />
gati të publikut për të përballuar shkeljen e të<br />
drejtave të njeriut dhe funksionimin e cunguar të<br />
drejtësisë, ndërsa hajdutët në kurrizin e tyre dhe<br />
shkelësit e ligjit, lulëzojnë aq më shumë, sa më afër<br />
pushtetit ndodhen ata apo të afërmit e tyre, ndërsa<br />
logjikisht, përkundrazi, duhej të ndëshkoheshin<br />
rreptësisht. Nga ministrat e përfolur dhe deri te<br />
militantët e thjeshtë të partisë në pushtet, kriteri<br />
i penalitetit nuk përcaktohet nga ligjshmëria e<br />
shkelur, por nga magjia e besnikërisë së tyre ndaj<br />
perandorit, që është shkalla më e lartë e servilizmit<br />
dhe e primitivizmit. Askujt, asnjëherë nuk i hyn<br />
asnjë gjemb në këmbë nëse në vetëdijen e Kryeministrit<br />
është perceptuar si mik, besnik i tij, por<br />
edhe njëherazi, armik potencial i shpallur i kryetarit<br />
të opozitës. Në këtë mënyrë, pranë partisë-shtet<br />
dhe pushtet të demokratëve, kriteri i karrierës nuk<br />
përcaktohet nga intelekti dhe integriteti, por nga<br />
ashpërsia gjenetike dhe dinamika e sulmeve personale<br />
instiktive ndaj Edi Ramës. Ministrat e qeverisë<br />
nuk janë ata që do duhej të ishin nga përzgjedhja<br />
e intelektuale e vlerave, por janë pikërisht ata që,<br />
edhe mediokritetin e tyre dinë ta shndërrojnë në një<br />
makineri baltëhedhëse kundër kryetarit të opozitës<br />
dhe opozitës së tërë. Shteti dhe pushteti sillen ndaj<br />
vlerave publike si motrat e shëmtuara pasanike me<br />
Hirushen, duke i ndëshkuar me përbuzje sa herë<br />
që prokuroria, presidenca, apo persona me integritet<br />
në jetën publike, dalin në dritë në shërbim<br />
të së mirës.<br />
Prandaj, jo rrallë thuhet nga njerëz të lirë, se shteti<br />
dhe pushteti privat i Sali Berishës është i papërmbajtur<br />
në sulmin ndaj mundësive demokratike që<br />
sjell pavarësia e institucioneve, që rrezikon qenien<br />
“publik” të shtetit shqiptar. Sot poshtërohen vlerat<br />
kombëtare të atdheut, që nuk janë thjesht Ina Rama<br />
apo Bamir Topi, apo dhe të tjerë, por institucionet<br />
që janë krijuar pikërisht kundër privatësisë së<br />
shtetit, pikërisht për të mbrojtur këtë privatësi, që<br />
si një diktaturë e padukshme, është shndërruar në<br />
simbolin e së keqes në vend.<br />
Sot ne shohim, por edhe sundohemi nga një lider<br />
që ka në kontroll jo vetëm shtetin privat që ka<br />
instaluar apo kapur, jo vetëm të tijtë dhe të tjerët,<br />
por gjithashtu edhe kundërshtitë brenda vetes së tij.<br />
I qeshur, i rehatuar në shijen e hidhur të batutave<br />
që lëngëzon gjuhët e vartësve të tij në kabinetin<br />
qeveritar, Kryeministri i vendit po shfaq një veti të re<br />
këto ditë, që nuk është ngjarje e re dhe nuk është dinakëri:<br />
vetinë e përfundme të të pranuarit të gjërave<br />
edhe kur ato nuk janë në favor. Ndërsa fytyrën e tij e<br />
ka sunduar sërish ajo pamja e njeriut në sallon, që<br />
shikon papritur një pështymë në dyshemenë e mermertë,<br />
buzëqeshja braktisëse e ditëve të fundit vërteton<br />
se ky burrë, si rrallë ndonjëherë në karrierën<br />
e vet, ka nisur të bëjë paqe me realitetin. Jo vetëm<br />
e ka mbyllur me elegancë rubinetin e akuzave për<br />
gjithkënd e për gjithçka, por me delikatesë femërore<br />
ka pranuar në heshtje vullnetin e logjikës civile të<br />
gjërave, si rrallë ndonjëherë. Por, të gjithë e dinë se<br />
Kryeministri, nëse arrin të bëjë paqe me realitetin,<br />
nuk bën kurrë paqe me ndërgjegjen e vet. Kjo do të<br />
thotë se armëpushimi bjeshkor nuk është pasojë e<br />
vullnetit të tij, por e një presioni të jashtëm. Duket<br />
se përkundrazi, vrasja e ndërgjegjes po ndodh jo tek<br />
Kryeministri, por tek ndërkombëtarët, të cilët herë<br />
me dashje, herë rastësisht, kanë mbështetur një<br />
pushtet apo një “shtet të kapur” që vjedh popullin<br />
e vet, që e ndëshkon me varfëri dhe shuarje shprese<br />
dhe e vret barbarisht me gjakftohtësi në bulevard.<br />
Heshtja e papritur e Kryeministrit shqiptar do<br />
të përbënte një inerci dialektike nëse kjo gjë do të<br />
ishte pasojë e një lehtësimi të ri të të kuptuarit të<br />
gjërave nga ana e tij. Por, kjo gjë nuk ka ndodhur. Ai<br />
po hesht, dhe heshtja që fl et në këtë rast vjen nga<br />
tjetër gjë. Vjen nga presioni i vonuar, i nënkuptuar,<br />
i supozuar, i ndërkombëtarëve të paqartë, që këtë<br />
herë, le të shpresojmë se përballë kapjes së qartë<br />
të shtetit shqiptar, do të kenë një shkallëzim ndjeshmërie<br />
më të lartë se kryetarja e ashpër e Parlamentit<br />
shqiptar, që të kujton mërzitshëm një popull<br />
të mbetur jetim.<br />
Big Brother 4<br />
për vetëm 7€!<br />
Abonimi në Big Brother 4 bëhet<br />
në të gjitha dyqanet e IPKO-së.<br />
FALAS ofrohet për abonuesit e<br />
pakos Premium dhe Premium HD.<br />
3
Change language