You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
22 - PORTRET25<br />
wpadł w popłoch i zaczął się niejasno tłumaczyć z jakiegoś przewinienia, uruchamiając lawinę plotek<br />
na swój temat:<br />
Księga I, rozdział 2<br />
(str. 35-36)<br />
Krąży opowieść (amalgamat absorbujący jak chloerk wapnioka i gąbki hydrofoba) jak porywnego<br />
bezchmurnego poranka id kwietniowych (w rocznicę jak wypadło pierwszego ogarnięcia przez niego<br />
nastroju adamowego i zyskania praw do konfuzji ras ludzkich) wieki całe po rzekomym delikcie<br />
wypróbowany przyjaciel wszelkiego stworzenia, o kosturze z tygrysiego drzewa, zakłębiał się w głąb<br />
przestworu naszego największego parku mając na sobie gumowe kepi i wielki pas i chowawki i fuskro<br />
z niebieskiego funksa i buty ironsidlące stopy i Bhagavatne getry i impregnowany inverness, i napotkał<br />
cadalera z fajką. Tenże to lucyfrant a niespełna oriuolat (wydaje się że nie oddalił się dag bardzo z<br />
okolicy, ma na głowie słomkowy kapelusz i winę tą cap lewą stronę capelerynę pod pachą, przypomina<br />
więc miłego pana z prowincji, i że wciąż świętuje na wesoło śluby trzeźwości) zaczepił go śmiało: Guinness<br />
tatu, indziemi, dynar użal, fin? (a ci z nas co liczą pod sto krat pamiętają mądrże: w Poolblack<br />
brzmiał tak wtedy miły odpowiednik jak się pan ma) i zapytał o ile biło godzin na zegarze a kurant<br />
jego brady segar idzie wolno zagadnąć. Ha wahanie czasu ewidentnie nie było. Eksekracja chytra,<br />
toż tu honni o sond. Earwicker w błysk–refleksie wywodząc z fundamentalnie liberalnych przesłanek<br />
wagę największą, nekstępną i nokstępną, przebywania w ciele (najbliżsi z pomocą na zmianie to pingping<br />
KO Semto Patryka i powstanie feniańskie) ni kwapiąc się z szybką hop emigracją do wieczności<br />
gdyby miękkonosa kula zaszpuntowała mu życiowe soki, zatrzymał się, szybkostrzelny tiff taff ripostą,<br />
dobrze jak sądzę, ‘kuję, dobył z kabzury szrapnelowy repetier od Jurgensena z Waterbury, nasz z<br />
woli komunionizmu, jego przez zasięjęcie, zagra jednym zamachem, że dosłyszał ponad skrzykiem<br />
srogiej Matki od Wschodu że stary podzwonnik Fox Goodman, z jałowizn na południe, uderza w ten<br />
ton tonuant torun tenor telen dzwon w kropionym kościele (Couhouninowy zew!) odpalił pytającemu<br />
kabalarzowi, na Jehowę, tuzinem bił to jest dwunasta wedle gwiazd i barów, a dopalił zad koniec,<br />
schylając się nisko i swój wędzony sardyniczny dech by przydać wagi okazałej przez siebie pale, (co<br />
zdaje się stoi w pewnej konfucji z pałaczowanym imbirem który, skomponowany z kwasków, kwasów,<br />
soli, słodów i goryczek, co o nim wiemy pałaszował pał żeby żywić kości, mięśnie, krew, mięso i wiły<br />
witalne,) że haku hak oskarżenia wbiła przeciwnie mu, w wyższych kręgach wiadoma to rzecz bo stała<br />
podana w Morganspost, kreatura w tyludzkiej postaci splasowana poniżej parr i pari stopni niżej niż<br />
tamten wąsz potwór hydrójgłowy. Aby dobitniej potwierdzić swoje słowa (które, interesująca antycypacja<br />
głośnej frazy, poddane rekonstrykcji ze stylistyki oralnej w werbalną nieodmiennie w rytualnej<br />
rytmice k’ wyciszonej kwirytmii, zbierając kij lejne relacje Noaha Webstera zredagowano w Przydawne<br />
Przypowieści H. C. Earwickera przechwycenione na szyling i, wysyłki gratis), płowowłosy Gigas<br />
zastukał w chronometrum drum drum i, w pełni już erectus, górujący potop okościenną równiną,<br />
sceną dramdramatu, rękawicą z berlińskiej włóczki giętą pał cel w hak ekierki łokcia (w najprastarej<br />
mowie gest ów znaczył: !) wymierzył pod kątem trzydziestu dwu stopni w wyrośnięty kamień milowy<br />
diuka de Fer wyzywając go na świadka a pauz tej prezentacji zaręczał pełen płomiennej powagi: Szsz<br />
szak to moja dłoń, ko–kolego! Ja tylko, ich w piątkę, o na harc czysty, elegancki. Naraz wygrałem.<br />
Stąd mój ogólno no rodowy hotel, cały etat na mleczarnię i na honor miał miał małszych wspólnych<br />
córek, wierz, bierz jesz jestem gotów stawić się, mój panie, na ten monument, ten znak naszego ruru<br />
ratowania, higieny tylko trzeba o każdej horze roku i oddać hołd, sinn finn zwinąć palce do przysięgi,<br />
choćby nawet za dożywocie, na Pismo Święte i przed Wielkim Naczelnikiem (mój kapelusz z głowy!)<br />
i wobec Boskości we Własnej Osobie i Biskupa i Pani Michan z Host Ciała Episkopalnego Anglii jak<br />
i wszystkich najbliższych współmieszkańców i wszem łącznym żywym du wszem każdego zakątka<br />
globu i ogółu co włada brytyjskim jak ja językiem silnym oralnie i zna przemienną sprawiedliwość że<br />
nie ma a nic krzty nic prawdy, niech wolno mi rzec, w tej najczystszej konfibfib fabrykacji.<br />
Czy chodziło o podglądanie dwóch siusiających dziewcząt, na czym przyłapała go trójka żołnierzy<br />
(powtarzające się wielokrotnie liczby dwa i trzy pełnią w książce ważną funkcję symboliczną)? Czy<br />
też o nieprzyzwoite propozycje, które składał tym dziewczętom? A może podglądał w parku owe<br />
dziewczęta, ale figlujące z żołnierzami? Nie wiadomo. Wiadomo tylko, że pojawiają się następne niepotwierdzone<br />
wersje wydarzeń, aż dochodzi do procesu, który ma wyjaśnić, co właściwie zaszło. Dwunastu<br />
sędziów zbiera się, by wysłuchać kolejnych świadków, z których każdy wymyśla coraz bardziej<br />
niestworzone historie:
Change language