Polish PDF

Tadeusz Rogalewski MIC *1
GORLIWY I WIERNY ZAKONNIK
MIŁUJĄCY ŻYCIE KONSEKROWANE
Życie zakonne sięga swymi początkami najwcześniejszych dziejów chrześcijaństwa.
Jego istotę stanowi realizacja głoszonych przez Chrystusa rad ewangelicznych:
czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, które podejmują ludzie żyjący we
wspólnocie. Wywodzi się ono z pragnienia doskonałej miłości Boga i całkowitego
poświęcenia się Jego służbie. Jest triumfem królestwa Bożego nad wszystkim,
co ziemskie i doczesne.
Gdybyśmy ten świat pogrążony w grzechu przyrównali do nocy, to miejsca,
gdzie żyją, pracują i modlą się osoby konsekrowane, jawią się w nim jak czyste
płomienie, które goreją w rozpaczliwych ciemnościach. Jeśli świat przypomina
dolinę nieszczęść i łez, to klasztory jawią się w nim jak wyniosłe pagórki kąpiące
się w rozsłonecznionym błękicie nieba. Nędze tego świata i jego cierpienia, mające
najczęściej swe źródło w grzechu, przyzywają żyjących w ślubach zakonnych
heroldów Chrystusa i błagają ich o ratunek. Domagają się od nich tego „szaleństwa”,
którego św. Paweł życzył wszystkim uczniom Chrystusa, ponieważ tylko
ono umożliwia im posiąść mądrość Bożą (zob. 1 Kor 3,18).
Ideał ten zachwycił i porwał także młodzieńczego górala z ziemi sądeckiej,
znanego dziś jako o. Stanisław Papczyński – założyciela Zgromadzenia Księży
Marianów. Ojciec Stanisław również zapragnął poświęcić się Bogu i ludziom
w miłości doskonałej i powierzyć się Kościołowi w szerzeniu królestwa Bożego
na ziemi. Zrozumiał, że może najlepiej tego dokonać, obrawszy życie zakonne.
Jan Papka lub Papiec – takie było jego imię chrzestne i nazwisko rodowe, zamienione
później na Stanisław Papczyński – urodzony w 1631 r. w Podegrodziu,
uczył się w szkołach zakonnych pijarów oraz jezuitów, i tam bardzo wcześnie
zetknął się z ideałem życia zakonnego. Kiedy postanowił go realizować, jego
wybór padł na pijarów.
*
Ks. dr hab. Tadeusz Rogalewski MIC, wykładowca nauk teologicznych (teologia moralna)
na UWM, Olsztyn.
36