RAPORT ROCZNY - Małopolski Instytut Samorządu Terytorialnego i ...

18
Programy i projekty
emancypacji środowisk wykluczonych (min. udział w programie Grundtvig
„Art as a cathalist...”). Stowarzyszenie Tratwa stworzyło metodologię działań
w prowadzeniu programów wyrównywania szans edukacyjnych (realizowane
przez Stowarzyszenie programy w Braniewie i okolicznych popegeerowskich
wsiach zostały uznane za programy modelowe i są upowszechniane
przez Polską Fundację Dzieci i Młodzieży i Polsko-Amerykańską Fundację
Wolności). Stowarzyszenie TRATWA w projekcie „Możemy Więcej” jest
odpowiedzialne za opracowanie i wdrożenie programu socjalizacyjnego
(kulturotwórczego, wzmacniającego więzi zespołu spółdzielni, rozwijającego
ich wiedzę i umiejętności) w powstałej spółdzielni socjalnej. Współpracuje
przy realizacji innych działań Partnerstwa. Prowadzi Działania mainstreamingowe
wśród instytucji i organizacji działających w środowisku
społecznym.
Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP)
w Warszawie
tworzy w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych globalną sieć na
rzecz rozwoju. Program ONZ promuje zmiany społeczno-gospodarcze,
umożliwiając krajom wymianę doświadczeń, wiedzy i zasobów, na rzecz
poprawy warunków funkcjonowania społeczeństwa. Przedstawicielstwo UNDP w Polsce zostało otwarte w 1990 r. UNDP
wspiera rozwój gospodarczo-ekonomiczny i społeczny Polski. Realizuje szereg programów mających na celu rozwój struktur
instytucjonalnych i administracji publicznej, administracji regionalnej i lokalnej oraz rozwój społeczny. W projekcie jest odpowiedzialny
przede wszystkim za stworzenie modelu partnerstwa międzysektorowego na rzecz wypracowania rozwiązań problemu
wykluczenia z rynku pracy osób należących do jednej z dwóch grup beneficjentów projektu, poprzez organizację forum
ekspertów. Prowadzi działania promocyjne i main streamingowe wśród instytucji i organizacji zajmujących się ekonomią społeczną
na poziomie krajowym i europejskim.
„Możemy Więcej” – opis projektu.
Projekt polega na wypracowaniu metod pracy z osobami, które „znikają” z oficjalnego rynku pracy i bardzo często „znikają”
też z oficjalnego życia społecznego (trudno odnaleźć te osoby w oficjalnych statystykach). W szczególności są to osoby długotrwale
bezrobotne z różnorodnymi problemami natury psychologicznej i społecznej lub osoby młode, które mają utrudnione
wejście na rynek pracy. W każdym z tych przypadków są to osoby społecznie stygmatyzowane.
W przypadku projektu „Możemy więcej” są to dwie grupy skrajnie marginalizowane na rynku pracy oraz w świadomości
społecznej:
• Osoby dorosłe w wieku 35-60 lat długotrwale
bezrobotne, często z wyższym
wykształceniem nie pracujące przez co
najmniej 5 lat (niektóre osoby nie pracują
od 15 lat) z powodu konieczności np.
opieki nad osobami zależnymi (chore
dzieci, rodzice itp.), samotne, z problemami
adaptacyjnymi lub uzależnieniami;
• Osoby młode w wieku 18-21 lat opuszczające
zakłady poprawcze, z wykształceniem
gimnazjalnym, zawodowym,
średnim, przygotowane do wykonywania
różnych zawodów (kucharz, stolarz, mechanik,
spawacz itp.) z ukończonymi
kursami zawodowymi dającymi im kwalifikacje
wymagane w danym zawodzie,
często sieroty społeczne, pochodzące ze
środowisk patologicznych, obawiające się
powrotu do społeczeństwa bez wsparcia
wspomagającego ich w realizacji programu
usamodzielnienia (czyli „konsumowania”
skutków resocjalizacji, jaką odbywają
w zakładzie poprawczym).
Walne Zgromadzenie Założycielskie Spółdzielni Socjalnej RATEL,
czerwiec 2007 r.