Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Α</strong>.<strong>Π</strong>.<strong>Τσέχοφ</strong>, <strong>Διηγήματα</strong>-<strong>επιλογή</strong> <strong>από</strong> <strong>το</strong> <strong>έργο</strong> <strong>το</strong>υ<br />
μοναξιά. Ο Ιωνάς καταλαβαίνει ότι κανένας άνθρωπος δε θα <strong>το</strong>ν<br />
ακούσει και δε θα συμμεριστεί <strong>το</strong>ν πόνο <strong>το</strong>υ. <strong>Α</strong>ποκαμωμένος <strong>από</strong><br />
την προσπάθεια αποφασίζει να γυρίσει στην αυλή όπου ζει.<br />
Σε λίγο βρίσκεται σ’ ένα άθλιο πατάρι-υπνωτήριο όπου οι «συγκά<strong>το</strong>ικοί<br />
<strong>το</strong>υ» κοιμούνται και μένει πάλι μόνος με τις σκέψεις <strong>το</strong>υ που<br />
αυτή τη φορά αφορούν τη δουλειά <strong>το</strong>υ. Σκέφτεται ότι οι πενιχρές<br />
εισπράξεις <strong>το</strong>υ είναι ακόμα μια πηγή καημού. Η ανάγκη <strong>το</strong>υ να<br />
συμμεριστεί κάποιος <strong>το</strong>ν πόνο <strong>το</strong>υ για να παρηγορηθεί ξυπνάει<br />
ξανά, όταν ένα νεαρός αμαξάς σηκώνεται για να πιει νερό. Η αντίδραση<br />
είναι η ίδια. Ο κουρασμένος νεαρός ξανακοιμάται αμέσως<br />
χωρίς να ακούσει. Η επιμονή <strong>το</strong>υ να μιλήσει για <strong>το</strong>ν πόνο <strong>το</strong>υ σε<br />
ανθρώπους που δεν είναι δεκτικοί, δείχνει <strong>το</strong> μέγεθος της απελπισίας<br />
<strong>το</strong>υ. Η δίψα <strong>το</strong>υ Ιωνά να διηγηθεί την ισ<strong>το</strong>ρία <strong>το</strong>υ πένθους<br />
<strong>το</strong>υ και να μιλήσει για <strong>το</strong> άλλο <strong>το</strong>υ παιδί την <strong>Α</strong>νίσια, που είναι μακριά<br />
<strong>το</strong>υ, δεν παύει. Και είναι σίγουρος ότι τα τραγικά περιστατικά<br />
που έζησε δεν μπορεί παρά να προκαλέσουν βαθιά θλίψη σε<br />
όποιον τ’ ακούσει (όποιος <strong>το</strong>ν ακούσει πρέπει έπειτα να βογκάει, ν’<br />
αναστενάζει να κλαίει…), ειδικά στις γυναίκες που αν και δεν τις<br />
πολυεκτιμά ο Ιωνάς αναγνωρίζει ότι είναι ευσυγκίνητες. Η έγνοια<br />
<strong>το</strong>υ για <strong>το</strong> άλογό <strong>το</strong>υ <strong>το</strong>ν οδηγεί σ<strong>το</strong> στάβλο, αφού δεν αντέχει να<br />
σκέφτεται άλλο <strong>το</strong> γιο <strong>το</strong>υ (Να μιλήσει με κάποιον γι’ αυτόν μπορεί,<br />
αλλά ο ίδιος να <strong>το</strong>ν σκέφτεται και να φέρνει σ<strong>το</strong> μυαλό <strong>το</strong>υ την<br />
εικόνα <strong>το</strong>υ, <strong>το</strong>υ είναι αβάσταχ<strong>το</strong>…).<br />
<strong>Α</strong>συναίσθητα αρχίζει να μιλά σ<strong>το</strong> άλογό <strong>το</strong>υ και μοιραία ο μονόλογός<br />
<strong>το</strong>υ <strong>το</strong>ν οδηγεί στην απώλειά <strong>το</strong>υ (Γέρασα πια για να κάνω<br />
κούρσες με την άμαξα…Ο γιος μου έπρεπε να τις κάνει, και όχι<br />
εγώ…). Το διήγημα κορυφώνεται με <strong>το</strong>ν Ιωνά να μοιράζεται επιτέλους<br />
<strong>το</strong>ν πόνο <strong>το</strong>υ με τη φοραδίτσα <strong>το</strong>υ, μιλώντας της όπως δεν<br />
μπόρεσε να μιλήσει μέχρι τότε σε άνθρωπο. Μάλιστα, μεταθέτει<br />
την περίπτωσή <strong>το</strong>υ πάνω της (Τώρα, ας πούμε ότι έχεις ένα πουλαράκι,<br />
κι εσύ είσαι η αγαπημένη <strong>το</strong>υ μητέρα… και ξαφνικά, ας<br />
πούμε, αυτό <strong>το</strong> μοναδικό πουλαράκι μας αφήνει χρόνους…Δε<br />
θα ήταν πραγματικά λυπηρό;) ώστε να «βιώσει» <strong>το</strong> πλάσμα με <strong>το</strong><br />
οποίο μοιράζεται <strong>το</strong>ν καημό <strong>το</strong>υ <strong>το</strong> δράμα που περνά μπαίνοντας<br />
στη θέση <strong>το</strong>υ. Το διήγημα ολοκληρώνεται με <strong>το</strong>ν Ιωνά να αφήνει<br />
40 ΒΙΒΛΙΟ ΕΚ<strong>Π</strong><strong>Α</strong>ΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Change language