Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Α</strong>.<strong>Π</strong>.<strong>Τσέχοφ</strong>, <strong>Διηγήματα</strong>-<strong>επιλογή</strong> <strong>από</strong> <strong>το</strong> <strong>έργο</strong> <strong>το</strong>υ<br />
χτίσιμο μια σφιχτής δομής.<br />
Και τα έξι διηγήματα χαρακτηρίζονται <strong>από</strong> απλότητα, σαφήνεια<br />
και ψυχογραφική διεισδυτικότητα. Καμιά άκαιρη λέξη δεν υπάρχει.<br />
Χαρακτηριστικό της λιτότητας <strong>το</strong>υ ύφους είναι η απουσία<br />
προσδιορισμών στα ουσιαστικά και στα ρήματα. Έτσι, η λογοτεχνική<br />
αφήγηση γίνεται αμέσως αντιληπτή <strong>από</strong> <strong>το</strong>ν αναγνώστη, <strong>το</strong>υ<br />
οποίου η προσοχή δεν αποπροσανα<strong>το</strong>λίζεται <strong>από</strong> υπερβολικά σύνθετες<br />
προτάσεις.<br />
Για <strong>το</strong>ν ίδιο λόγο αποφεύγεται η συσσώρευση λεπ<strong>το</strong>μερειών που<br />
θα μπορούσε να αποπροσανα<strong>το</strong>λίσει. Η απουσία αυτή δεν είναι<br />
απλώς ενσυνείδητη <strong>επιλογή</strong> <strong>το</strong>υ συγγραφέα αλλά βασική <strong>το</strong>υ αρχή<br />
στη δόμηση των διηγημάτων <strong>το</strong>υ. Έτσι, <strong>το</strong> κείμενο παραμένει συμπαγές<br />
χωρίς να πλατειάζει. Η αρχή αυτή συνεπάγεται επίσης τη<br />
δημιουργική συμμε<strong>το</strong>χή <strong>το</strong>υ αναγνώστη κατά την ανάγνωση, ο<br />
οποίος καλείται να συμπληρώσει με τη φαντασία <strong>το</strong>υ ό,τι απουσιάζει.<br />
Σε επισ<strong>το</strong>λή <strong>το</strong>υ ο <strong>Τσέχοφ</strong> αναφέρει: «Όταν γράφω, υπολογίζω<br />
εξολοκλήρου σ<strong>το</strong>ν αναγνώστη, υποθέ<strong>το</strong>ντας ότι τα υποκειμενικά<br />
σ<strong>το</strong>ιχεία που λείπουν <strong>από</strong> <strong>το</strong> διήγημα θα τα προσθέσει ο ίδιος». 7<br />
Έτσι, τα διηγήματά <strong>το</strong>υ καθισ<strong>το</strong>ύν σταδιακά όποιον τα διαβάζει<br />
επαρκέστερο αναγνώστη.<br />
Εξαίρεση σ<strong>το</strong>ν κανόνα γίνεται όταν πρόκειται για περιγραφές της<br />
φύσης. Εκεί, η συνολική εικόνα συντίθεται <strong>από</strong> μικρές λεπ<strong>το</strong>μέρειες,<br />
οργανωμένες έτσι που να μπορεί κανείς να την ανασυνθέσει με<br />
κλειστά τα μάτια. Κι αυτές όμως οι περιγραφές παραμένουν σύν<strong>το</strong>μες,<br />
χωρίς γι’ αυτό να παύουν να είναι γλαφυρές και εκφραστικές.<br />
Δεν υπάρχουν επίσης στα διηγήματα περιττές φιγούρες. Στα περισσότερα<br />
ξεχωρίζει ένα μόνο κεντρικό πρόσωπο. Ο <strong>Τσέχοφ</strong> συνιστά<br />
σε μια επισ<strong>το</strong>λή <strong>το</strong>υ: «Γράφοντας ένα διήγημα, θέλοντας και μη,<br />
πρώτα απ’ όλα νοιάζεσαι για <strong>το</strong> πλαίσιο: <strong>από</strong> <strong>το</strong> πλήθος των ηρώων<br />
και των ημι-ηρώων παίρνεις μόνο ένα πρόσωπο –τη γυναίκα ή<br />
<strong>το</strong>ν άντρα-, βάζεις αυτό <strong>το</strong> πρόσωπο σ’ ένα φόν<strong>το</strong> και σκιαγραφείς<br />
7. Βλ. σ<strong>το</strong> Άν<strong>το</strong>ν <strong>Τσέχοφ</strong>, Η τέχνη της γραφής, Συμβουλές σε ένα νέο συγγραφέα,<br />
ο.π., σ. 155.<br />
ΒΙΒΛΙΟ ΕΚ<strong>Π</strong><strong>Α</strong>ΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 27
Change language