DITURIA

QKSH 

“Migjeni” 

Revistë mujore për fëmijë, të rinj dhe prindër, Dhjetor, 2011 

DITURIA 

E boton QKSH”Migjeni” 

Borås-Suedi 

Viti V , Nr. 10 

Förslöv 26 Nëntor 2011

PËR MUA ËSHTË ME SHUMË INTERES QË TË RUHEN VLERAT E RADITËS SË MIRËFILLT TË MUZIKËS SHQIPTARE 

-thotë këngëtarja e këngës dhe muzikës së mirëfilltë shqiptare Muhabere Krasniqi 

Roli i një këngëtare të mirëfilltë në krijimtarinë muzikore ka një rëndësi shumë te madhe në rendë të parë të kultivojnë muzikë të mirëfilltë pastaj të 

jetë e afërt me adhuruesit dhe gjithmonë e afërt me publikun dhe të jetë komunikuese me adhuruesit. 

Për mua është me interes që të ruhen vlerat e traditave të muzikë së mirëfilltë shqiptare që për keqardhje çdo dit e më tepër po bastardohen nga të pa 

ndërgjegjshmi për përfitime materiale që po ja humbin vlerën këngës dhe muzikës shqiptare. 

Sot me të madhe është duke u bastardua muzika pra kënga, duke futur tallava dhe lloj lloj muzike që vërtetë është për keqardhje .Unë personalisht 

merrem veçse me muzikën e mirëfilltë. I ruaj vlerat e të parëve dhe kjo më bane që të jem e lumtur dhe krenare. 

Ju lutem një prezantim të shkurtër për lexuesit 

tanë 

Unë quhem Muhabere Krasniqi kam lindur 

dhe jetoj në Kaçanik ku shkollën fillore dhe të 

mesme i kam mbaruar në Kaçanik ndërsa kam 

studiua shkollën e Lart Kimi- Fizikë në Prishtinë 

Profesioni juaj 

Jam këngëtare dhe këndoj këngë të muzikës së 

mirëfilltë shqiptare . Dua të cekë se çdo herë 

kamë bërë përpjekje titanike që në këngët e mia 

mos të ketë vend për kiqin dhe shundin. 

Përveç se një punëtore e shquar kulture, krijuese 

muzikore, ju lutem na thoni çfarë është 

roli i një këngëtare të mirëfilltë sot në krijimet 

muzikore 

Roli i një këngëtare të mirëfilltë në krijimtarinë 

muzikore ka një rëndësi shumë te madhe në 

rendë të parë të kultivojnë muzikë të mirëfilltë 

pastaj të jetë e afërt me adhuruesit dhe gjithmonë 

e afërt me publikun dhe të jetë komunikuese me 

adhuruesit. 

Krijimtaria juaj muzikore i përket një 

përudhe të gjatë kohore. Sot sa jeni aktive në 

këtë lami 

Mua muzika më bënë që çdo herë të jem aktiv 

sepse krijimtaria e ime muzikore daton që nga 

fëmijëria dhe për atë më bënë të lumtur dhe çdo 

herë aktive sepse e dua profesionin tim me gjithë 

zemër dhe çdo herë këndoj me gjithë zemër. 

Nga e merrni frymëzimin në punën e juaj të 

palodhur në afirmimin e vlerave muzikore dhe 

kulturore shqiptare 

Këtu kemi të bëjmë me dy kategori që janë të 

lidhura ngushtë njëra me tjetrën frymëzimi dhe 

inspirimi) .Frymëzimi lind nga dashuria që kamë 

ndaj këngës dhe pastaj inspirimi pra puna apo 

djersitja bëhet për të arritur suksese ku nuk ka 

sukses pa inspirim djersitje pra 99%inspirim 

djersitje 

Ju jeni njeri i muzikës profesionalist të themi, 

por edhe njeri i kulturës çfarë është aktiviteti 

juaj në këtë lami 

Shikoni unë jam një këngëtare profesioniste dhe 

jam ashtu në kontinuiteti me aktivitetet kulturore 

që zhvillohen në Kaçanik por ta them të drejtë 

unë nuk jam e kënaqur me aktivitete kulturore 

që janë duke u zhvilluar qoftë në nivel komunal 

por edhe Shtetëror se shumë pak po i kushtohet 

rendësi kulturë dhe shumë talent të rinis po lihen 

anash çka është për keqardhje sepse rinia është 

brumi i një shteti apo kombi. 

Çka e bën të njohur në vendlindjen e saj 

Muhaberen 

Vendlindja ime është që jam lindur jam shkolluar 

dhe ja kam filluar këngës ,ku gjatë karrierës 

time profesionale, kam pasur mjaft suksese dhe 

këto më kanë bërë që të më njohin Kaçanikasit 

dhe adhuruesit e këngës anë e mbanë Kosovës. 

Përveç kësaj kam qen mis për sa i përket 

bukurisë për Komunën e Kaçanikut ku edhe kjo 

më ka bërë të njohur në mbar vendin .Por mbi 

të gjitha jo vetëm në Kaçanik por edhe më gjer 

më ka bërë profesioni i im si këngëtare të njohur 

2 

ku ju jam mirënjohës të gjithë adhuruesve,dhe 

ndihem krenare dhe e privilegjuar kur takoj 

rastësisht adhuruesit që me pa durim kërkojnë 

ndonjë autograf apo ndonjë bisedë apo koment 

ku me kënaqësi i pranoj dhe ja plotësoj dëshirat. 

Muhabere Krasniqi, rapsod, çfarë është puna 

e juaj prej rapsodi 

Jam rapsod dhe kam krijua këngë por edhe i 

këndoj me ëndje por në këtë lëmi jam më e 

kufizuar. 

Ju merreni me zhvillimin e kulturës, sa jeni e 

kënaqur me punën që bëni 

Unë e ceka edhe më lartë se aktiviteteve kultura 

në Kaçanik dhe në përgjithësi në Kosovë po i 

kushtohet shumë pakë rëndësi. Unë personalisht 

brenda mundësive mundohem ta japë kontributin 

tim profesional por mungon përkrahja 

institucionale pastaj edhe aktiviteti është i 

kufizuar. Sepse pa përkrahje institucionale nuk 

ka aktivitete kulturore. 

Si e kalon Muhaberja një ditë të zakonshme 

Si zakonisht zgjohem çdo herë në mëngjes herët 

bëjë kafe ku bashkë më nënën time e pimë dhe 

pastaj filloj me punët që janë si përditshmëri dhe 

pastaj e kam çdo herë pos që dëgjoj televizionin 

lajmet e para e hapi kompjuterin dhe i lexoj 

gazetat për të u informuar me lajmet ngjarjet si 

nga kulturë ashtu edhe nga sporti. Shumë herë 

takohem me kolegët dhe pimë kafe dhe bisedojmë 

për gjërat më të rëndësishme jetësore. Por 

nuk i la anash as vrapimet që më bëjnë të jem 

shumë fleksibil dhe kështu vjen mbrëmja dhe 

nuk e preferojë që të rri shumë pas darke dhe 

bijë në gjumë çdo herë zgjohem herët. 

Cilat janë ato aktivitete të cilat janë në fokus 

të Muhabere Krasniqit 

Çdo gjë që ka të bëjë me muzikën jam çdo herë 

aty për të kontribuar. Çdo herë jam pjesëmarrëse 

nëpër festivale , koncerte, dasma dhe mbrëmje të

ndryshme muzikore. 

diçka 

Ju jeni një aktiviste, atdhetare e zellshme 

e çështjes shqiptare, por merreni edhe me 

afirmimin e vlerave kulturore dhe gjuhësore 

dhe traditës shqiptare, të këngës shqipe, çfarë 

momentalisht me interes për ju. 

Për mua është me interes që të ruhen vlerat e 

traditave të muzikë së mirëfilltë shqiptare që për 

keqardhje çdo dit e më tepër po bastardohen nga 

të pa ndërgjegjshmi për përfitime materiale që po 

ja humbin vlerën këngës dhe muzikës shqiptare. 

Pasi që jeni këngëtare nga Kaçaniku, cili zhanër i 

muzikës kultivohet dhe preferohet në Kaçanik 

Në Kaçanik më së shumti dëgjohet muzika e 

mirëfilltë shqipe, pra popullore. Unë i kamë qëndrua 

gjithmonë besnike muzikës popullore dhe të 

mirëfilltë shqipe 

Një aktiviste e çështjes kombëtare kërkon të 

jetë pothuajse për gjithçka e informuar. Kjo 

ka të bëjë kryesisht me natyrën e personit. 

Thjesht doja një përgjigje të shkurtër si është 

Muhaberja nga natyra 

Jam shumë e afërt komunikuese dhe e hapur kam 

dëshirë humorin që shumë e përcjelli dhe më 

bëjnë të jem çdo herë optimiste e gëzuar. 

Kur kemi të bëjmë me kulturën shqiptare dhe me 

këngën shqipe, sa është bashkëpunimi kulturor 

me Kosovën dhe Shqipërinë 

Bashkëpunimi është shumë i mirë dhe dita e 

ditës gjithnjë po shtohet çka është për çdo lëvdatë 

e që është në interes dypalësh. 

Sa është bashkëpunimi mes shqiptarëve në 

aspektin e çështjes kombëtare sot 

Unë mendoj se kjo pyetje i takon niveleve institucionale 

ta vlerësojnë dhe ta shtjellojnë sepse 

ata janë përgjegjës . 

Nëse do të kishe mundësi të jepje ndihmesën 

tënde në realitetin që jetojmë ne shqiptarët sot, 

ku mendon konkretisht që duhet ndryshuar 

Kosova ka nevojë për shumë ndryshime duke 

filluar nga shkenca, arti, kultura, ekonomie po 

thuaj në të gjitha poret e jetës. Sepse çdo gjë 

është devalvuar i ka humbur vlerat . Ne e dimë 

që sistemi i mëparshëm na ka shtyp dhe na ka 

pengu në çdo lëmi të jetës, por tani 11 vjet asgjë 

nuk është marrë në këtë drejtim , mendojmë me 

ju bashku Evropës ndërsa kulturës artit shkencës 

fare nuk i kushtojmë rëndësi .Ndihma nuk mungon 

nga askush por nuk ka përkrahje nuk janë 

njerëzit që kanë vlera dhe që janë të përshtatshëm 

për lëmit që i përkasin. 

Përveç aktiviteteve kulturore si e kalon kohën 

e lire Muhabere. 

Kohen e lirë e kaloj duke lexuar gazetat shikoj 

televizionin po ashtu edhe në kompjuter ashtu e 

kaloj një pjesë të kohës së lirë, por edhe sportit i 

kushtoj rëndësi .Por më tepër i kushtoj muzikës 

që jam e pa ndashme në çdo kohë dhe 

moment,sepse e dua me zemër dhe nuk lodhem 

fare por përkundrazi relaksohem 

Sa është e kënaqur me ate çka sot ka arritur 

Muhaberja me punën e saj të palodhshme në 

ruajtjen dhe kultivimin e kulturës, këngës, 

muzikës dhe traditës shqiptare aty ku jeton 

me punën e saj të palodhshme 

Është kohë shumë e vështirë sepse po ka shumë 

keqpërdorime sidomos në muzikë dhe është 

shumë vështir të ruhen këto vlera nëse nuk ke 

ndihmën nga Shteti. Unë si këngëtare në raportuarin 

tim gjer me 

tani kam bërë aq sa kam mundur por nuk jam e 

kënaqur sepse edhe kushtet nuk më kanë leju që 

të bëj më tepër përkrahje nuk kam pasur nga as 

kush por veçse me forcat e mija .Jam e kënaqur 

se i kam kënduar Kosovës Dëshmove Flamurit 

Kushtetutës dhe vazhdoj ti këndoj . Dua ta veçoj 

këngën e bashkëluftëtares time që para këmbeve 

3 

të mija ra dëshmorë Mukadese Lika Muhaxheri 

që ja kam kushtua një këngë , 

që qdo her kur e këndoj e këndoj me emocione. 

Është me interes të na thoni se ku e gjeni vetveten 

më mirë, në mbrëmje muzikore, dasma, 

apo festivale 

Shikoni të gjitha këto që i cekët janë të 

mirëseardhura por unë personalisht veten më së 

miri e gjejë në Festivale sepse janë shumë më 

të organizuara nga njerëzit profesionist që ke 

dëshirë për të punuar dhe suksesi nuk mungon 

.Gjithashtu edhe mbrëmjet muzikore janë shumë 

të mirëseardhura ndërsa pjesëmarrja në dasma 

donë një angazhim shumë të madhe dhe kam 

lodhje më tepër por ana financiare është më e 

leverdishme. 

Cili është idoli i juaj në muzikën shqipe 

Ka shumë këngëtarë që më pëlqejnë në të 

gjitha trojet shqiptare si që janë Shkurte 

Fejza, Shyhrete Beluli, Edi Furra,Ramadan 

Krasniqi,Kastriot Tusha, Eli Fara, Artiola 

Toska, Merita Halili, Parashevi Simaku, Selami 

Kolonja, Miranda Hashani, Selajdin Miftari e të 

tjerë. Po në veçanti idol të zemrës dhe të shpirtit 

që e dëgjoj me kënaqësinë më të madhe është 

Shqipe Kastratin 

Çfarë mund të na thoni për muzikën dhe për 

këngën shqipe sot 

Sot me të madhe është duke u bastardua muzika 

pra kënga, duke futur tallava dhe lloj lloj muzike 

që vërtetë është për keqardhje .Unë personalisht 

merrem veçse me muzikën e mirëfilltë. I ruaj 

vlerat e të parëve dhe kjo më bane që të jem e 

lumtur dhe krenare. 

Çka ju bënë të lumtur dhe çka ju mundon më 

së shumti 

Të lumtur më bën kur ja arrijë ti konkretizoj 

mendimet e mija bashkë me punën dhe nga kjo 

arrihet suksesi, por ka vështirësi por me gjithat 

po e mbijetojmë me sakrifica .Ndërsa më së 

shumti më mundojnë pa drejtësitë ku shumë 

këngëtar vlerësohen pa kurrë një far kriteri bëhen 

këngëtar me para duke manipulua çdo kund, 

ndërsa ata që vërtet janë këngëtar injorohen 

veçse pse nuk korruptohen . 

Po të kishit mundësin të zgjidhni, ku do kishit 

jetu 

Unë e kam zgjedh se ku me jetuar .Unë kam 

qenë jashtë shtetit dhe kam jetuar po thuaj se në 

të gjitha shtetet e Evropës por kur ka ardhur koha 

dhe momenti të gjitha i kam lënë dhe jam kthyer 

dhe ju kam përgjigjur vendit tim duke marr pjesë 

në luftë ku i kam veshur rrobat e UÇK-së dhe 

kam qen aktive gjatë gjithë kohës deri në çlirimin 

e vendit, dhe sot fal Zotit Amerikës, Evropës 

dhe miqve tanë u çliruam dhe po e gëzojmë këtë 

liri .Dhe dua ta ceki fjalën e presidentit Klinton 

që pas çlirimit liderëve tanë ju tha “Ne e fituam 

luftën ndërsa ju fiton paqen lirinë “Dhe në fund 

më lejoni t’ju falënderoj për këtë intervistë që e 

zhvilluam ishte një kënaqësi shumë e madhe për 

mua dhe unë juve si gazetar ju dëshiroj suksese 

në misionin e juaj që është me fisnikë

Bahtir Latifi 

U MBAJT KUVENDI THEMELUES I SHOQATËS SË SHKRIMTARËVE, KRIJUESËVE DHE ARTISTËVE SHQIPTARË NË SUEDI 

Në Förslöv të Suedisë sot më 26 nëntor për herë të parë hapet Shoqata e Shkrimtarëve, Krijuesve dhe Artistëve të Shqiptarëve në Suedi. Kjo 

iniciativë është marrë fal disa disa shkrimtarëve dhe krijueseve shqiptar që jetojnë dhe veprojnë në Suedi që një kohë të gjatë. 

Shtetet Skandinave njihen si të suksesshme në 

veprimtarin kulturore të Shkrimtarëve skandinav 

këtu, andaj qysh prej kohësh edhe shqiptarët u 

bënë pjesë e sukseseve të mëdha në këtë veprimtari 

kulturore.Andaj si zakonisht që shqiptarët 

dinë dhe munden të jenë pjesë e Evropës në 

shumë aspekte jetësore kësaj radhe një numër 

nga të tillët që merren me krijimtari kulturore 

shqiptare filluan edhe këtë iniciativë që do të jetë 

një veprim historik. 

Pra një ditë historike dhe me vlerë për të gjithë 

shqiptarët ku do që janë. Krijues të shumtë nga 

kultura shqiptare me vlera të mëdha shoqërore. 

Kjo tregon dhe dëshmon se ku do që jem, ku 

do që veprojmë dimë, mundemi dhe ja dalim 

me vullnet, dashamirësi mes njëri-tjetrit dhe 

punë të pa lodhshme.Kuvendi i parë i kësaj 

shoqate u mbajt në Förslöv në mesin e shumë 

bashkatdhetarëve krijues shqiptarë. Në këtë 

kuvend morën pjesë, shkrimtar, krijues, artist 

të ndryshëm nga kultura shqiptare. Të gjithëve 

u buzëqeshte fytyra për një bashkim të tillë 

mes veti dhe me shpresë të madhe duke i pritur 

sukseset në të ardhmen nga kjo shoqatë pra 

SHSHKASHS-së e para dhe historike ne këto 

treva. Po ashtu mos harrojmë ta përmendim 

se në këtë kuvendë morri pjesë edhe deputeti 

shqiptarë në Parlamentin e Suedez Adnan 

Dibrani i cili përshëndeti punën e këtij kuvendi. 

Pra ishte kuvendi i parë ku u mblodhën më 

shumë se kurrë ndonjëherë bashkatdhetarët 

krijues në Suedi me botime dhe shkrime nga 

më të ndryshmet që ata kishin krijuar.Fjalën 

përshëndetës në këtë kuvendë e bëri Rrahman 

Rrahmani, ndërkaq hapjen e kuvendit e 

bëri shkrimtari ynë i madh dhe i njohur për 

diasporën zotri Sadulla Zendeli (Daja), njëri 

nga aktivistët më të vjetër në këtë kuvend. Ai 

përshëndeti nismën e kësaj pasurie shqiptare 

duke i falënderuar të gjithë ata që dhanë idenë 

dhe ishin të vullnetshëm të fillojnë një iniciativë 

të tillë që i shërben të gjithë kombit shqiptarë ku 

do që janë ata. Më pas vazhduan fjalën përshëndetëse 

dhe falënderuese edhe shumë të tjerë që 

ishin të pranishëm në sallë. Kuvendi vazhdoj 

rrjedhën e tij sipas agjendës së përgatitur nga 

themeluesit për të bërë përzgjedhjen e kryesisë 

e më pas të kryetarit dhe anëtarëve të tjerë të 

shoqatës.Në këtë kuvend u zgjodhën anëtarë 

të kryesisë së kuvendit e më pas me pëlqimin 

e kuvendit duke u votuar me vota të hapura u 

zgjodh kryetar i ri dhe i parë I SHSHAKSHSsë 

Ibrahim Hyseni i cili ishte edhe koordinator 

i kësaj nisme. Kuvendi zgjodhi:Kryesin 

e kuvendit,Kryetarin,Nënkryetarët 

,Komisionin mbikëqyrës,Komisionin për 

informim,Komisionin për redaktim,Komisionin 

për lektorim,Komisionin për ndarjen e 

çmimeve,Komisionin për promovimin e veprave 

Po ashtu edhe sekretarin dhe arkëtarin e shoqatës 

SHSHAKSHS-sëSipas kryetarit Hysen Ibrahimi 

kjo shoqatë me vetë faktin që janë tubuar 

të gjithë krijuesit shqiptarëështë e një rëndësie 

veçantë sepse u shpalosen shumë aktivitete 

të mira që ne kemi synim edhe botimin e disa 

librave ku do të jetë në formë enciklopedike për 

pasqyrimin e aktiviteteve të mërgimtarëve shqiptarë.Prandaj 

kjo shoqatë që u hapë sot, besoj 

se synimi i saj do të realizohet në përpikëri në 

kohën e ardhshme ku gjithmonë do të kemi një 

bashkëpunim dhe do të jemi të hapur me të gjithë 

ata që janë të vullnetit të mirë, po ashtu edhe 

gazetarët që do të japin një kontribut të mirë në 

të gjitha sferat e jetës.Hyseni vazhdon duke thë- 

4 

në se deri sot ka qenë vetëm punë individuale e 

krijueseve, por punë ekipore asnjëherë nuk kemi 

pasur deri më tani .Andaj duke parë që puna ekipore, 

kolektive do të jetë ma rezultat dhënëse në 

këtë drejtim ne kemi marrë iniciativën bashkërisht 

bashkë me këshillin iniciues i cili ka bërë një 

punë të madhe në këtë drejtim.Në fund të bisedës 

kryetari Ibrahim Hyseni thotë:ejani të punojmë, 

të bashkëpunojmë,bashkëveprojmë pa ngjyrime, 

pa religjione të ndryshme sepse shqiptarët pasqyrojnë 

historinë e kombit shqiptar të mërgatës 

shqiptare në Suedi por pse jo edhe për skandinavi. 

Një tjetër krijues Shyqri Gjurkaj thotë se 

unë e përshëndes këtë iniciativë meqenëse jetoj 

afër njëzetë vjet në Suedi,kam qenë pjesëmarrës 

i shumë aktiviteteve kulturore që kanë ndodh 

këtu dhe për mua është kultura arma ma e madhe 

në një shoqëri dhe ku kultura vlerësohet. Gjurkaj 

vazhdon duke thënë se kjo iniciativë më gëzon 

për faktin se vetë krijuesit që kanë marr këtë 

iniciativë Kemi edhe shoqata të tjera por vlera 

e vërtet krijuese mundet të vlerësohet vetëm nga 

krijuesit, andaj për mua është themelore dhe kjo 

më ka shtyrë të jam këtu dhe ta mbështes këtë 

iniciativë me forcat e mija sa mundem shprehet 

ai . Edhe Rizah Shaqiri njëri nga krijuesit 

tonë më eminent thotë se kemi punuar shumë 

dhe jemi munduar të kemi takime me të gjithë 

shkrimtarët dhe krijuesit më herët por jo të organizuar 

në një shoqatë të këtij lloji. 

Andaj kjo është një nismë jashtëzakonisht e 

mirë, ku të gjithë kanë mundësi të mblidhen në 

një vend të koordinohen me punë të përbashkëta 

të arrin rezultate edhe më të mëdha .Shaqiri 

shton duke thënë se organizimi i kuvendit është i 

mirë dhe shpresoj se kjo shoqatë megjithatë do ta 

koordinoj zërin e përbashkët të krijueseve shqiptar 

dhe do të jetë një organ shumë ma i denjët 

në prezantimin e kulturës ,artit dhe të arriturave 

tona në këtë fushë.

ERDHI PËRSËRI FESTA E PAVARËSISË SONË KOMBËTARE!... 

Nga: Prof. Murat Gecaj 

publicist e studiues-Tiranë 

Në historinë mijëravjeçare të popujve, ngjarja më e shënuar e tyre është shpallja e pavarësisë ose data e formimit të shtetit të tyre. Secili vend, duke 

iu drejtuar historisë së vet, krenohet me të kaluarën dhe projekton të ardhmen e tij më të mirë. Një gjë të tillë e kemi bërë dhe e bëjmë edhe ne shqiptarët, 

pra vështrojmë në të kaluarën tonë, duke u përpjekur që e nesërmja e brezit të sotëm dhe brezave që vijnë pas të jetë plotësisht e lirë, sa më e 

begatë dhe më e lumtur. 

Siç dihet, jo vetëm nga të rriturit, por edhe nga 

nxënësit e shkollave tona, një pikë kulmore 

dhe kthesë e përjetshme në historinë tonë të re 

kombëtare, ishte data 28 Nëntor e vitit 1912, 

pra që u shënua 99 vjet më pare, në qytetin e 

Vlorës. Periudha e ndritur e Haroit tonë Kombëtar, 

Gjergj Kastriotit-Skenderbeut, u pasua 

me pushtimin e gjatë 500-vjeçar otoman. Por 

asnjëherë shqiptarët nuk e rreshtën kundërshtimin 

dhe as nuk e ndalën luftën e tyre për të 

qenë plotësisht të lirë e të pavarur. Kjo gjë u 

provua sidomos me kryengritjet e përgjithshme 

të viteve 1910-1912, që çuan në kurorëzimin e 

përpjekjeve të tyre, në Shpalljen e Pavërsësië 

sonë Kombëtare dhe formimin e shtetit të parë 

shqiptar. Ishin ndër bijtë më të mirë të popullit 

ata, që ai i dërgoi në Vlorë përfaqësues të 

vet dhe mbi supe u vuri barrën e rendë, por të 

lavdishme, pra të shpalljes së Shqipërisë, shtet i 

lirë dhe “i mosvarur”. 

Është shkruar e është folur shumë, në artikuj, 

studime e botime të ndryshme, gjatë këtyre 

99 vjetëve, për misionin e lartë historik të 63 

delegatëve të popullit shqiptar, pothuajse nga të 

gjitha trojet amtare e të mbledhur bashkërisht 

në Vlorë për të shpalosur të lirë Flamurin tonë 

Kombëtar. Të tubuar në atë Kuvend mbarëshqiptar, 

me plakun e mençur Ismail Qemali 

në krye, ata firmosën një akt të pashëmbullt 

historik, i cili e nisi vendin tonë drejt lirisë e 

pavarësisë. Vërtet edhe paskëtaj populli ynë 

përjetoi furtuna e dallgë të reja, shkaktuar nga 

shtete dashakeqe e shoviniste të Ballkanit e të 

Europës, por etja e shqiptarëve për lirinë dhe 

dinjitetin kombëtar nuk u shua asnjëherë. 

Nuk mund të përmenden këtu të gjitha ato 

vështirësi të panumërta, që janë kaluar historikisht, 

deri në ditët e sotme, por rëndësi ka që 

Shqipëria, më në fund, në fillimet e shekullit të 

ri XXI, po ecën e sigurtë në udhën e vendeve e 

shteteve të përparuara të Eurpoës, po synon të 

jetë një shtet e një vend sa më i lulëzuar dhe me 

përparim të gjithanshëm. Kështu, kjo festë e Pavarësisë 

dhe e Flamurit tonë kuqezi, që presim 

sivjet, e gjen vendin tonë pjesëtar të NATO-s 

dhe në prag të miratimit të ëndrrës sonë 

Përmenda më lart se janë botuar mjaft shkrime 

e libra, kushtuar shpalljes së Pavarësisë sonë 

Kombetare dhe firmëtarëve të nderuar e të 

paharruar të saj. Për saktësi, shënoj këtu se për 

lexuesin tonë, sidomos në vitet e shtetit monist, 

nuk ishin të njohur të gjithë emrat e delegatëve 

të popullit tonë, në Kuvendin e shpalljes së 

Pavarësisë sonë Kombëtare. Kjo ka ardhur nga 

politizimet e tejskajshme, në atë kohë, të mjaft 

figurave të ndritura të popullit tonë. Prandaj 

ishte e nevojshme që e vërteta historike, pra 

edhe delegatët në atë Kuvend, të bëheshin të 

njohur për brezat tanë. Një përpjekje serioze e 

të lavdërueshme, në këtë drejtim, bëri studiuesi 

vlonjat, që është dhe kolegu e miku im, Bardhosh 

Gaçe. Pas një pune të gjatë kërkimore e 

studimore, bazuar edhe në mjaft dokumente të 

kohës për të cilën flasim, ai publikoi librin “Ata, 

që shpallën Pavarësinë Kombëtare”(Tiranë, 

1997). Është një botim me mbi 300 faqe, ku 

përveç jetëshkrimit të shkurtër të të gjithë 

delegatëve të Kuvendit të Vlorës, aty ka edhe 

disa shkrime për atë ngjarje të bujshme, nga 

autorë të ndryshëm e shtypi i kohës. Po kështu, 

janë dhe dokumente arkivore, me rëndësi për të 

kuptuar më mire, se si u zhvilluan ngjarjet, jo 

vetëm ato ditë në Vlorë, por dhe më pas, aty e 

në gjithë Shqipërinë. 

Në hyrjen e këtij libri, me vlera të shumta, 

autori shkruan edhe këto radhë: “Kuvendi Kombëtar 

i Vlorës, u mblodh më 28 nëntor 1912, 

në qytetin e Vlorës, nën kryesinë e Ismail Bej 

Qemalit, këtij personaliteti të shquar të politikës 

dhe diplomacisë shqiptare. Ai i zhvilloi punimet 

e veta deri më 7 dhjetor 1912. Në këtë Kuvend 

historic, morën pjesë përfaqësues nga shumë 

treva të vendit tonë, nga Shkdora, Rrafshi i 

Dukagjinit, Kosova, Dibra, Ohri e Struga, 

Çamëria, Janina dhe vise të tjera shqiptare, që 

kishin qenë vatra të rendësihme të Lëvizjes 

Kombëtare Shqiptare, në luftën e armatosur për 

liri e pavarësi”. 

Duke e shfletuar këtë libër, në faqet e para flitet 

për jetën dhe veprimtarinë e kryetarit të shtetit 

të parë shqiptar, “Heroit të Popullit” Ismail Qemali. 

Më pas, faqe pas faqeje, janë fotografitë e 

tyre dhe njihemi me të dhëna jetëshkrimore për 

delegatët e atij Kuvendi mbarëkombëtar. Këtu 

dëshiroj të ndalem vetëm në disa emra të atyre 

delegatëve athetarë, që nuk kursyen energjitë e 

tyre, mendore as fizike, që të çeleshin shkollat 

e para shqipe dhe arsimi, kultura, letërsisa e 

shkenca shqiptare të shënonin hapat e parë dhe 

të zhvillohehsin sa më shpejt, duke sfiduar dhe 

vështirësitë e kohës. 

Kryearsimdashësi ynë ishte “Heroi i Popullit” 

e “Mësuesi i Popullit” Luigj Gurakuqi, i cili u 

ngarkua me detyrën e lartë të Ministrit të Arsimit, 

në Qeverinë e dalë nga ai Kuvend. Pastaj, 

përmendim me radhë, Vehbi Dibrën, i cili në 

Kongresin e Manastirit i mbështeti Dervish 

Himën e Nikollë Kaçorrin dhe alfabetin e gjuhë 

shqipe me shkronja latine. Një tjetër delegat në 

Vlorë ishte Dhimitër Berati, i cili në vitin 1907 

u kthye nga Rumania, ku ishte emigrant dhe 

në Korçë dha mësimin e gjuhës shqipe e ishte 

drejtor i shkollës së mbrëmjes. Një ndihmesë të 

5 

madhe për shkollën shqipe në Elbasan dëshmuan 

edhe Dervish bej Biçaku e Hajdar Blloshmi. 

Ndërsa delegati tjetër, mësuesi Elmaz Boce ishte 

ndër nismëtarët e krijimit të klubit atdhetar e 

kluturor “Drita”, në Gjirokastër. Për përhapjen e 

arsimit shqip dhe të ndjenjave kombëtare punuan 

pa u lodhur edhe Shefqet Daiu e Rexhep 

Demi, ky i fundit sidomos në shkollën shqipe 

të Filatit. Në vitet 1909-1910, bashkë me Babë 

Dudë Karbumarën, Sulo Resulin e Aleksandër 

Xhuvanin, një ndihmesë të çmuar për përhapjen 

e arsimit shqip në Berat, dha Qemal Elbasani, 

gjithashtu delegat në Kuvendin e Vlorës. Pasi 

shërbeu, më 1909, drejtor i shkollës shqipe “Dituria” 

në Korçë, Thanas Floqi hapi një shkollë 

në gjuhën amtare në Cakran të Fierit. I njohur 

për veprimtaritë e tij atdhetare e arsimore ishte 

edhe Mit’hat Frashëri, i cili mori pjesë e u dallua 

me veprimtarinë e tij në Kongresin e Manastirit, 

në Kongresin e Elbasanit etj. 

Përkrah dashamirësve të shquar të arsimit në 

gjuhën amtare, ishin edhe “Mësuesi i Popullit” 

Sali Gjukë Dukagjini e atdhetari i njohur Bedri 

Pejani, të cilët i mësuan me alfanetin shqip 

nxënësit e Normales e Gjimnazit të Shkupit. I 

pari, ishte ndihmës i L.Gurakuqit në Qeverinë 

e Vlorës dhe më pas u caktua drejtor i arsimit 

për qarkun e Beratit. Aty, ra në sy puna e madhe 

e tij për hapjen e Normales e të disa shkollave 

shqipe, në atë krahinë. 

Por nuk mund të lemë pa përmendur këtu për 

ndihmesën e dhënë në fushën e arsimit tonë 

kombëtar as “Mësuesit e Popullit” Jani Minga 

e Babë Dudë Karbunara, Hasan Prishtinën, Rexhep 

Mitrovicën e disa të tjerë. Gjithashtu, ata e 

bashkuan zërin e tyre të fuqishëm me delegatët 

e tjerë në atë Kuvend, për shpalljen e Pavarësisë 

dhe futjen e arsimit shqip në udhë të mbarë. 

I kërkoj të falura lexuesit të këtyre radhëve, 

që në këtë shkrim nuk mund t’i përmend me 

emër të gjithë delegatët e Vlorës, sidomos ata 

që iu përkushtuan me punën, dijet e djersën e 

tyre arsimit kombëtar shqiptar, por dhe shtypit, 

letërsisë e shkencës sonë. Prandaj, në këtë 

përvjetor të shënuar të 99-të të Kuvendit historik 

të Vlorës, të Ditës së Flamurit tonë Kombëtar, ne 

përulemi me respekt të thellë para kujtimet, veprës 

e sakrificave të panumërta të delegatëve, që 

i çoi aty populli përfaqësues të vet e me dëshirën 

e tij, si dhe të gjithë atdhetarëve, të penës e të 

pushkës, të cilët u sakrifikuan që Shqipëria jonë 

e dashur të lulëzonte e të përparonte. 

Tiranë, 23 nëntor 2011

Gentiana Zagoridha 

Ka disa njerëz në këtë jetë që u mungon guximi 

ose më mirë të them kanë vetëbesim të ulët dhe 

kështu nuk u mbetet gjë tjetër veçse të kënaqen 

me pak. Por në jetë vjen një ditë kur ti ke nevojë 

të vlerësohesh,të tregosh se ç’farë je në gjendje 

me të vërtetë të përcjellësh tek të tjerët. 

Dhe tenton. 

Mbyll sytë dhe nuk mendon asgjë. 

I bie një dere. 

Dhe kur ajo të hapet, ti e befasuar mendon: -Kaq 

e thjeshtë ishte! 

Jo! 

Nuk është kaq e thjeshtë. 

Por kaq të thjeshtë ta bëjnë njerëz me zemër 

të madhe, njerëz largpamës, njerëz që e dinë 

ç’është e bukura në shpirt dhe madje kanë aftësi 

të veçanta që të ndjejnë që larg magjinë që mund 

të dhurojë bashkëpunimi me njerëz të sinqertë, 

punëtor e korrekt. 

Ky njeri është Sokol Demaku, njeriu që vazhdimisht 

eksploron, asnjëherë nuk dorëzohet para 

çdo lloj vështirësie që i del përpara, por që me 

dinjitet përpiqet ta kapërcejë. 

Kjo pjesë e karakterit të tij shpaloset bindshëm 

tek vëllimi i tij i fundit me poezi “Lundra ime”. 

Tek lexon vargjet e tij të krijohet tek ty përfytyrimi 

i një njeriu sa ambicioz për jetën po aq 

dhe me shpirt të ndjeshëm poetik që nuk rresht 

Kopertina e librit 

së kërkuari dashurinë e vërtetë, atë dashuri që 

e lakmojnë të gjithë, dashurinë e pastër dhe të 

sinqertë. Në shumë prej poezive të tij duket 

sikur e ka gjetur atë që kërkon dhe i këndon 

me shumë pasion, i drejtpërdrejtë e mbi të 

gjitha me ndjenja të sinqerta. Mund të veçoj 

këtu poezitë:”Buzëqeshja”, “Lule vere”, “Do 

të takoj këtu”, “Një natë”, Ëndrra mahnitëse”, 

“E dashur”, “Lulja e dashurisë”, “Ti”, e sa e sa 

poezi të tjera të cilat ju ftoj ti zbuloni vetë. Ka 

momente që poeti duket i pasigurt në ndjenjat e 

tij, pasi nuk merr atë që kërkon nga dashuria e tij 

e sinqertë dhe nëpërmjet vargjeve të transmeton 

dhe ty si lexues, një ndjenjë gjithëpërfshirëse në 

botën e tij. Të bën ta respektosh, të bashkohesh 

me dhimbjen e vargut të tij e madje dhe të qash 

bashkë me të, se kështu e ka jeta. Ndjenjat e 

vërteta asnjëherë nuk triumfojnë. Është mirë që 

ndonjëherë ato të mos shprehen, të ruhen diku 

në fshehtësinë e detit siç shprehet autori, se po 

dolën në sipërfaqe ato humbin në detin e pafund 

dhe magjia e tyre fillon e zbehet gradualisht. 

Ka poezi të tjera që na shprehin pasigurinë e 

autorit,”frikën”e tij të vazhdueshme që të mos 

mbetet vetëm në këtë botë të mjerë. Frikë që 

ekziston tek çdo kush por që poeti me mjeshtëri 

“MËSUES, NJIHE NXËNËSIN TËND” UNË GJEJË RASTIN TË FALENDEROJ 

MËSUESIN TIM, TË MADHIN SOKOL DEMAKU 

Një herë e një kohë isha dhe unë “poete”, jo poete e mirëfilltë, pasi unë isha një e dashuruar si të gjithë adoleshentët, 

dhe nuk krijoja unë, por krijonte dashuria. 

Kalonin vitet dhe poezitë e mia mbetën të kyçura në kasafortën e kujtimeve. Aty ato ndiheshin të sigurta, të 

mbrojtura, a thua se kush do ti sulmonte. 

në e tij artistike ia personifikon vetes së tij. Atij 

i duhet patjetër një njeri fisnik pranë vetes, dhe 

këtij njeriu i bën thirrje të forta për të mos u 

larguar. Duket sikur ai e ka gjetur këtë njeri, por 

se nuk mundet dot ta mbajë pranë vetes, pasi ai 

nuk e kupton siç duhet, nuk ia kupton ndjenjat, 

sinqeritetin e dashurinë e tij dhe kjo gjë e bën 

poetin “të klithë”,”të rënkojë” për këtë realitet të 

mjerë. Por do të vijë dita që ky njeri ta kuptojë 

dhe ti qëndrojë pranë poetit, të paktën shpirtërisht 

ashtu siç ai e dëshiron. Çdo gjë e sinqertë 

ka shpërblimin e vet në këtë jetë. Ky mesazh 

shprehet qartë në vargjet:”E di se më adhuron, 

e ndjej këtë në zemër, sa shumë dashuron”, tek 

poezia “Lule vere”. 

Edhe në vëllimin me proza “Sa e këndshme 

është jeta” që vetë titulli të intrigon, të jep 

shpresë dhe optimizëm për jetën. Autori të fton 

që dhe ti, sado pesimist të jesh ta shohësh jetën 

jo vetëm në anët e errëta të saj, por të përpiqesh 

të zbulosh dhe të kapësh bukuritë e saj, të cilat 

në të vërtetë ekzistojnë por që ne shpesh nuk 

duam ti shikojmë, pasi ne shpeshherë nuk jemi 

vetvetja,pasi ne shpeshherë udhëhiqemi nga 

ndjenjat e të tjerëve që sundojnë mbi ne. Dhe kur 

6 

ti gjen forcën ti largosh ato nga vetvetja,vetëm 

atëherë, ti je në gjendje të shijosh bukuritë e 

vërteta që mbart jeta. Ai të fton të tentosh,të 

mos jesh skllav i tyre, që ato të mundin por 

ti mbizotërosh dhe kështu ti mund të kthesh 

optimizmin tek vetja. Bukur dhe plot ndjenjë e 

përshkruan autori dashurinë e vërtetë tek proza 

“O,sa gjallëri ka jeta”. Një përjetim i mbushur 

me plot figura letrare që përcjellin tek ty një 

përkëdhelje ndjenje që gjithkush do ta kishte zili. 

Lum sykaltra që autori ka pasur në mendje, dhe 

është frymëzuar nga ajo, duke arritur kështu të 

krijojë një prozë kaq të ndjerë. Por dhe prozat e 

tjera nuk qëndrojnë më pas sidomos ato që flasin 

për atdhetarizmin, bashkatdhetarët në mërgim, 

përjetimet e luftës etj. Gjëja më e spikatur dhe 

më me vlerë për mendimin tim në këtë libër 

dhe që nuk rri dot pa e përmendur është ideja 

shumë e mençur e autorit ajo e gërshetimit të 

fjalëve të urta popullore në fillim të çdo proze 

me mesazhin e vetë prozës. Kjo mendoj unë i ka 

dhënë autorit vlerën e një filozofi të ndritur duke 

përcjellë idenë se të dish do të thotë të rimendosh 

idetë e fshehura të cilat janë të pranishme edhe 

pse të pazbuluara. Autori ka zgjedhur si mënyrë 

komunikimi me lexuesin bashkëbisedimin, pasi 

atë e sheh si parakusht shumë të rëndësishëm 

për konceptimit të mendimit dhe të transferimit 

të tij nga vetja tek lexuesi. Personalisht do ta 

krahasoja autorin me Aristotelin filozofin e madh 

të realizmit, parimet e të cilit fillojnë me objektet 

konkrete dhe përfundojnë me koncepte abstrakte 

gjë që ia rrit edhe më shumë vlerat librit, e bën 

më tërheqës dhe madje dhe me plot filozofi 

brenda tij. Në këtë libër të jepet mundësia të 

njohësh Sokolin e vërtetë, karakterin e këtij njeriu 

sa të thjeshtë dhe të madh njëkohësisht. Në të 

përcillet mesazhi se: Në përputhje me zgjedhjet 

që ne i bëjmë njerëzve ne njëkohësisht 

përfaqësojmë identitetin tonë. Sipas zgjedhjeve 

më të rëndësishme ose jo të rëndësishme e cila 

është individuale, mendimet shprehin përkufizimin 

e vetvetes. Duke u nisur nga thënia e Zhan 

Zhak Rusos: ”Mësues, njihe nxënësin tënd” unë 

gjej rastin të falënderoj mësuesin tim,të madhin 

Sokol Demakun i cili zbuloi tek unë një pjesë 

të fshehur të vetëdijes sime. Ishte ai që zbuloi 

dhe besoi në aftësitë e mia. Më mësoi të ec me 

këmbët e mia në një botë, ku çdo kund të shkel 

këmba vetëm “mina” dhe në çdo sekondë je i rrezikuar, 

por që me guxim mund ti kapërcesh dhe 

të ecësh përpara pa frikë dhe të ndihesh i lirë. 

FALEMINERIT NGA ZEMRA!

Nga Arsim Halili 

Intervistë me poeten Mirlinda Koxha-poete 

PASION I DYFISHT PËR ARTIN PENDË DHE BRUSHË 

E lindur në qytetin e bukur të Shkupit, por që ka vite që bashkë me familjen e sa, janë të vendosur në qytetin e Mic Sokolit në Ferizaj, ku poetja 

Koxha, ka aq admirim për bukuritë e qytetit të saj sa që në muzat e saj janë burim inspirimi, po nga ky vend. Poetja Koxha, ka mbaruar studimet 

për letërsi, akoma është në pritje të ndonjë vendi pune, megjithatë energjia e saj pozitive nuk mungon, ajo vazhdon të shkruaj , të bëjë art vizuel, 

por megjithatë për të na folur më në detaje rreth botës së saj imagjinative krijues, Mirlinda me kënaqësi pranoi të bashkëbisedoi për revistën 

tonë. 

. * Ecejaket tuaja për të bërë art nga ditët e para 

deri sot 

Zanafilla ime krijuese, posaçrisht ajo letrare 

, ka nisur që në bankat e shkollimit tim fillor, 

respektivisht një moshë fare të njomë, duket se 

atë kohë brenda meje trokitnin dy pasione për 

artin krijues, njërën nga këto e plotësova, duke 

bërë edhe studime të mëtejme universitare, pra 

letërisinë, gjë që mendoj se kam krijuar një kulturë 

tjetër ndaj këtij pasioni. Për derisa pasioni 

për pikturën mbeti vetëm një passion, pa pasur 

mundësi për të ndjekur studime të thelluara për 

pikturën por që me shumë dëshirë hedh idetë e 

mia . 

* Këtë vit ju e materializuat pasionin tuaj, duke 

hedh në dritë edhe përmbledhjen e parë poetike 

“Në pritje të kohës”, mund të na thuani më 

shumë rreth saj 

Sa i përket librit tim të parë, kjo nisje ka qenë 

shumë më herët, por fatkeqësisht flakët e luftës, 

sikur shumë çka që përbinë edhe dorëshkrimet 

e mia nuk i shpëtuan dot llahtarisë së kohës, së 

pa kohë. Megjithatë etja për të shkruar nuk më 

kthehu në pikën zero, unë vazhdova të shkruaj, 

sepse buronte nga shpirti arti im poetik. Ndaj 

për mua gjithëçka që më rrethon është jetë, 

është frymë dhe fryma është rilindje e që është 

ndoshta shumë e vogël, megjithatë unë asaj i jap 

kuptim, përmes vargjeve të mia. Ndërsa struktura 

e librit tim nuk ka ndonjë volum të madh, 

jam përpjekur të ofroj vlerë. Libri im u botua 

gjatë këtij viti permes edicionit të botimeve të “ 

Pegasi” Kub Albania me seli në Gjiroskastër, me 

që fitova konkurisin për botimin e këtij libri për 

këtë vit. 

energji të reja e që fatkeqësisht, nuk ka ndonjë 

* Brenda përmbledhjes tuaj poetike cilët motive përson që merr mbi supe këtë sfidë. Artet pamore 

keni trajtuar 

dhe muzika duken në një gjendje pak më të mirë 

Motivet e trajtuar brenda librit tim janë këta: se letërsia, kjo e fundit duket se është disi më e 

Motivi mediativ, patriotik, erotik. Gjithçka neglizhuar në qytetin e Ferizajit. 

që perceptoj brenda dhe jashtë meje, më jep Tërë ato iniciativa letrare, bëhen në saj të 

frymëzim, qoftë edhe një lule, një petale e njerëzve vulllnet mirë të kësaj fushe, përkrahja 

saj,mundohem që artin tim krijues të trajtoi institucionale vje për ata njerëz që kanë bërë 

ndryshe nga të tjerët. Her pas here shkruaj edhe emër të tjerët fshihen nën hijen e fatit. 

poezi prozatike, ndonjëherë me rimë, ritëm , * Roli i femrës sot në shoqërinë tonë 

por që ajo prozatike ka një filozofi që shpreh Sa i përket femrës në përgjithësi, është paksa 

orgjinalitetin tim krijues dhe mendor. 

e neglizhuar prej rrethit në të cilën jeton dhe 

* Ju paraleshit krahas pasionit për krijimtarinë vepron,respektivisht nuk e ka të drejtën meritore. 

letrare keni edhe krijimtarinë vizuele , gjegjësisht 

pikturën, na e tërheq diç më tepër edhe për shkollimit superior, iks raste mbesin në cilësinë 

Kjo gjë madje vërehet në disa raste se edhe pas 

këtë paralele 

e amvëviseve, apo detyrohehen të bëjnë një punë 

Piktura edhe pse tek unë vje më e mangët në jashta profesionit të tyre. Diplomat e tyre mbesin 

kuptimin e studimeve më të thelluara, megjithatë thjesht një dekor i varur në mur pa mundur 

është zhvilluar tek unë njëkohësisht me poezinë. shpërblehet mudi dhe sakrifica e bërërë ndër vite 

Për pikturën kam një dashuri të madhe , kryesisht 

brenda punimeve të mia krijoj abstrak- 

gjen rrugë alternative tjetër, veçmas ato që din 

për t’u shkolluar. Raste të rralla kur ndonjëra 

sionin figurativ, por që tregojnë diçka të bukur, ndonjë gjuhë të huaja, të cilat edhe mund të 

respektivisht japin mesazh secila në vetën dhe inkuadrohen në misione ndërkombëtare. 

llojin e saj. 

* Emrat e letërsisë shqipe apo botërore që për ju 

* Keni ndonjë ide tuajën për hapje kolektive apo janë burim inspirimi 

indivduale të ndonjë ekspozite 

Pikëmbështetje të cilin e dua dhe do të dua gjatë 

Në të ardhmen edhe planifikoj të bëjë një gjë të gjithë jetës sime, padyshim se është Lasgush 

tillë. Plani im i parë është që të hapi një ekspozitë 

me fotografi, por gjithënjë duke i rregulluar ndjeri prof. Agim Deva, Ismajl Kadre e ndonjë 

Poradeci, mandej përkrahs i imi ka qenë edhe i 

në mënyrë artistike. Do të paqraqesin ide të tjetër. Nga të huajt më pëlqen stili i të shkruarit 

bukura, mendoj që edhe do të jenë ilustrime të të Daniell Fill që i ka kaluar kufijtë e vendit të 

bukura për libra të ndryshme. Mbase në të ardhmen, 

pse jo edhe ndonjë ekspozitë me piktura e Agim Deva. 

tij. Mund të them se e ndjej humbjen e poetit 

që më pas do të ja lë trashëgim familjes time. * Krahas poezisë jeni duke shkruar edhe një 

* Sa është aktive Mirlinda në aktivitete letrare dramë, çfarë më tepër rreth saj 

në Kosovë e gjetiu 

Për sa përket dramës , sapo kam filluar atë, është 

Jam aktive në disa aktivitete letrare, sa i përket një dramë që edhe përjetohet shpirtërisht rëndë, 

qytetit tim nuk ka ndonjë organizim të veçantë një odisejadë tragjike në të ngërthhet koha e 

kam marrë pjesë në Vushtrri, në takimin e poeteshave, 

pastaj në një aktivitet letrar në Univer- 

më të dashurit e tyre, familjar, miq e të afërm, 

vlimeve historke, për të cilat shumë kush humbi 

sitetin Vitrina në Tiranë organizuar nga “Pegasi ndaj edhe ne si familje nuk i shpëtuam dot 

club” Albania 

kësaj humbje. Do të mundohem që para lexuesve 

Ku u bë edhe prezantimi i librit tim. Besoj edhe e sidomos atyre që patën fati të mos jenë pjesë 

në të ardhmen do të jem edhe më aktive. Kohë e atyre hordhive, megjithatë të kuptojnë se e 

më parë me ndihmen e një mikes time, më është ardhmja e tyre e ndrtur është fal gjakut të ecur 

botuar dhe përkthyer në gjuhën italiane një poezi rrëke, që ata sot e tutje të gëzojnë lirinë e shumë 

në gazetën “ Di tttuti colori” në Itali, kjo u bë pritur. 

fal mikes time Mimioza Sali dhe natyrisht kam * Mesazhi i juaj drejtuar lexuesve tanë 

informata se është pëlqyer kjo poezi, kjo është Të rinjët t’i kthejnë sytë me tepër kah leximi, të 

botuar në vitin 2009. 

jenë në rrjedhë të ushqimit shpirtëror, sepse si 

* Çfarë sheh në perspektivë, nga vendi prej nga tillë në ditët e ardhmërisë së tyre do të shpërblehet 

ai. 

vini 

Për momentin në Ferizaj, nuk ka ndonjë ringjallje 

të kulturës. Gjithësesi duhet të aktivizohen 

7

FAQJA E POEZISË 


PROVOKIM 

Fjalët mbi buzë 

Buzëqeshja nën fjalë 

Dhe përsëri heshtje 

Heshtja unë përballë teje 

Nga zilia jote. 

Heshtje ti përballë meje 

Nga meraku yt. 

Kur ty 

Heshtja të tërin të përpin 

Fjalët e gjejnë shtegun 

Të më dalin. 

Buzëqeshja më çlirohet 

Nga fjal 

Dhe ti përsëri hesht. 

Hesht i vetëm 

Në mendimin tënd, 

Pa e kuptuar heshtjen 

E pranuar si dhuratë 

Për të dy,nga një provokim 

TÊ PRES 

Pothuajse i kam harruar të gjitha. 

Lodrat e gishtërinjve mbi flokë 

Hetimin e një heshtje. 

Miratimin e një të papriture, 

Surprizën e një ëndrre. 

Vërtet i paskam harruar ! 

Dikur pranë teje 

Ato ishin për mua, 

Dëshira, dashuria. 

Kam mall, shumë mall për ty 

Të pres e ngacmuar 

Nga lotët e tmerrit. 

Të pres të më shuash 

Të pres të më shuash 

Flakët e zjarrit. 

Të pres,në heshtje po të pres 

A do të vish 

Eja,eja ti përpëlitur 

Paksa në llumin e kohës. 

Eja pastruar nga hareja e moshës. 

Mos shih mbrapa gjithçka 

Do të kalojë 

Ti do të vish 

Dhe unë e hipur në kalin e bardhë 

Drejt teje do të kalëroj. 

Mirvete Leku-Kabashi 

Mërgimi 

Aeroplanë , ngritje , aterim , 

pritje , përcjellje pa fund ... 

Gëzim , përmallim , zhgënjim. 

Puthje e tharë në buzë, 

loti i paterur kurrë . 

Ëndrra të tretura në rrugë, 

fati i mshefur gjithkundë. 

Koha na iku , na mashtroi, 

rininë tinzisht na e mori . 

U plakëm u tretëm pa fund 

lumturinë s` gjetëm askund . 

Malli për nënën 

Më mungon oj nënë, 

për ty kam shumë mall. 

Kërkoj dorën tënde 

të më prek në ballë. 

Sytë e tu t`shkelqyer 

t`më japin një shiqim, 

buzët e ëmbla t`më puthin 

për natë të mirë. 

Kur vie 8 Marsi 

dëshiroj të kem pranë , 

të puthi dhe lule të dhuroj , 

festën tënde nënë dhe unë të urojë . 

Vitet do t` kalojnë , 

flokët do m`jenë zbardhë 

edhe atëher oj nëna ime 

për ty do t`kem mallë . 

Edhe në shtratin e vdekjes 

kur, shpirtin do t`dorzoj, 

me mallin tënd oj nënë 

nga kjo botë do t`shkoj . 

O burrë 

Mos i thuaj veti burrë 

kur një grua e përul . 

Sè dëgjon asnjëherë 

e përbuzë për çdo herë . 

Të jep zemrën ia lëndon, 

të jep shpirtin ia shkrumbon. 

E lëndon , tradhton, injoron , 

të tërën e shkatërron ... 

Ajo , bëhet urë 

shumë duron e pse 

Ti kurrë sè kupton . 

Ti , o burrë , gishtin n`kokë , 

mendo mirë pse , pse ... 

Kjo grua duron robëri 

Se ajo , hy në zjarr, 

ndizet flakë , bëhet hi , 

për fëmijë ... 

Fahrije Pallaqa 

BEJI ZEMRAT QIFT 

Pranverë dëgjuar kam, 

Zemrat ne dashuri i bashkon, 

Qetëson klithme, ofshamë, 

Por te çdo njeri nuk shkon. 

Te mendoj me suite, karvan, 

Ku kanë zemrat shtëpinë, 

Instalon një shatërvan, 

Fatlumet gëzojnë dashurinë. 

Ka njerëz qe kanë jetën ende, 

Pështjelluar, rrugën s’u shohin sytë, 

Dashurinë e presin çdo sekondë, 

Pranverë te lutem bëj zemrat qift. 

SE DI 

Se di, 

Dora ne mu këpute, 

Shpirtin ma ka ik, 

Por kam pa kufi, 

Dhembja qe se zbute, 

Se drita e jetës mu fik. 

Hapësirës boshe, 

Endem si një siluete, 

Rrugën me se vërej, 

Larte poshtë, 

Një drejtim i tretë, 

Asnjërin afër se ndjej. 

Do behet mirë, 

Janë fjale qe dëgjoj, 

Por unë se di, 

Nuk jam e sigurt, 

Është e fatit kjo lojë, 

Apo paaftësisë ti shpall luftë. 

S`ËSHTË BIZNES DASHURIA 

Ti nderon kurs si valuta 

Herë je poshtë ne humnere, 

Herë je larte si funta. 

Ska si ti për nderë. 

Kaq e re je bërë hit. 

Për se gjalli je legjende, 

Ndjenjat i ke shitë, 

Se vetëm po ngarend. 

Zemrës ju ke be xhelat, 

Se truri te vuan nga varfëria, 

Një dite jeta ka me te dhënë mat, 

Se nuk është biznes dashuria. 

8

FAQJA E POEZISË 

Josiba Osamni 

TY TË ADHUROJ 

Te adhuroj 

Kur muzika flet,shpirti endet 

merr tjetër formë tjetër jete 

te gjej një motiv...ndoshta një 

vend ku te ndihet ngrohte..... 

Nata i ndal hapat...pendueshëm 

si një tjegull zë e kërcet medaljoni 

i heshtur i ligjeve te quajtura jete. 

Pa motiv kthehet....ka kohe 

motiv me ti nuk je. 

duhet te le te shkosh 

atje ku ti rehat fle. 

Ty te adhuroj... 

dalëngadalë pa ty vdes 

ëndërr je ëndrra te unë do mbese. 

NË DIMËR SHKEL 

Ne dimër shkel 

Ne dimër ne udhëkryq shkel 

me pallton e vjetër mbështjellë 

te ftohtin e ndien ne mish ne trup ne shpirt 

Buzët nga acari te kane ngrire sytë 

gjysme mbyllur kërkojnë ne terrin e natës 

pakëz drite. 

E ty dimri te tremb..te sjell 

ne mendje kujtime e shpirti te dhemb 

Ne dimër shkel mbështetur ne 

një ikone s’ka zë e as te flet... 

me sytë drejtuar qiellit ti natën e trondit vete 

kur një lutje pëshpërit për ndihme.. 

E as lutja s’të pranohet loti ne sy nga acari si 

buzët ngrin... 

E ti pa force dimrin e urren ...ndien nga pak 

te vdesësh. 

Se ti dashuri ne shpirt kishe e nga dashuria 

vdiqe.. 

Sokol Demaku 

MENDO EDHE TI PËR MUA 

Mos mendo se të kam harruar, 

Malli për ty më ka kapluar. 

Të ndjej në çdo hap, 

Nuk dua te humbi asnjë çast. 

Jam pushtuar i tëri, 

Nga vargu magjik, 

Që më mbanë në jetë 

Dhe me jep shpirt. 

O varg magjik, o varg hyjnor, 

Ritmin mos ndal, 

Fluturo në kaltri, 

Shkëlqe si më parë, 

Mos ngadalëso vrapin, 

Hovin mos ndal. 

Ç’është ky mall, 

Ç`është kjo dëshirë, 

Ç`është kjo ndjenjë, 

Që zemra ndjen nga larg, 

Mos ti varg atë trazon, 

Mos ti asaj të dashurën kujton. 

O varg magjik, 

O varg jetik, 

Që vjen nga thellësia e shpirti, 

Nga kaltërsia e qiellit, 

E më sjellë inspirim, 

Për bardhësinë e jetës, 

Me plot admirim. 

Eja varg rimën mos këputë, 

Më bashko me strofën, 

Që ka kohë e kam humbë. 

VITI I RI 

Një vit i ri, 

Një jetë e re. 


Një gjelbërim, 

Një këngë e re, 

Në zemrat tona. 

Ngre dolli, 

Për një jetë të re, 

Për një të ardhme, 

Te lumtur. 


Mundësi të reja, 

Pikëllime të reja. 

Jetë e re, 

Jetë në begati, 

Dhe lumturi! 

Kadrije Meniqi 

Trumcaku im 

Peisazh i bukur jashtë 

çdo gjë është mbuluar me të bardhë 

një trumcak i vogël bukur këndon 

thërrimet e bukës gjithandej kërkon. 

Është kohë e vështirë 

trumcaku im 

por mos u brengos 

për ty ka shpëtim. 

Ja ku i ke thërrimet e tua 

merri trumcak i vogël 

dhe fluturo i gëzuar. 

Për ty ka shpëtim 

tì me krahët e tu 

nisesh në rrugëtim. 

Më merr edhe mua 

ka kohë që të pres 

më dërgo atje 

ku kam mall e shpresë. 

Do këndojmë së bashku 

me shumë dashuri 

do të prekim male 

dhe shumë kufinj. 

Aty ku shqipja e ka folenë 

aty do t`pushojmë 

dhe prapë me nxitim 

të dashurit do tì kërkojmë. 

Këndo ,trumcaku im 

ashtu si tì dinë 

zëri yt i bukur 

më fal shumë gëzim. 

Të jap dhe një varg 

të lutem dëgjoje 

është vargu i zemrës 

dhe tì tash këndoje . 

Kënga jote 

do dëgjohet larg 

atje përtej maleve 

do të gjej një cak. 

Është caku i dashur 

që pret pak ngrohtësi 

shko trumcak i vogël 

shko atje ti... 

9

Dr. Begza Baliu 

PAPA KRISTO NEGOVANI ATDHETARI I BOTËS SHQIPTARE 

Në historinë e një populli ka disa data, vite dhe dekada e shekuj, të cilat shënojnë përvjetorët e personaliteteve, institucioneve dhe ngjarjeve të 

caktuara kombëtare, por në historinë e popullit historik shqiptar, janë disa personalitete, institucione dhe ngjarje emrat e të cilëve nuk identifikohen 

me përvjetorë. Përkundrazi, ato janë simbole, emrat e të cilëve janë referenca të përherëshme kombëtare, pavarësisht kohës kur kujtohen ato dhe 

pavarësisht momentit kur duam t’i identifikojmë. Papa Krizto Ngovani është njëri prej atyre simboleve emri dhe veprta e të cilit i bashkon të gjitha 

vlerat kombëtare si një, madje si dje, si sot, si nesër.Papa Kristo Negovani (Harallambi) (1875-1905), lindi në Negovan të Kolonjës, në anën lindore 

të Gramozit, sot në Greqi. 

Arsimin fillor e mbaroi në vendlindje, ndërsa 

gjimnazin në Athinë. Fillimisht shërbeu si prift 

e mësues në gjuhën greke, ndërsa në vitin 1894 

mërgoi në Brailë të Rumanisë, ku krahas punës 

si zdrukthëtarë u aktivizua në shoqëritë shqiptare 

“Drita”, “Dituria” e “Djalërua shqiptare”. 

Më 1987 u kthye në vendlindje me një qëllim 

të madh. Të angazhohej në lëvrimin e gjuhës 

shqipe, në hapjen e shkollave shqipe dhe madje 

ligjërimin e saj edhe në kishë dhe të punonte 

drejtpërdrejtë në misionin e madh që kryente 

Rilindja Kombëtare Shqiptare dhe pasardhësit 

e saj. Kthimin e tij në vendlindje Papa Kristo 

Negovani tashmë nuk e shihte si heqje dorë nga 

puna mes bashkatdhetarësh patriotë në Rumani, 

por e shihte si një mision për të dërguar në atdhe 

vlert dhe virtytet e Rilindjes Kombëtare, që pas 

shtypjes nga hierarkia shtetërore osmane po rrezikoheshin 

të shkileshin edhe nga pretendimet 

shoviniste të fqinjëve grekë e serbë. Sigurisht 

kjo është arsyeja pse në vendlindje nuk do të 

sjell gjilpëra, gozhda e qekanë (mjetet e punës 

së marangozit), po libra, lapsa e fletore (mjetet 

e punës së mësuesit) dhe sigurisht kjo është 

arsyeja pse në shtëpi nuk do të hap duqanin e 

punës po mësonjëtoren e shkollës shqipe. Kjo 

është arsyeja pse Papa Kristo Negovani, në 

vendlindjen e tij, nga Rumania solli disa nga 

veprat e rilindësve shqiptarë për shkollat shqipe, 

të cilat tashmë i kishin botuar. Krahas shkollës 

Papa Kristo Negovani në vendlindjen e tij dhe 

në rrethinë do të përhapë ato ide kombëtare që 

e shquanin identitetin kombëtar përtej identitetit 

fetar; identitetin gjuhësor përtej identitetit 

teologjik, virtytin e marrësit (shqiptarët) përtej 

kultitit të dhënësit (priftërinjtë kryesisht grekë, 

apo që ligjëronin liturgjinë vetëm në gjuhën 

greke); adhrimin e “atdheut të përkohshëm” 

(Shqipërisë) që po përlindej pas shumë shekujsh, 

përtej adhurimit të atdheut të përhershëm 

(Botës së përtejme), të cilën e predikonin 

bashkëkohësit e tij barinj, e të tjera e të tjera.Kjo 

është arsyeja pse, sipas kronistëve të kohës Papa 

Kristo Negovani, më 10 shkurt 1905 organizoi 

një shërbesë kishtare në gjuhën shqipe, duke e 

pasur të pranishëm edhe peshkopin e Kosturit, 

Kravangjelis. I ndezur nga dogmatizmit fetar i 

kohës dhe lëvizjes shoviniste greke, Peshkopi i 

Kosturit nxiti disa banditë, të cilët vetëm dy ditë 

më vonë, 12 shkurt 1905 e masakruan në mes 

të fshatit bashkë me të vëllanë dhe tre bashkëfshatarë 

të tjerë. Mirëpo Papa Kristo Negovani, 

tashmë nuk ishte as vetëm marangozi i djeshëm, 

as vetëm prifti i fshatit që bekonte adhurimin 

për zotin, as vetëm mësuesi i gjuhës shqipe që 

po ringjallej nga hiri i saj, as vetëm patrioti i 

zonës që shpërndante fjalët e rilindësve në vend 

të fjalëve të të dërguarve të zotit. Negovani 

ishte më shumë se kaq, ishte patrioti i kthyer në 

simbol të Atdheut, Kombit dhe Gjuhës së tij. 

Një shenjë historike që mbante gjallë lëvizjen 

kombëtare të kohës, një personalitet vrasja e të 

cilit preku përvajshëm gjithë kombin shqiptarë, 

e veçanërisht djalërinë kryengritës shqiptare, 

e cila në këto kohë të vështira, në kapërcyllë 

të shekullit XX, i kishte marrë fatet e Atdheut 

në duartë e saja.Vrasja e tij zëgjoi zemërimin 

e krijuesve, prej të cilëve edhe sot kujtohen 

vargjet antologjike: “Fëmia, e tu jân prozët 

e vjershat në giuh kombetare”; zemërimin e 

bardit popullor prej të cilit janë ruajtur vargjet 

emblematike:Papa Kriston e vranë / dhe s’ra 

për të një kambanë...”!; - reagimin gjithpopullor 

dhe propozimin më të veçantë në historinë 

kombëtare, me të cilën ata kërkonin që ditëlindja 

e tij të bëhej festë kombëtare; dhe më në fund, 

reagimin e drejtuesve të Lëvizjes Kombëtare 

të kohës, sikur ishte ai i luftëtarit Bajo Topulli, 

sipas të cilëve “gjaku i Papa Kristo Negovanit 

duhej të merrej me nder e për fitim të gjithë 

kombit”, prandaj edhe e morën në njëvjetorin 

e vrasjes së tij, duke e vrarë Dhespotin e 

Korçës. Të nderuar Zonja dhe ZotrinjëZërave 

të një shekulli më parë, viteve të fundit i jami 

bashkuar edhe në Universitetin e Prishtinës.* 

* * Papa Kristo Negovani është njëri prej atyre 

personaliteteve historike emri i të cilit është bërë 

shenjë e të kaluarës sonë krenare dhe referencë 

individuale e kolektive, e cila më shumë 

se ngjarje a personalitet historik, është bërë 

simbol universal i kujtesës sonë shpirtërore e 

materiale. Me emrin e tij, me gjuhën shqipe që 

predikonte ne faltore, me bëmat e tij jetësore, në 

të vërtetë me jetën dhe vdekjen e tij, me veprat 

e tij letrare, kulturore, iluministe, etnografike 

dhe teologjike, me emrin e tij dhe madje me 

shquarsinë e titullit fetar të tij Papa Kristo, si 

edhe Hoxha Tahsini, apo Gjergj Fisha, para 

titujve të të cilëve u gjunjëzua edhe drejtshkrimi 

i gjuhes shqipe, si pak emra të tjerë në historinë 

tonë, bashkojnë të gjitha virtytet etnohistorike 

dhe gjuhësore e qytetëruese të popullit shqiptar. 

Të nderuar Zonja dhe ZotrinjDëshiroj të ju 

njoftoj se, të nxitur nga një traditë e gjatë letrare 

dhe artistike në Universitetin e Prishtinës dhe 

nga dëshira që ajo të ringjallet edhe njëherë, në 

10 

Fakultetin e Edukimit vendosëm që bashkë me 

disa kolegë dhe studentë, që të themelojmë një 

grup letrar, me qëllim të krijimit të hapësirave 

të reja për aktivitetet e tyre. Le të shpresojmë se 

me këtë qerthull krijuesish kemi plotësuar disa 

nga ëndërrat rinore të studentëve krijues.Në këtë 

grup tashmë janë angazhuar mjaft studentë dhe 

mësimdhënës, ndërsa pjesë të po këtij qerthulli 

i konsiderojmë edhe krijuesit jashtë Fakultetit 

tonë dhe Universitetit, të cilët interesimin tonë 

e kanë përkrahur jo vetëm me krijimet e tyre që 

i lexojnë po edhe me veprat autoriale që do të 

shpërndajnë në mesin tonë.Te nderuar kolegë, 

besoj se synimet tona largvajtëse në grupin 

letrar i kemi shprehur edhe me pagëzimin e tij 

me emrin e rilindësit dhe atdhetarit të shquar të 

fundit të shekullit XIX dhe fillimit të shekullit 

XX Papa Kristo Negovanit. Një emër tjetër zor 

se do ta nderonte më shumë, një institucion që 

për synim ka përgatitjen e mësuesit bashkëkohor 

dhe me vetëdije historike njëkohësisht. Pagëzimi 

i grupit letrar me emrin e Papa Kristo Negovanit 

shpresoj të jetë një mesazh i qartë kulturor 

dhe atdhetar njëkohësisht. Ai ishte kleriku dhe 

patrioti që me punën e tij rrezatonte besim 

dhe dije, arsim dhe kulturë, guxim qytetar dhe 

krenari kombëtare.Le të jetë prandaj ky emër 

një mesazh që del nga Universiteti ynë, për të 

gjithë ata që viteve të fundit angazhohen shumë 

për konceptet krahinore në jetën tonë kulturore, 

që punojnë shumë për tkurrjen e historisë 

kombëtare, që kufijtë e gjuhës shqipe i caktojnë 

deri në fund të krahinës sy stërgjyshit të tyre, që 

hapësirën etnografike shqiptare ia mbindërtojnë 

hapësirës së popullit modern shqiptare, që ditën 

dhe natën rindërtojnë me shumë pasion muret 

gjuhësore, kulturore dhe madje historike nga 

njëri dialekt (tosk) te tjetri (gegë) dhe madje 

te i ashtuquajturi dialekt kosovar dhe nga njëri 

besim (mysliman), te tjetri (katolik) për t’ia 

vënë pikën atij ortodoks. Le të bëhet prandaj 

martiri i gjuhës dhe shkollës shqipe Papa Kristo 

Negovani refuzimi ynë i madh kundër gjithë 

atyre që në çfarëdo mënyre përmbysin konceptet 

kombëtare të shkollës dhe kulturës e historisë 

kombëtare dhe një thirrje e fuqishme që 

shkollën nacionale ta ndërtojmë mbi konceptet 

e rilindasëve si Papa Kristo Negovani, të cilët 

për gjuhën dhe shkollën shqipe punuan dhe 

menduan shqiptarisht.Le të jetë Papa Kristo 

Negovani edhe sot Ylli Polar i ruajtjes së unitetit 

tonë gjithëkombëtar, në prag të hyrjes së gjithë 

shqiptarëve në Bashkimin Europian.

Anjeza Sakaj 

Hasime Hoti 


PERSE 

DHIMBJA 

Mikes sime Vangjeli 

Terri i natës i shoi dëshirat si qiriri shuhej 

pa u ndier nga flaka ,e zemrat e vogla i 

pushoi nen tik takun e fundit te mesnatës. 

Qielli vajtonte me lotët e dhimbjes mbi 

mushamanë gjysme te grisur nga era te 

kasolles se ftohte .Aty ku thureshin ëndrrat, 

aty ku dëshirat dhe shpresa rriteshin për 

dite me dockat e vogla, aty ku ketë mesnate 

syçkat e pafajësisë u mbyllen te drobitura 

nga vuajtjet ,duke rendur pas bukurive te 

imagjinuara dhe te kërkuara, për ti prekur 

e jetuar veç ne ëndrra. Për çdo nate lusnin 

për atë qe kurrë dot se patën, një shtëpi te 

ngrohte ku zjarri nuk do te shuhej ,lodra 

qe veç dyqaneve shumëngjyrëshe arritën ti 

preknin veç me shikim,lumturin qe duhej 

ti përkiste çdo fëmijë, gjithçka qe deri me 

sot se përjetuan dot. Ëndërronin për çdo 

nate, dhe kur ne mëngjes zgjoheshin përsëri 

ndjenin zhgënjimin ti mbështillte me te ftohtin 

e sofrës se zbrazet,te vatrës ku dhe hiri ish 

i shuar. E sonte ,sonte vendosen te rendnin 

përsëri te lumtur , aq e bukur ish imagjinata 

sa kur mëngjesi agoi, për çudi fëmijët 

kishin harruar te ktheheshin. Ne hapësirën 

e kaltër fluturuan shpirtrat e pafajësisë 

,zoti çeli portat e parajsës, dhe me rrezet e 

dashurisë, i përqafoi ne krahët e tij,ne gjirin 

e diellit i prehu për ti ngrohur trupat e 

ftohte nga jeta, për ti ringjallur shpresën se 

tashme realiteti nuk do te jete me një kafshate 

e hidhur,se tashme ajo qe s’prekej dot 

as ne ëndërr , u përkiste dhe atyre. Po kush 

mundësi pati e dorën nuk e zgjati përpara 

se zoti furishëm te ulërinte e ti thoshte ndal 

vuajtjeve Pse askush nuk i vërejti njëherë 

lotët e çiltërsisë Pse askush se ndali njëherë 

hapin te dëgjonte zëne e mekur te drejtësisë 

fëmijërore Pse askush nuk u dha mundësi 

zogjve te shtrinin krahët për një fluturim te 

lire,për te mos i lëne te treteshin ne terrin 

e natës. Ku po shkon kjo bote valle Kjo jete 

e mallkuar pse lëndon me vuajtje foshnjash 

Kjo nate pse shuan rrahje zemrash 

A ndoshta për ti dhuruar paqe e qetësi, për 

ti larguar nga brengat Qielli ende vajton 

ketë mëngjes udhët e shkollës i lagu nga 

dhimbja, ne klasa mësueset marrin mungesat 

te brengosur ,e sytë e përlotur ndalin mbi 

bankat e zbrazura ,tufat me lule vendosur 

mbi to tregojnë,se si lulet fëmijët ishin. 

Perse Perse valleAskush nuk po kthen 

një përgjigje ajo çka është reale është qe 

egoizmi po shkel me këmben e hekurt mbi 

mëshirën njerëzore...... 

Dhimbja është ndjesia e pakëndshme e cila 

është e pranishme. 

Dhimbja zakonisht zgjat për një kohë të 

shkurtër, zgjat vetëm derisa stimuluesi i 

dëmshëm të jetë larguar, ose dëmi që ndodhet, 

patologjia është shëruar, po disa kushte 

të dhimbshme siç jane: artritet reumatoide, 

nuropatite periferike dhe dhimbjet idiopatike 

dmth. që nuk iu njihet shkaku, mund të përseriten 

vazhdimisht për vite. 

Sidomos dhimbjet që njerzimi i shkaktojnë njeri 

tjetrit, si përshembull: dhimba të cilën ndjenë 

një jetim.Këtë dhimbje askush nuk munde ta 

shëron. Pra, as ai vet. Mund të tejkalohet per 

nje çast, por gjithnjë diku thell në shpirt, atë 

dhimbje e bartë. 

Ka dhimbje të shumllojshme. Dhimbja është 

vërtet e pakëndshem, aq e pakëndshem, sa të 

duket, sikure gjithë bota po mbytet mbi ty, sa 

nuk ke forcë të marresh ndojherë as frymë, por 

prap duhet të ngrihesh dhe të vazhdosh jetën. 

Dhimbja për gjërat që nuk ecin ashtu si ti do, 

apo hidherimi ndaj njerëzve të afërm ,munde të 

tejkalohet shumë shpejt, mandej edhe kalon. 

Dhimbja është diçka që edhe sherohet, por që 

çëndron gjithnjë diku thellë në brendësinë tonë. 

Mos të harrojmë; dhimbjet të bëjnë më të fortë. 

Unë nuk mundë ta di, se çka është, apo çfarë 

lloj dhimbje është ajo që bartim në veten tonë, 

dhimbje e cila,vjen e rritet çdo dit e më shumë. 

Cfarë lloj shërimi mund të ketë kjo dhimbje, 

apo ndoshta dhimbjet e mëdha nuk kan sherim. 

Nganjëher mendoj, qe dhimbjen e bëjmë më të 

madhe duke e munduar trurin në atë pikëçendrim 

më shumë, se sa duhet. Dhimbja padyshim 

është më shumë psikqike-shpirtërore. 

Shumë thonë, nëse flasim dhe jemi më të hapur, 

dhimbja munde te lehtesohet, ndoshta kan te 

drejte por nuk besoj qe dhimbja mund të harrohet. 

Duhet menduar, se edhe në të ardhmën mund 

të ndodh diçka, mund të jetë një moment 

shume i vogë,l kur zgjohen ndjenjat, apo 

dhimbja veç ka kaluar,mirpo ,kjo është vetëm 

përkohësisht,sepse ajo vazhdon të mbetet,sepse 

dhimbjet shpirtërore mbase nuk shërohen 

asnjëherë. 

Ty ndoshta nuk të kujtohet o mikja ime e vjetër, 

kur një çupëlinë imake e turpshme dhe e ndrojtur 

që sapo kishte dalë nga bankat e shkollës 

duhej të përballej me sfidat më të mëdha të 

jetës,duke e nisur fillimisht me profesionin 

më të vështirë e njëkohësisht më të bukur në 

botë, mësuesinë .Profesion të cilin ajo e kishte 

ëndërruar që e vogël,si të gjithë vocërraket që 

kanë idhuj mësuesit e tyre të parë. Por, a ishte 

e lehtë Aspak. Që në fillim tronditesh nga 

pasojat e përballjes me njerëz sa të thjeshtë 

aq dhe të kualifikuar në punën e tyre. E thua 

me vete: Po unë c`dua këtu A do të mundem 

ndonjëherë të jem si ato I sheh me syrin e 

trembur si të një vogëlushi që kërkon ndihmë 

e të mbahet diku që të mos bie kur është duke 

hedhur hapat e tij të parë. Pret që dikush të hap 

krahët dhe mos ta lërë të bie përtokë. Këtë bëre 

ti me mua o mikja ime e vjetër ,o udhërrëfyesja 

ime e parë. Hape krahët e tua të ngrohtë e të 

gjithëpushtetshëm,më mësove si të hedh hapat e 

mi të parë në profesionin tim dhe tani vazhdon 

të më mbash gjithnjë të mbërthyer në krahët e tu. 

E unë pranë teje gjej gjithnjë ngrohtësinë e një 

prindi të mirë , dashamirësinë e një edukatoreje 

të devotshme ,zemërgjerësinë e një kolegeje të 

palodhur...Ndoshta ky episod ty edhe mund të 

mos të kujtohet se kështu je ti, i bën gjërat se 

i ndjen ,se karakterizohesh nga një çiltëri që 

rrezaton mirësi. Ky gjest që për mua është mjaft 

domethënës për ty është diçka e zakonshme që 

ti mund tìa dhuroje kujtdo. Por jo vetëm kaq. 

E kush tjetër më mirë se ty mund ta zotërojë 

mjeshtërinë e të qenit mësues E kush tjetër 

mund të karakterizohet nga një thjeshtësi paqësore 

E kush tjetër më mirë se ti di të ngushëllojë 

në çaste të vështira e të komplementojë 

dhe për gjënë më të parëndësishme,shoqëruar 

gjithmonë me buzëqeshjen rrezatuese tënden që 

nuk të ndahet për asnjë çast nga vetja dhe kur ti 

je e lodhur, mërzitur. Askush nuk krahasohet me 

ty o mikja ime e shtrenjtë. Duke të pasur ty në 

krah, kam gjetur një mbështetje të fortë për të 

vazhduar të eci me këmbët e mia në këtë rrugë 

të vështirë. Frymëzimi që gjej tek puna jote, 

përkushtimi yt nuk më lënë të bie në tokë. Si çdo 

fëmijë i vogël kam pasur dhe unë luhatjet e mia 

në profesion por ti si një nënë e duruar dhe me 

vullnet të fortë nuk më ke lënë kurrë të rrëzohem 

por me këmbëngulje më ke nxitur të vazhdoj 

përpara pa u ndalur. 

Dhe unë sot këtu jam falë teje,falë 

mirësisë,dashamirësisë sate o mikja ime e 

shtrenjtë. 

11

“TË KEMI NJË LETËRSI TË NJËSUAR, NË TË GJITHA GJIMNAZET E TREVAVE, KU FLITET SHQIP’’ 

Pergatiti: Ibrahim Hajdarmataj 

E-mail: Ibrahimhajdarmataj@yahoo.com Ky email po mbrohet prej spambots-ave, të duhet JavaScript me e pa 

Unë, që po ju flas, kam rreth pesëdhjetë vjet mësimdhënës në shkollat e mesme, në lëndën e letërsisë dhe shumë vite kam punuar e drejtuar gjimnaze, 

me detyrën e zëvendës drejtorit dhe drejtorit. 

Lënda e letërsisë, çdo vit, ka pasur përmirësime 

dhe arritje të reja, si në fushën e teksteve, ashtu 

dhe në plan-programet. 

Po të tregojmë për periudhën moniste, për ata që 

nuk e kanë jetuar, çuditërisht, tekstet e letërsisë 

zinin rreth 40% material propagandistik e 

politik dhe rekomandimet nga lart ishin që ora e 

mësimit të kthehej, pothuajse, e tëra në shërbim 

të ideologjisë së asaj kohe. 

Këto njëzet vite, në sajë të demokracisë, letërsia 

dhe të gjitha tekstet, në përgjithës, ’’shpëtuan’’ 

një herë e mirë nga ideologjia komanduese. 

Siç dihet, në vendin tonë kishim shkolla të 

mesme profesionale, të cilat i kemi dhe sot, dhe 

shkollë te mesme të pësrgjithshme. Me kalimin 

e viteve, gjimnazi mori tri drejtime: I përgjithshëm, 

- shkencor, - shoqëror. Por çudia më e 

madhe ishte se në këto gjimnaze të Shqipërisë 

nuk zhvillohej lënda e gjuhës shqipe, pra nxënësve 

ne iu mësonim gjuhë të huaja, si anglisht, 

frengjisht e italisht, por jo gjuhë shqipe, sepse 

kjo lëndë zhvillohej vetëm në arsimin e detyrueshëm, 

nga klasa e parë dhe deri në të tetën. 

Këto vitet e fundit, Ministria e Arsimit dhe 

Shkencës në Tiranë e shikoi si të domosdoshëm 

futjen e lëndës së gjuhës shqipe në gjimnazet 

e vendit tonë, duke realizuar dëshirën dhe 

kërkesën e mësuesve, nxënësve dhe të prinderve 

e mbarë komunitetit. Ky vendim solli një përgatitje 

më të lartë të nxënësve parauniversitar në 

lëndën e gjuhës shqipe. 

Shkollat e mesme profesionale dhe gjimnazet 

në vendin tonë kanë qenë 4-vjeçare. Këto vitet e 

fundit këto shkolla u kthyen në 3-vjeçare, sipas 

organizimit të ri të arsimit të detyrueshëm, nga 

arsimi 8-vjeçar në arsimin 9-vjeçar. Kështu u 

veprua edhe në Kosovë. 

Ndërsa në komunat Presheve, Bujanoc e Metvegje, 

që ndodhen në Kosovën Lindore e në 

Republikën e Serbisë, shkollat janë me program 

8-vjeçar, arsimi fillor dhe ai i mesëm, gjimnaz 

4-vjeçar. 

Këtu haset një vështirësi te plan programet dhe 

tekstet, për të pasur një letërsi të njësuar në këto 

tri komuna, me banim mbi 96% shqiptarë. Por 

duhen marrë, nga klasat e nënta të arsimit të 

detyrueshëm të Shqipërisë, tekstet dhe plan programet, 

për vitin e parë të gjimnazeve të këtyre 

tri komunave Preshevë, Bujanoc, Medvegje. 

Ndërsa me shkollat e Kosovës zgjidhja është 

më e lehtë, sepse tashmë, atje është arsimi i 

detyrueshëm 9-vjeçar dhe gjimnazet kanë të 

njëjtën kohëzgjatje, si në Shqipëri. 

Unë, me këtë rast do të ndalem shkurtimisht 

në plan-programet dhe tekstet e letërsisë, që 

përdorent aktualisht: në Shqipëri, Lugina e 

Preshevës dhe në Kosovë. 

Ne, punonjësit e arsimit, themi se abstraktja 

duhet zëvendësuar me konkreten. Pra, teoria 

duhet vënë në praktikë. Kështu, le të shpalosim 

tekstet e letërsisë dhe të gjuhës shqipe, që përdoren 

tani: në Tiranë-Shqipëri, Preshevë-Serbi dhe 

Prishtinë-Kosovë. 

Po analizojmë tekstin e Gjuhës Shqipe dhe 

Letërsisë, të vitit të dytë të gjimnazit, që përdoret 

në Shqipëri, botim i vitit 2011, me autor 

Rita Petro, Doc.Linda Mëniku, Prof.Dr. Ardian 

Marashi. 

Po e konkretizojmë pjesën: ’’Teksti poetik’’, 

nga faqja 186, ekëtij libri. Në fillim, jepet pjesa 

Rikujtim Njohurish – Lexim aktiv i tekstit 

poetik – Skeda. 

- Hapi i parë 

Rimarrja e disa informacioneve që lidhen. 

Leximi me kujdes për të gjetur. 

- Hapi i dytë 

Struktura. 

Domethënia. 

Identifikimi. 

Po të kalojmë në faqen 207, të po këtij teksti, te 

pjesa për poetin Naim Frashëri, gjejmë: 

Poezia filozofike – Jeta. 

Teksti poetik 

Uni lirik 

Uni fetar 

Uni filozofik 

Uni naimian 

Veprat dhe koment 

Teksti poetik 

Reflektoni për kuptimin 

Reflektoni për interpretimin 

Reflektoni për gjuhën dhe stilin 

Reflektoni për metrikën 

Po ta krahasojmë tekstin tonë, me atë që përdoret 

në Preshevë sot, ka ndryshime të theksuara. 

Atje nuk përdoret teksti, që kemi ne tani në 

përdorim, por një tekst botim i vitit 2002, pra 

para nëntë viteve, me autorë: Ali Aliu, Shaban 

Sinani, Stefan Çapaliku, Tonin Çobani, me titullin 

“Letërsia Bashkëkohore Shqiptare’’ 

Le ta shpalosim këtë tekst, në faqen 160, ku 

jepen jeta dhe veprat e Ismail Kadaresë dhe disa 

komente të shkëputura. 

Kjo formë, të kujton pikërisht tekstin e letërsisë, 

që ne përdornim para 20 viteve. Për mendimin 

tim, e gjitha kjo vjen nga mungesa e informacionit 

dhe bashkëpunimit të ndërsjelltë. 

Në plan programet dhe tekstet, që përdoren 

në Prishtinë, ka arritje më të lartë, falë bashkëpunimit 

Shqipëri – Kosovë. Le të ndalemi te 

lënda e letërsisë, ’’ Rilindja Kombëtare Shqiptare’’, 

ku jepen: 

Kultura e gjuhës 

-Studimi; përmirësimi; pasurimi; raportet; 

ligjërimi; veçoritë; struktura; lidhjet; njohja; 

vlera; modelet; metodologjia dhe këshilla 

praktike. 

Rezultatet e pritura. 

-Zotëron; analizon; njeh; identifikon dhe kupton. 

Qasjet ndërlëndore dhe ndër programore. 

Udhëzime metodologjike. 

Vlerësime. 

Literatura. 

Përfundimisht, unë shprehi kërkesën dhe 

dëshirën që, në të ardhmen, të kemi një 

plan-program dhe një tekst të përbashkët, në përdorim, 

për lëndën ’’Gjuha Shqipe dhe Letërsia’’, 

duke përfashirë të gjitha gjimnazet, ku flitet dhe 

shkruhet gjuha shqipe. 

Posaçërisht, në ndihmë të mësuesve të lendës 

përkatëse, kam përgatitur dhe plan-programet e 

Gjuhës Shqipe dhe Letërsisë, që do të përdoren 

në tre vitet e gjimnazeve të Shqipërisë, për vitin 

shkollor 2011-2012, të miratuara nga Ministria e 

Arsimit dhe e Shkencës-Tiranë. 

Ju faleminderit për mirëkuptimin dhe vëmendjen 

tuaj! 

Kjo kumtesë u lexua në Konferencën e parë 

mbarëkombëtare për tekstet shkollore. 

Tiranë, 17 shtator 2011 

Dokumente burimore: 

Urdhri i Ministrit të Arsimit dhe Shkencës së 

Republikës të Shqipërisë, Prof.Dr Myqerem 

Tafaj, për fillimin e vitit të ri arsimor 2011-2012. 

Nga takimi me zv.ministrin e Arsimit, Shkencës 

dhe Teknologjisë të Republikës së Kosovë,z. 

Nehat Mustafa (Prishtinë, maj 2011). 

Takime me mësimdhënës të lëndës së letërsisë 

dhe me drejtorë gjimnazesh, në Shkup, Presheve 

e Prishtinë (maj, 2011). 

Shkrime nga revista ’’Mësuesi’’, Tiranë 2010- 

2011. 

Botime të Institutit të Zhvillimit të Arsimit në 

Shqipëri, Tiranë 2011. 

12

Kadrije Menqi 

Shfletoj ditarin... 

Është ditë e diel.Qetësi jashtë ,qetësi 

edhe brenda zemrës sime.E shfletoj ditarin 

dhe mbetem pa frymë.Lexoj dhe ritmi i zemrës 

ndryshon.Fillojnë të rrahurat e zemrës 

të marrin hov.Kujtime të bukura,kujtime që 

kanë hyrë dhe prekur horizontin e jetës sime. 

Ditari hapet padashje në një fletë ku 

unë kam shënuar diç që për ta kuptuar duhet 

lexuar mes rreshtave.Shiqoj anash dritarja 

është e mbyllur,mendoj nga erdh kjo frymë 

që shikimin tim e ndali mu në këtë fletë. 

Magjia,mendoj dhe them me vete,po 

,po është magjia ime që më përcjell dhe më 

ngrit lartë horizontit të mjegulluar. 

Vazhdoj të lexoj.O Zot,them prapë me 

vete,është e mundur kjo ,apo jam në 

ëndërr!Ju lutem më prekni,më thuani se jam 

e zgjuar,ju lutem shumë!Thërras por askush 

nuk më dëgjon.Jam e vetmuar si çdoherë,e 

vetmuar vetëm me vargun dhe kujtimin tim. 

Shfletoj fletë më fletë ditarin tim.Shumë kam 

pritur që aty të fus dhe të shkruaj për diç që 

më mundon dhe pres me vite,por si duket 

prapë do të mbetet ajo fletë e zbrazët,ashtu si 

edhe zemra ime. 

Do t`ju zbuloj sot një sekret që e 

mbaja me vite.Ditari im është i mbushur me 

kujtime të ëmbla dhe të hidhura si çdo ditar 

tjeter,sepse vetë jeta është e tillë.Por të kthehem 

në sekretin tim,aty ku unë jam ndalur 

të lexoj ,aty kam ndarë një fletë të zbrazët,e 

kam ngjyrosur me ngjyrë të kaltër dhe 

lartë kam vizatuar një diell.Do t`më pyesni 

pse!Prapë do t`ju tregoj,sepse ngjyra e kaltër 

është magjia ime,ndërsa dielli pres të më sjell 

ngrohtësinë që nuk e pata kurrë. 

Vazhdoj të lexoj edhe një faqe por 

lotët më pengojnë,ato si kristale bien mbi 

fletët e shpalosura.Mundohem tì ndal,por 

nuk kam fuqi,zemra dirigjon dhe unë jam e 

pafuqishme ta ndal këtë veprim. 

E mbylli ditarin për sot,do të vazhdoj 

nesër me shpresë se në fletën e zbrazët do 

të shënoj kujtimin e jetës,çastin që e pres me 

vite... 


Drejtuesi me vizion drejt së 

ardhmes 

Shkolla 9-vjecare “Demokracia” DURRËS 

është një shkollë që është ndërtuar në vitet e 

para të demokracisë,ekzaktësisht në vitin 1996. 

Shkollë e cila asokohe i përmbushte pothuajse 

të gjitha standartet për tu quajtur një shkollë 

model,në të gjitha dimensionet e saj si në 

infrastrukturë ashtu dhe për stafin pedagogjik 

që e përbënte. Ishte e mbajtur mirë,kishte 

komoditetin e duhur packa që mund të bëhej 

më shumë.Por gjithsesi i rezistonte kohës,të 

paktën edhe për disa vite të tjerë.Por u desh 

një dorë e fortë,një mëndje e ndritur,një njeri 

largpamës që nuk kënaqej me pak, që nuk priste 

të shihte me sytë e tij degradimimin dalngadalë 

të shkollës nga fshikullimi i pamëshirshëm i 

viteve. Ai do ta ndryshonte si me magji imazhin 

e vërtetë të kësaj shkolle një herë e përgjithmonë.Ky 

njeri ishte drejtori i sapoemëruar me 

14 shkurt 2006, Abdyl Bucpapaj.E kujt ia merrte 

mendja që një njeri kaq modest i heshtur 

e njëkohësisht kaq punëtor do të arrinte të 

ndryshonte imazhin e shkollës sonë e ta ngrinte 

atë në piedestalet e një shkolle Evropiane. E 

nisi fillimisht me kompletimim e fasadës së 

jashtme të shkollës duke i dhënë nuancat e 

një ambienti sa edukues aq edhe shlodhës e 

argëtues. Vazhdoi më pas me kompletimin e 

ambienteve të brendëshme të saj. Klasat u 

pajisën me banka dhe dyer të reja e komode. 

Muret e brendshme të shkollës morën pamjen 

e një mozaiku shumëngjyrësh ku shpalosen 

të gjitha aktivitetet,përmbajtja e historiku i 

shkollës.Por nuk mjaftoi me kaq .Pasi e përmbushi 

misionin e tij të parë për shndërrimin e 

imazhit infrastrukturor të shkollës në prag të 

10-vjetorit të saj,ai shkoi dhe më tej.Si një njeri 

me vizion të qartë për të ardhmen,si një mësues 

i përkushtuar e drejtues iniciator, ai arriti atë 

që shumë drejtues,mësues e nxënës në të gjithë 

Shqipërinë e ëndërrojnë, binjakëzimin me një 

13 

shkollë Evropiane dhe 

pikërisht me shkollën 

“Fjardingskolan”në 

Boras të Suedisë . Ishte 

ky binjakëzim që hapi një 

dritare të re për të gjithë 

stafin e shkollës sonë e 

nxënësve gjithashtu.Nga 

kjo lidhje ne u bëmë më të 

fortë,më largpamës e kjo 

ishte meritë e një njeriu 

të vetëm,një njeriu që din 

të sakrifikojë gjithcka në 

emër të diturisë.Të gjithë 

në qytetin tonë habiten 

për arritjet e shkollës në 

pak vite; binjakëzim me 

një shkollë Evropiane, 

vende të kënaqshme në 

konkurse e aktivitete të tjera jashtëshkollore, 

infrastrukturë bashkohore.Të gjitha këto arritje 

kanë vetëm një emër AVDYL BUCPAPAJ. Ky 

është pra me pak fjalë imazhi i udhërrëfyesit 

tim, në karrierën time profesionale,të cilit 

kurrë nuk kam mundur tia shpreh mirënjohjen 

time të thellë drejtpërsëdrejti se githmonë para 

këtij njeriu të madh më dukej vetja e vogël.Por 

sot gjej frymëzimin tek puna,përkushtimi dhe 

sakrifica e këtij njeriu për tu treguar të gjithëve 

se kush është në të vërtetë ky njeri. Ky njeri sa 

i përkushtuar e serioz në punë që të inkurajon 

e vlerëson për cdo iniciativë sado modeste, aq 

edhe i thjeshtë e popullor në aktivitete jashtëshkollore 

të cilat vetëm ai di ti organizojë më së 

miri.Nuk ka festë që ne të mos ta festojmë, nuk 

ka periudha pushimi shkollor që ne të mos ta 

shfrytëzojmë për të njohur më së miri bukuritë 

përradhore të Shqipërisë e Kosovës sonë të 

dashur e të bukur.Është meritë e këtij organizatori 

të shkëlqyer i cili di të “kollundrisë” sic 

i themi ne shqipëtarët ato pak të ardhura me 

nikorqillëk për të kënaqur,shplodhur e argëtuar 

sado pak stafin e tij që cdokush të ndihet më 

i shlodhur e më frytdhënës në punën e tij.Një 

aspekt shumë i rëndësishëm në punën e tij janë 

gjithashtu dhe veprimtaritë e gjithanëshme zyrtare 

dhe disa botime modeste që lidhen kryesisht 

me gjuhën shqipe e madje duke tentuar e në 

fusha të ndryshme të diturisë njerëzore të cilat 

dëshmojnë më së miri për horizontin e gjerë 

profesional, intelektual, kulturor e gjuhësor të 

tij. Këto ishin vetëm disa pjesëza të vogla nga 

veprimtaritë e tij, pikërisht ato që i përkasin 

periudhës 5-vjecare në shkollën “Demokracia”, 

por begraundi i tij është akoma më i gjerë 

e më i pasur po aq sa vitet dhe karriera e tij 

profesionale. Do të duhej një mjeshtër i vërtetë 

i penës që të mund të përshruante e të shpaloste 

më së miri dhe e me dinjitet sakrificat e këtij 

njeriu kaq patriot e arsimdashës.Por në këto 

momente unë gjej forcën që në emrin tim dhe 

të kolegëve të shkollës “Demokracia” ti them 

FALEMINDERIT që je midis nesh.

VEPËR MJAFT E DOBISHME, PËR SHKOLLËN E PRINDËRIT DHE ÇDO LEXUES 

(“Proverba, shprehje e thënie”, nga Xhavit Mëzezi) 

Nga: Prof. Murat Gecaj 

Publicist e studiues-Tiranë 

Këto ditë doli nga shtypi e është në qarkullim vepra e arsimtarit dhe studiuesit Xhavit Mëzezi, “Proverba, shprehje e thënie”. Përgatitur nën drejtimin 

dhe me redaktimin e Prof. Dr. Pavli Hazhillazi. Është një libër voluminoz, me rreth 520 faqe dhe brenda tij ngërthen afër 8.000 njësi të tilla. Për përgatitjen 

e këtij botimi, autorit iu desh një periudhë kërkimi, studimi e shkrimi afër 10-vjeçare. Për mbledhjen e shoshitjen e materialit faktik, ai shkoi 

në disa rrethe të Shqipërisë dhe u njoh nga afër me të dhënat e duhura, në disa krahina të Italisë. Gjithashtu, shfletoi 125 botime të kësaj fushe ose të 

përafërt me të, në gjuhën shqipe e më gjuhë të tjera, si italisht, anglisht e gjermanisht. 

Ishte kënaqësi për mua që këtë vepër, bashkëstudenti 

Xh.Mëzezi, ma dha që në dorëshkrim 

dhe unë shkrova e u botua aty recensioni 

im modest. Gjithashtu, për këtë vepër dhanë 

mendimet e tyre Prof.Dr. Aadriatik Kallulli e i 

ndjeri, shkrimtari Gjergj Zheji. Ashtu siç e kam 

nënvizuar në shkrimin tim, kjo vepër është një 

“enciklopedi e vogël, me përmbajtje të madhe”. 

Pra, është një botim me mjaft vlera njohëse e 

formuese, si për mësuesit e pedagogët, nxënësit 

e studentët dhe prindërit e moshave të ndryshme. 

Ai u shërben sidomos studentëve të degëve të 

mësuesisë, për gjuhën e letërsinë shqipe, por dhe 

për gjuhët e huaja. 

Po kështu, libri në fjalë është një mjet pune në 

tavolinën e studiuesve, redaktorëve të shtypit të 

shkruar dhe atij elektronik, u shërben krijuesve 

të fushave të ndryshme të diturisë etj. Se, fare 

mirë, një student jo vetëm njihet me pasurinë 

e madhe të proverbave, shprehjeve, thënieve e 

mendimeve të çmuara, por dhe ia vlen që aty të 

bazohet për të hartuar temë kursi ose diplome, 

për të shkruar e publikuar artikuj ose studime, 

në gazeta a revista të ndryshme. Ndërsa një poet 

ose shkrimtar gjen aty frymëzimin a “brumin” 

për të shkruar një poezi e poemë, një tregim dhe, 

pse jo, një roman ose një skenar, drame a filmi 

dokumentar e artistik. 

Duke i hapur faqet e kësaj vepre, të autorit 

tiranas Xh.Mëzezi, gjen aty mendimin e gjenisë 

popullore dhe të krijuesve të ndryshëm, që nga 

Veriu e deri në Jug të Shqipërisë, por edhe nga të 

gjitha trojet tona amtare, si nga Kosova, Maqedonia, 

Kosova Lindore (Lugina e Preshevës) e 

Mali i Zi, por edhe nga Çamëria, arbereshët e 

Italisë dhe diaspora shqiptare. Shpesh herë, ato 

janë dhënë në faqet e kësaj vepre në gjuhën e 

huaj, duke u bërë dhe evidentuar krahasimet, 

ngjashmëritë dhe ballafaqimet e nevojshme. 

Kështu, në mendje të lindë menjëherë mendimi 

se dituria njerëzore nuk ka kufinj të përcaktuar, 

se ajo qarkullon lirshëm nga një popull te tjetri, 

nga një vend në tjetrin. 

Xhaviti shërbeu vite të tëra në arsim dhe në 

administratën e saj, në Tiranë, por gjithnjë e 

ka pasur merak të gjurmonte, të mblidhte e 

sistemonte dhe pastaj të botonte nga pasuria 

gjuhësore dhe e folklorike e popullit tonë. Vërtet 

dërgoi e publikoi diçka në botimet e Institutit të 

Folklorit, më pas Instituti i Kulturës Popullore. 

Por ai nuk u nxitua, pra e vijoi punën parapërgatitore 

të botimit me pasion e durim, për vite të 

tëra. Kështu, i mbushi fletoret me proverba, fjalë 

të urta e mendime të çmuara nga goja e popullit. 

Por shfletoi dhe mjaft botime të ndryshme, 

prej të cilave zgjodhi ose t’harri shpehjet më të 

bukura e më të qëlluara. 

Në kato vitet e fundit atij iu dha mundësia të 

jetonte në Itali, te djali emigrant dhe përsëri në 

mendje i rrihte si çekan synimi për ta pasuruar 

arkivin e tij me proverba e fjalë të urta nga 

popuj të tjerë, si Italia, Franca, Anglia e Gjermania. 

Ato i mblodhi në original, nga librat e 

goja e folësve të atyre gjuhëve dhe për lexuesit 

shqiptarë i përktheu në gjuhën tonë amtare. 

Të gjitha ato, që përmenda më lart e të tjera, 

i shërbyen Xhavitit që të ulej e ta sistemonte 

përfundimisht materialin e mbledhur, me 

kritere të rrepta shkencore. Pastaj i daktilografoi 

në makinë shkrimi dhe më tej i hodhi në 

kompjuter. Kështu, doli një material i gjërë 

faktik për proverbat ose fjalët e urta dhe thëniet 

e mençura. 

Për vlerat e veçanta të këtij punimi, mjaft serioz 

e të dobishëm për të gjithë lexuesit shqiptarë, 

ka shkruar vetë edhe Xhavit Mëzezi në hyrjen 

e librit të tij. Pra, nuk e quaj të nevojshme që 

të ndalem hollësisht për ato. Por dëshiroj të 

nënvizoj, posaçërisht, se materiali i publikuar 

është me interes të veçantë dhe mjaft i dobishme 

për të gjithë ne, sepse lidhet me arsimin 

e shkollën, me dituritë, shkencën e kulturën, 

pra me tërë jetën tonë. Proverbat, shprehjet e 

bukura e thëniet e mençura etj. janë qëmtuar me 

kujdes dhe prandaj na rrënjosen në mendje, kur 

i lexojmë. 

Mund të shkruaja më shumë dhe të shprehesha 

më gjatë për vlerat e shumanshme të këtij 

punimi enciklopedik, mendoj tepër i veçantë 

në botimet tek ne. Se, për shembull, ia vlen të 

theksojmë se në faqet e e tij është shprehur 

bukur dhe në mënyrë të përmbledhur filozofia 

14 

e jetës, por dhe optimizmi i saj. Ai na mëson 

e na këshillon se si të sillemi, të mendojmë, të 

flasim e të veprojmë, në familje, në punë dhe 

në shoqëri e kudo ndodhemi. 

Na mbyllje, e uroj këtë autor këmbëngulës dhe 

serioz në kërkimet e studimet e tij; e përgëzoj 

bashkëstudentin, kolegun e mikun tim të mirë, 

Xhavit Mëzezi, për publikimin e kësaj vepre 

të arrirë. Ai më tregoi se para pak ditësh kishte 

organizuar një përurim modest, me jo shumë 

veta, pra me familjarë, ish-studentë e kolegë 

të tij. Por, ndoshta, ai do të bëhet më i njohur 

përmes publikimeve në shtypin e shkruar dhe 

atë elektronik, me qëllim që lexuesi i interesuar 

t’i marrë e shijojë nga afër vlerat e tij të 

shumanshme. 

Gjithashtu, këtu gjej rastin të zbuloj edhe një 

“sekret” ose mendim, që ai ma shprehu në 

mirëbesim e me pak mëdyshje. Pra, dëshiron 

të grumbullojë të dhënat e nevojshme, me 

ndihmën e pakursyer edhe të kolegëve tjerë, 

që me rastin e 50-vjetorit të diplomimit tonë 

(qershor 2012), të publikojmë një libër, ku të 

shprehet dashuria dhe nderimi i merituar për 

bashkëstudentët e fillimeve të Universitetit të 

Tiranës, në Fakultetin Histori-Filologji të tij. 

Se të gjithë iu përkushtuam plotësisht arsimit, 

kulturës, shkencës, letersisë e botimeve etj. dhe 

nuk kursyem as nuk kursejmë energjitë mendore 

e fizike, për të mirën e Shqipërisë së dashur. 

Tiranë, 3 nëntor 2011

F A Q J A E P O E Z I S Ë P Ë R F Ë M I J Ë 

Poezi për fëmijë nga: Shahe rama 

Viti i Ri 

Bredhi ynë pret e pret 

Të stoliset me lezet 

Merrë mesazh nga Viti i Ri 

Më prit, më prit se do vij. 

Babadimri, ai zotëri 

Ka tubuar shumë fëmijë 

Prej një fshati në qytet 

Fluturon me sajë të vetë. 

Por dy kukulla me pahirë 

Kishte marrë një vashë e mirë 

Pa shih vasha si veproi 

Njërën bredhit ià dorëzoi. 

Bredhi ndihej shumë krenar 

E mbante si Lapidar 

Xixëllonjat e adhuronin 

Dhe balonat lartë e qonin. 

Veq qiriu faqeziu 

Kishte ndjellë pak xhelozi 

Po përtonte të flakëronte 

Ashtu mirë si di ai. 

Kur filluam të festojmë 

Gjithë rrethë bredhit të këndojmë 

Viti i Vjetër rrugën lëshoi 

Pak gërhani e pak qaloi. 

Ombrella 

Ankohet ombrella 

Se po punon shumë 

E përse gjithë shiun 

Dashka tà mbaj unë! 

Ku i kanë mantelat 

Fëmijët dembel 

E vashëzat kapelat 

T`ëmbla si sheqerë. 

Ani edhe plaku 

Posi teveqel 

Nuk dashka në derë 

Të dalë asnjëherë 

Pa më marrë me vehte 

Dimër edhe Verë. 

Ombrella 

Ankohet ombrella 

Se po punon shumë 

E përse gjithë shiun 

Dashka tà mbaj unë! 

Ku i kanë mantelat 

Fëmijët dembel 

E vashëzat kapelat 

T`ëmbla si sheqerë. 

Ani edhe plaku 

Posi teveqel 

Nuk dashka në derë 

Të dalë asnjëherë 

Pa më marrë me vehte 

Dimër edhe Verë. 

Athua 

Sikur sytë e Lizës edhe qielli 

det 

Po kjo re e bardhë, në qiell kujt 

i ngjet 

Mos e ka humb rrugën, plis i 

gjyshit plak 

Apo është një nuse në qiell me 

duvak! 

Ende fryen veriu dhe në vendin 

tim 

Fëmijët dhe përallat ku të gjejnë 

shpëtim 

Fli më thotë mamaja, mos u 

merakos 

Vetëm botë e përallave ende 

nuk u sos. 

Shkronja A 

Shkronja A ti mos u kot 

Piramidë je në këtë botë, 

Kurorë lidh m,e shkronjën B 

Për kumbarë ke shkronjën C. 

Shkronja B 

B Bregore me bezare 

Bariun mos e ke parë 

Bariu dhe fyell i tij 

Më këndojnë për mrekulli. 

Shkronja C 

Shkronja C pak vetull ngritur 

Vitaminë thotë për të rritur, 

Halla Fetë shpesh protestonj 

S`pihet çaji pa limon. 

Shkronja Ç 

Çanta mbushet pispilloset 

Sa për shkronja s`merakoset 

Përpos shkronjjës Ç 

Pas më vijnë një nga një. 

Shkronja D 

Shkronja D diellin e thërret 

Ah, pa ty thotë nuk ka jetë, 

Shkronja DH më thuaj vallë 

Si do të quahej një dhëmballë! 

15

Shahe Rama 

LLOKUMET E SHIJSHME 

Në fshatin Llucë, fshatin më të afërt të qytetit, jeton halla Miradije. Ajo është motra e babait të Zanës dhe Sonit të vogël. Këtë të diel, halla Miradije 

si edhe shumë hera tjera, kishte ftuar miq, njerëz të farefisit dhe dy mbesat e saj të dashura, Zanën dhe Sonin për të ngrënë llokumet e saj të njohura 

dhe të pëlqyera nga të gjithë. Jeta në fshat, thoshte shpesh halla Miradije, është e vështirë, por edhe shumë e bukur. Mjafton të dish ta gëzosh ditën, 

thoshte ajo shpesh. Dy mbesat e preferuara të hallës Miradije, Zana dhe Soni, pa menduar gjatë, me një peshqesh të vogël nën sqetull, u nisën drejt 

fshatit LLucë dhe shtëpisë së hallës Miradije. Oborri i hallës Miradije tanimë gumëzhinte nga mysafirët e shumtë. Ata ishin në kulmin e bisedave dhe 

gjallërisë, duke marrë herë nga njëra herë nga pjata tjetër ushqimet, kryesisht prodhime të qumështit, pemë e perime, si dhe llokume, specialitetin 

për të cilin edhe ishin ftuar nga halla Miradije. Qeni laraman që mbante halla Miradije në shtëpi sillej rreth e rrotull oborrit thuajse donte të gëzonte 

bashkë me të ftuarit. 

Në një moment, derisa halla Miradije doli nga shtëpia me tepsinë e dytë të stërmbushur me llokume, qeni laraman, pa u ndie fare, kërceu mbi tepsi 

dhe derdhi pothuaj të gjitha llokumet në barin e njomë para shtëpisë. 

-Aman mor ditëzi, ç`na bëre - bërtiti halla Miradije, pa ditur si të vepronte tutje. Ajo shqelmoi lehtas qenin laraman, i cili thuajse dinte për sherrin e 

bërë dhe ià mbathi me të shpejtë. Soni nuk u përmbajt dot pa qeshur, por kjo e qeshur tërhoqi pas vete edhe shumë të qeshura të tjera, sa pothuajse 

të gjithë filluan të qeshin me të madhe. Qeshi si prej zori edhe halla Miradije. 

Dita në fshat kaloi për mrekulli. 

-A thua do të ishte ditë aq e bukur po mos të ndodhte incidenti me qenin laraman, - pyeti në mbrëmje Zana motrën e saj të vogël, Sonin. 

Duke buzëqeshur këndshëm, Soni tha: 

-Jo vetëm që nuk do të ishte ditë aq interesante, por as unë nuk do të frymëzohesha për të shkruar këtë poezi të bukur. Më lejo ta lexoj, - tha Soni e 

vogël dhe filloi leximin pa pritur përgjigjen e motrës së madhe: 

Qeshja 

Tinëz qesha me një shokë 

Kur rrëshqiti, ra për tokë 

Një minute më parë krenohej 

Nuk ka shans të rrëzohej. 

Dhe kur halla Miradije 

Kishte mbush një gjysmë tepsie 

Me simite e llokum 

Për fëmijët në katund. 

Desha s`desha t`madhe qesha 

Kur një qen fort laraman 

Hop kërceu pa u ndi 

Drejt e në tepsi. 

Një ditë mblidhen që të gjithë 

Donë në mua të marrin hakë 

Pa më pritni mor të mjerë 

Sa të rritem pak. 

-Je e paparë!, - tha Zana. -Çfarë do të bësh me këtë poezi 

-Do tà botoj në fletushkën e shkollës. - u përgjigj me shpejtësi Soni. 

- Po nëse e kupton halla Miradije, si thua do të hidhërohet - pyeti Zana. 

-Jo aspak, halla Miradije është një grua shumë e mençur dhe bujare. 

-Vërtet ashtu është, - u pajtua me të motrën edhe Zana. 

Ato biseduan gjatë atë mbrëmje për shumë gjëra dhe familjarët e tyre më të dashur. 

-Ishte një ditë e lodhshme, por e mrekullueshme kjo, - përfunduan shkronjat, para se të vendosnin të flinin. Ashtu vërtetë ishte. 

16

T R E G I M I P Ë R M Ë TË VEGJËLIT 

Vangjush Saro 

Vajza që mësonte përmendësh 

Tregim gazmor 

Shoqja e klasës sonë, Linda, gjithnjë mësonte përmendësh. E shkreta vajzë, sa lodhej! Një fjali të vetme, e lexonte tre herë, katër herë...Dhe 

kur i dukej se tashmë e dinte, fillonte të njëjtën gjë me fjalinë tjetër. Pastaj me tjetrën, e kështu me radhë. 

-Moj vajzë, - i thoshte mami - mos e thuaj mësimin përmendësh. Përpiqu ta kuptosh. Nuk ka pse të përsërisësh çdo gjë, fjalë për fjalë e 

shkronjë për shkronjë. 

-Po, o ma, s’bëj dot ndryshe, - i përgjigjej Linda - Si thua ti, të nxjerr fjalë nga xhepi 

-Nuk më kuptove, Linda, - ngulte këmbë mami, - Unë nuk po them të shpikësh nga mendja. Por atë që e thua, duhet ta kesh në kokë. Ta 

ndjesh... 

Eh, kujt i thoshe! Kështu di unë. Kështu unë e kam më të lehtë. Kështu jam mësuar. Vetëm këto fjalë përsëriste Linda. 

Të themi të vërtetën, është një shoqe e mirë dhe nxënëse e zellshme. Zyshat ia dinë pak a shumë huqin dhe në përgjithësi nuk e bezdisin. 

Mirëpo...ja tek na erdhi papritur një zyshë e re historie. Dhe Lindës i qëlloi të ngrihej në mësim. E me sa dukej, ishte “në një ditë të errët”, 

siç thonë për sportistët. Ajo e “recitoi” një pjesë të mësimit siç bën gjithnjë, me kokën lart, me sytë gati të mbyllur, pa parë as zyshën, as 

klasën, asgjë, asgjë. Mirëpo në një çast, zysha e ndërpreu, për të pyetur edhe njërin nga nxënësit që “fluturonte” me zogjtë andej përtej 

dritares, nga dukeshin çunat e klasës së Vc që po kënaqeshin duke luajtur futboll. 

-Ti, vogëlush. Në ç’vit shpërtheu Kryengritja e Skllevërve 

-Në vitin... - ku e kishte mendjen në mësim ai miku. Doemos që ngeci dhe mblodhi supet. 

Atëherë zysha i tha që herë tjetër të mos shikonte laraskat, por të ndiqte mësimin. 

-Vazhdojmë, Linda!, - tha zysha. 

Vazhdojmë, po ku se...Linda ndërkaq e kishte humbur fillin. 

-Hm...Ku e lashë, zysh, - pyeti ajo dhe papritur filloi të përskuqej. 

-Çfarë, çfarë, - e vështroi shtrembër zysha - Ti më pyet mua ku e le Domethënë ti mëson përmendësh... 

-Jo, zysh. Po, zysh. Jo, zysh, - Lindës së shkretë një çehre i vinte, një tjetër i shkonte. 

Mirëpo edhe zysha dukej me humor të keq. Dhe filloi t’ia kërkonte mësimin tamam aty ku e kishte lënë. S’mund të përshkruhet se çfarë 

ndodhi paskëtaj. E hutuar, Linda ia fillonte nga e para: 

-200 gladiatorë të shkollës në Kapua vendosën të arratiseshin... 

-Jo këtu, jo nga fillimi, vajzë e mbarë, - i tha zysha - Vazhdo ku e lamë... 

Mirëpo Linda s’dinte tjetër veçse: 

-200 gladiatorë të shkollës në Kapua... 

-Moj Linda, moj zemër, - i tha zysha, - Këto i thamë njëherë. E kemi lënë te zgjerimi i kryengritjes... 

-Zgjerimi i kryengritjes - përsëriti Linda si papagall - Po. Zgjerimi i kryengritjes ishte...Ai...Ajo...200 gladiatorë të shkollës në Kapua... 

E gjithë klasa u shkri në gaz. Linda, e përskuqur, e hutuar, përpiqej të kujtonte ç’kishte mësuar, çfarë ishte ende për t’u thënë, ku të futej në 

atë dreq mësimi që në shtëpi e kishte bërë ujë...E kotë. Nuk shkëputej dot nga fillimi. 

Zysha vendosi ta ndihmonte: 

-Mirë. Vazhdojmë së bashku. Kundër kryengritësve u dërgua...u dërgua... 

-200 gladiatorë të shkollës në Kapua... - ia filloi Linda nga e para - vendosën të arratiseshin, por vetëm 78 prej tyre mundën të... 

-Kush u dërgua kundër tyre, - e ngriti zërin zysha. 

-Kundër tyre...kundër tyre - Linda ishte bërë për të ardhur keq. Ku vallë, ku ishte filli i humbur i këtij dreq mësimi - Kundër tyre... 

-U dërgua pretori Klodi - e ndihmoi zysha - Po mirë, çfarë bëri Spartaku1) 

-Spartaku...Spartaku... 

-Sulmoi prapavijat e Klodit dhe e mundi atë, - plotësoi zysha - Atëherë Roma dërgoi Kasin. Hë, ç’ndodhi pastaj 

Po Linda ishte krejt e turbulluar. Ndjehej si në ethe. 

-Pastaj, - tha ajo - Pastaj...Zyshe, unë e kam mësuar. 200 gladiatorë të shkollës në Kapua... 

-Mjaft! - bërtiti zysha e nxehur - Tani ata ishin bërë 200 mijë. Ulu dhe qetësohu! Dhe mos mëso më si papagall! 

Shpëtoi nga një katër e mirë Linda, me gjithë ata 200 gladiatorët e saj. Zysha filloi shpjegimin dhe gjithçka u harrua aty për aty. Vetëm 

Linda u përpoq të mos harronte se kishte kaluar një ditë të vështirë. Ajo s’do të harronte sidomos pse-në e kësaj vuajtjeje të kotë... 

17

PROBLEME MATEMATIKORE - nga Bardhyl Selimi 

Gruaja dhe vezët 

“Një grua po barte për në treg një shportë me vezë. Një kalimtar e shtyu atë pa dashje, 

shporta i ra në tokë dhe vezët u thyen. Fajtori deshi ta shpërblente gruan. 

-Sa vezë kishte në shportë- e pyeti ai. 

- Nuk e mbaj mend mirë, por e di se kur i nxirrja nga 2, nga 3, nga 4, nga 5 e nga 6, në 

shportë më mbetej gjithnjë një vezë kurse kur i nxirrja nga 7 nuk mbetesh gjë. 

Sa vezë kishte gruaja në shportë” 

Zgjidhje 

Gjejmë SHVP (2,3,4,5,6)= 60 

Numri që kërkojmë është shumëfish i 60 plus një. Këto numra paraqiten me formulën: 

60n+1 që mund të rishkruhet edhe kështu: 

= 7*8 n+4n+1 

Me qenë se se 60n+1 plotpjestohet me 7 (sipas tregimit të gruas), dhe 7*8n plotpjesëtohet 

me 7, del që edhe 4n+1 duhet të plotpjesëtohet me 7. 

Vlera më e vogël e n që e kënaq këtë kusht është 5. Dmth në shportë ka pasë 

7*8*5 +4*5 +1 = 56*5+21 = 280 +21 = 301 vezë. 

Vlera tjetër, për n=12, jep një numër të madh 721 vezë gjë që ka pas gjasë. 

18

ANEKDOTAT SHQIPTARE 

Anekdotat, këto thënie të mençura, këto tregime të shkurtra shpotitëse e satirike, përmes së cilave interpretohen dukurit e 

ndryshme shoqërore, ndodhi të personaliteteve të njohura etj., japin një pasqyrim metaforik por edhe alegorik të realitetit 

tonë me të cilinë përballemi çdo ditë.Këto tregime të zgjuara, që ishin karakteristik komunikimi tek shumë popuj ballkanas 

në të kaluarën, e në veçanti në disa treva shqiptare (ku akoma janë prezent, edhe pse të zbehura nga evoluimi kohorë), 

arrijnë që përmes mesazheve të japin aspekte nga jeta, në dukje të vogla, por me vlerë përgjithësuese, duke i vënë në lojë 

klasat sunduese, pushtuesit, tradhtarët, qeveritarët, personalitetet publike etj., por duke mos lënë pa atakuar as problemet 

e ndjeshme sociale, ekonomike, politike etj. 

Shkathtësia e këtij komunikimi të drejtpërdrejt me dëgjuesin dhe roli si mburojë a si shtizë ndaj kundërshtarit, i kanë 

siguruar anekdotave, por edhe aforizmave, fjalëve të urta etj. një vend të rëndësishëm në thesarin e kulturës shqiptare, 

por edhe një jetë të gjallë e aktive, me një humor të hollë e satirë therëse, edhe sot e kësaj dite.Këto anekdotave që janë 

të vendosura më poshtë janë të marra nga librat: “Anekdota 1 dhe 2” i botuar nga Instituti albanologjik i Prishtinës, dhe 

“Tregime shqiptare” shkruar nga Daut Demaku. 

FALLI I TË VORFUNIT 

lsh kanê njani fukaré. Shkon tu falltori e i thot: 

Allahile, a po më qet fall 

Për çka po do me t’qitê fall 

E kam jeten e keqe e jam fukaré i madh. Pa kqyr, a kam m’u ba najherê zingjin i madh Falltori zu m’i qitê fall me pasula. I kqyri sa i kqyri, e dikur 

tha: 

Edhe tri vjet qishtu e kie fatin. 

Po masanej e veti fukaréja. Masanej msohesh, s’t’duhet ma mirë. 

KAMBËT HEQIN PËR KRYE BUDALLË 

Niset njani pej shpije për ni punë. N’vên qi me, sose punë shpejt e me i ra shkurt, nget gjith ditën posht’ e përpjetë e gja s’un nreq. E nxe aksham’i 

n’ni katun. Bjen.. n’konak tu ni Mik i veti. Kur merr m’i shtrue miku me ra mas darke, ja shtro dyshe kun edhe, ja qet jastakun. Ky muer me ra. 

Kamët i qiti njastak e kryet n’fun fdyshe kut. Miku po i thot: 

0 mik, për simrapshti je ra se kryet duhet m’e, qitë njastak e jo kamët. 

Jo, bre mik, se mirë jam, ra, ju përgjegj musafiri se kam’ët hejkin për krye budallë. Gjith ditën kamët kan hekë për kta krye budallë e tash kamët ne 

t’pushojnê rahat njastak e jo kryet, se se meriton. 

19

REVISTË MUJORE, PËR FËMIJË, TË RINJ DHE PRINDËR “DITURIA” 

Revista “Dituria” 

Kryeredaktor: Sokol Demaku; koli284@hotmail.com 

Keshilli redaktues:Rrahmon Jashari, rrahmanjashari@hotmail.com; Lena Liden, lenadarlene@yahoo.se; 

Bahtir Latifi; bahtirlatifi@live.se;Hakif Jashari; hakif@dituria.se, Griselda Hallulli 

Bashkëpunëtor: Arsim Halili,Bujanoc,arsimhalili@hotmail.com; 

Adresa e redaksisë,Revista Dituria,CO/Studiefrämjandet, Yxhammarsgatan 8 - 10, 503 31 Borås-Suedi 

dituria@live.se 

Diturinë mund ta lexoni edhe ne internet: http://www.dituria.se/ 

dhe ne www.immi.se/tidskrifter/dituria 

20

DITURIA

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?