Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Α</strong>.<strong>Π</strong>.<strong>Τσέχοφ</strong>, <strong>Διηγήματα</strong>-<strong>επιλογή</strong> <strong>από</strong> <strong>το</strong> <strong>έργο</strong> <strong>το</strong>υ<br />
κηπουρό, που ανάστησε όλες τις ομορφιές της γης;<br />
Βγάζουν φωτιές τα μάτια των ανθρώπων, λάμπει μέσα <strong>το</strong>υς η ανθρώπινη<br />
ψυχή που ξύπνησε, και η ματιά μου, επίσης, γίνεται πλατιά<br />
και διορατική: βλέπεις σ<strong>το</strong> πρόσωπο <strong>το</strong>υ ανθρώπου <strong>το</strong> ερώτημα<br />
κι αμέσως απαντάς. Βλέπεις τη δυσπιστία και την πολεμάς. <strong>Α</strong>ντλείς<br />
δύναμη <strong>από</strong> τις ανοιχτές μπροστά σου καρδιές και μ’ αυτή τη δύναμη<br />
τις συνενώνεις σε μια καρδιά.<br />
Θείος Βάνιας, Άν<strong>το</strong>ν <strong>Τσέχοφ</strong><br />
(Σ<strong>το</strong> τέλος <strong>το</strong>υ θεατρικού <strong>έργο</strong>υ, που καταγγέλλει <strong>το</strong>ν εγωισμό, την<br />
έπαρση και τη σκληρότητα της άρχουσας τάξης δείχνοντας παράλληλα<br />
συμπόνια για <strong>το</strong>υς αφανείς ήρωες της ζωής, δύο <strong>από</strong> τα πρόσωπα<br />
-θετικοί ήρωες- θείος και ανιψιά συζη<strong>το</strong>ύν για <strong>το</strong> μέλλον.)<br />
ΒΟΪΝΙΤΣΚΙ, στη Σόνια χαϊδεύοντας τα μαλλιά της: <strong>Π</strong>αιδί μου,<br />
πόσο πονάω! <strong>Α</strong>χ, αν ήξερες μονάχα πόσο πονάω!<br />
ΣΟΝΙ<strong>Α</strong>: Τι να κάνουμε θείε; <strong>Π</strong>ρέπει να ζήσουμε! (<strong>Π</strong>αύση.) Θα ζήσουμε,<br />
θείε Βάνια! Θα ζήσουμε πολλές πολλές μέρες αράδα κι ατέλειωτα<br />
βράδια. Θα υποφέρουμε υπομονετικά τις δοκιμασίες που<br />
μας στέλνει η μοίρα. Θα δουλεύουμε για <strong>το</strong>υς άλλους και τώρα και<br />
στα γερατειά μας – χωρίς ξεκούραση. Κι όταν έρθει η ώρα μας, θα<br />
πεθάνουμε ήσυχα ήσυχα, χωρίς κανένα παράπονο. Κι εκεί, πέρα<br />
απ’ <strong>το</strong>ν τάφο μας, θα πούμε πως υποφέραμε, πως κλάψαμε, πως<br />
η ζωή μας πίκρανε, κι ο θεός θα μας σπλαχνιστεί. Και τότε κι εγώ<br />
κι εσύ, θείε μου αγαπημένε, θα δούμε τη ζωή φωτεινή, χαρούμενη,<br />
ωραία. Θα χαιρόμαστε τότε και θα κοιτάζουμε πίσω τα τωρινά μας<br />
βάσανα και τις πίκρες με καλοσύνη, με χαμόγελο – και θ’ αναπαυ<strong>το</strong>ύμε.<br />
<strong>Π</strong>ιστεύω, θείε μου. <strong>Π</strong>ιστεύω θερμά, με πάθος! (Γονατίζει<br />
μπροστά <strong>το</strong>υ και βάζει <strong>το</strong> κεφάλι της στα χέρια <strong>το</strong>υ. Με κουρασμένη<br />
φωνή.) Θ’ αναπαυ<strong>το</strong>ύμε!<br />
(Ο Τελιέγκιν παίζει σιγανά κιθάρα.)<br />
ΣΟΝΙ<strong>Α</strong>: Θ’ αναπαυ<strong>το</strong>ύμε! Θ’ ακούμε <strong>το</strong>υς αγγέλους. Θα δούμε<br />
όλο <strong>το</strong>ν ουρανό φωτισμένο με αστέρια σαν διαμάντια. Θα δούμε<br />
πως όλη μας η κακία εδώ κάτω στη γη, όλα μας τα πάθη, όλοι μας οι<br />
πόνοι, θ’ αφανισ<strong>το</strong>ύνε μέσα σ<strong>το</strong> έλεος που θα πλημμυρίσει όλο <strong>το</strong>ν<br />
κόσμο. Και η ζωή μας θα γίνει ήρεμη, τρυφερή, γλυκιά, σαν χάδι…<br />
68 ΒΙΒΛΙΟ ΕΚ<strong>Π</strong><strong>Α</strong>ΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Change language