revista shen antoni nr 6.cdr - Famulliabinqes.com

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 6, Prill 2010
IKONA E NËNË TEREZËS: NËNË NË EMËR TË HYJIT ATË
Një sari, një palë sandale, një kryq i vogël.
Kjo është ikona e Nënë Terezës së Kalkutës
të cilën Papa Gjon Pali II e shpalli të Lume
vetëm gjashtë vjet pas vdekjes, duke
përmbushur kështu dëshirën e miliona
burrave e grave nga të katër anët e botës, që
e patën konsideruar shenjte që më të gjallë.
E quajtën shenjte për bamirësinë e saj,
sepse e kishin parë duke u shërbyer me
dashuri të pakufishme njerëzve më të
papërfillur të botës, në Indi e gjetiu. Por
gjithsesi figura e Nënë Terezës nuk mund të
krahasohet me figurën, sado heroike, të një
përfaqësueseje të Kryqit të Kuq, ose të
"Mjekëve pa kufij". Pikërisht procesi i
lumnimit sqaron pse nuk duhen bërë
thjeshtëzime e as paralelizma të tilla.
Procesi dioqezan i kryeipeshkvisë së
Kalkutës nxori në dritë, përmes dëshmive
dhe letrave, të cilat ajo vetë ia pati drejtuar
atit shpirtëror dhe kryeipeshkvit të Kalkutës,
më shumë përmasën mistike, se sa atë
bamirëse, theksimi i së cilës ndonjëherë
edhe është tepruar. Motra shqiptare, fytyra
e rrudhur e së cilës të kujtonte gjeografinë e
vuajtjes në botë, nuk jetoi si e varfër
ndërmjet të varfërve thjeshtë për t'u
shërbyer njerëzve të braktisur nga shoqëria:
kishte një qëllim më të lartë: të ndiqte
varfërinë e kryqit, të zbatonte një për një
planin hyjnor. Shpirti im është përplot me
dashuri, me gëzimin e papëshkrueshëm të
bashkimit të pandërprerë me dashurinë e
Krishtit. Jezusi nuk më kërkon gjë tjetër,
veçse t'i dhuroj atij vetveten, varfërinë time,
hiçin tim - shkruante.
Për ta kuptuar më mirë ç'u tha më sipër,
tregohet kjo anekdotë: Një gazetari
amerikan, i cili, duke e parë të përkulur, tek
mjekonte plagët e një të gërbuluri, që
kullonin gjak e qelb, i pati thënë se ai nuk do
ta kishte bërë këtë as për një milion dollarë,
Nënë Tereza i qe përgjigjur aty për aty: As
unë nuk do ta bëja kurrë për aq para. Por e
bëj falas për Krishtin!
Diçka të ngjashme i pati thënë Nënë Terezës
dhe motrave të saj një ministër indian:
Bëjmë të njëjtën punë, por me një ndryshim
të vetëm: ne e bëjmë për diçka, ju për Dikë.
Megjithatë, duhet theksuar se misticizmi i
saj nuk është ishull izolimi: përkundrazi, ajo
nuk mbyllet kurrë në vetvete, ia hapë
portën kujtdo, e gatshme për t'i shërbyer
me të gjitha forcat, siç ishte mësuar që në
moshë ende të njomë. Në se nuk e kryen një
gjest bamirësie me dashuri, të lutem, më
mirë mos e bëj fare - i thoshte e ëma. E
akoma: Ti duhet të jesh dora e Provanisë
Hyjnore kur nuk të shikon askush, në mënyrë
që ata të cilët marrin, t'i jenë mirënjohës
Zotit e jo ty. Kështu krahët e saj u bënë
krahët e vetë Zotit e ajo, simbol i dukshëm i
dashurisë së tij. Mori mbi supet e brishta
barrën e rëndë të të gjithë varfanjakëve të
botës, duke e ditur se kështu kënaqte Zotin
e vet. Ky është thelbi i përshpirtërisë së saj,
që i ka themelet në dashurinë e pakufishme
të Atit për të varfrit e të braktisurit, e cila
gjen shprehjen më të lartë në misterin e
Kryqit e të ringjalljes së Krishtit. E kjo është
edhe forca e vërtetë mistike e mësimit që na
lë trashëgim Nënë Tereza. Nënë në emër të
Zotit At! Ajo është krenaria e Kishës dhe
Popullit tonë, të cilën duhet ndjekur, jo
vetëm për bamirësi, por mbi të gjitha
përshpirtëri!
Përgatiti: M Monika Kolmuçaj
10