894 - Senat RP - Senat Rzeczypospolitej Polskiej

tut Polski w Lipsku („Prawo do pami´ci narodów – polskiego i niemieckiego”), referat na Sesji Katyƒskiej
w Warszawie („Mo˝liwoÊç opracowania aktu oskar˝enia sprawców Zbrodni Katyƒskiej
– przes∏anki prawne i rzeczywistoÊç”), referat w Wieluniu, w 64. rocznic´ wybuchu drugiej wojny
Êwiatowej („Zbrodnie Wehrmachtu pope∏nione we wrzeÊniu 1939 r. w Êwietle wybranych postanowieƒ
prokuratur niemieckich”), laudatio w Instytucie im. Fritza Bauera we Frakfurcie nad Menem
(z okazji przyznania Dieterowi Schenkowi nagrody im. Prokuratora Bauera), referat na sesji Âwiatowego
Zwiàzku ˚o∏nierzy AK oraz Klubu Historycznego im. gen. Stefana „Grota” Roweckiego
(„Analiza prawnokarna czynów zarzucanych p∏k. Ryszardowi Kukliƒskiemu”), referat na szkoleniu
dla s´dziów i prokuratorów organizowanym przez Centrum Szkolenia Kadr Wymiaru SprawiedliwoÊci
w dniach 10–12.05.2004 r. („K∏amstwo OÊwi´cimskie w Êwietle prawa karnego”).
Rezultaty Êcigania przez Paƒstwo Polskie zbrodni nazistowskich oraz zbrodni komunistycznych
zosta∏y przedstawione na I Âwiatowym Kongresie Ekspertów Interpolu w sprawie Êcigania zbrodni
ludobójstwa, zbrodni wojennych i przeciwko ludzkoÊci, który odby∏ si´ w dniach 21–23.03.2003 r.
Doradca Prezesa IPN prof. Andrzej Rzepliƒski wyg∏osi∏ referat obrazujàcy Êciganie zbrodni nazistowskich
od 1944 r., zaÊ Dyrektor G∏ównej Komisji przedstawi∏ problematyk´ Êcigania zbrodni
komunistycznych. Oba referaty spotka∏y si´ z wysokim uznaniem uczestników Kongresu, reprezentujàcych
39 krajów, co znalaz∏o wyraz w uchwale koƒcowej zalecajàcej krajom cz∏onkowskim Interpolu,
w tym Polsce, stworzenie jednostek organizacyjnych prokuratury wyspecjalizowanych
w Êciganiu zbrodni ludobójstwa, zbrodni wojennych oraz zbrodni przeciwko ludzkoÊci pope∏nianych
wspó∏czeÊnie. Stosowny projekt zosta∏ przekazany Ministrowi SprawiedliwoÊci-Prokuratorowi
Generalnemu w czerwcu 2004 r. z pytaniem o ewentualne upowa˝nienie dla prof. A. Rzepliƒskiego
i Dyrektora G∏ównej Komisji do reprezentowania Polski w grupie roboczej Interpolu do
spraw wymiany informacji o zbrodniach ludobójstwa, zbrodniach wojennych i zbrodniach przeciwko
ludzkoÊci pope∏nianych wspó∏czeÊnie. Z udzielonej IPN odpowiedzi wynika, ˝e nie stwierdzono
potrzeby powo∏ania takiej wyspecjalizowanej jednostki organizacyjnej ani te˝ nie wyznaczono
przedstawicieli Polski do dalszych prac w grupie roboczej Interpolu.
Nierozwiàzane pozostaje zagadnienie mo˝liwoÊci odwo∏ywania prokuratorów pionu Êledczego
IPN oraz ich powrotu na wczeÊniej zajmowane stanowiska w prokuraturze powszechnej na innej
drodze ani˝eli w wyniku post´powania dyscyplinarnego.
W dalszych cz´Êciach sprawozdania zawarto informacj´ statystycznà o prowadzonych Êledztwach,
a tak˝e przedstawiono post´py poczynione w okresie sprawozdawczym w Êledztwach wybranych
z uwagi na ich ci´˝ar gatunkowy. W koƒcowej cz´Êci sprawozdania umieszczono informacj´
o dzia∏alnoÊci historyków – ekspertów pionu Êledczego IPN.
39