Kjo është dita që na e fali Zoti Alleluia, Alleluia - kishadhejeta.com
Kjo është dita që na e fali Zoti Alleluia, Alleluia - kishadhejeta.com
Kjo është dita që na e fali Zoti Alleluia, Alleluia - kishadhejeta.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
mars 2008<br />
Kisha dhe jeta<br />
9<br />
Adoleshenca, kohë pritjeje dhe shprese<br />
Jeta e vështirë e njeriut kalon nëpër shumë<br />
periudha të bukura, të lehta dhe të vështira.<br />
Të gjithë për një çast mendojnë për atë <strong>që</strong> <strong>na</strong> ka<br />
ndodhur dhe jemi në ankth dhe në pritje për atë<br />
<strong>që</strong> do të ndodhi. Nuk besoj se s’ka njeri të mos<br />
mendoj për një çast kohën e mrekullueshme të<br />
fëmijërisë dhe jo vetëm atë por, shumë e shumë<br />
gjëra të tjera <strong>që</strong> nuk i përkasin asaj. Secili prej<br />
nesh kalon në një periudhë <strong>që</strong> të gjithë e quajnë<br />
periudha më e bukur e jetës dhe kjo <strong>është</strong> periudha<br />
dhe mosha e adoleshencës. Pikërisht ajo moshë<br />
ku çdo adoleshent gjendet përballë dilemave të<br />
pafundme dhe përballë shumë pyetjeve të cilat<br />
janë të pranishme gjatë gjithë kohës. Adoleshenca,<br />
periudha më e bukur por edhe e vështirë sepse çdo<br />
njeri prej nesh mes dëshirave to<strong>na</strong> dhe mundësive<br />
dhe dëshirat e familjes për ne. Adoleshenca mosha<br />
ku përjetojmë zhgënjimet e para, mosha e rebelizimit<br />
dhe kë<strong>na</strong><strong>që</strong>sive të trupit duke e lënë në harresë<br />
shpirtin, por ajo <strong>që</strong> <strong>është</strong> më e keqja duke iu<br />
larguar nga <strong>Zoti</strong>. E pse ndodh kjo Ndoshta sepse<br />
<strong>që</strong> të vegjël kemi mësuar <strong>që</strong> <strong>Zoti</strong> nuk e dëshiron<br />
të keqen. E me ne çfarë ndodh Ne të gjendur<br />
përballë fatke<strong>që</strong>sive apo zhgënjimeve to<strong>na</strong> të para<br />
themi: n.q.s <strong>Zoti</strong> vërtetë ekziston pse lejon <strong>që</strong> të<br />
<strong>na</strong> ndodhin gjëra të tilla A <strong>është</strong> ai <strong>që</strong> u kry<strong>që</strong>zua<br />
për mëkatet to<strong>na</strong> Apo me këtë fatke<strong>që</strong>si ai po <strong>na</strong><br />
dënon për ndonjë gabim të fëmijërisë E shumë<br />
e shumë pyetjeve të tjera ndoshta të pakuptimta<br />
apo e vështirë të gjendet një përgjigje e përshtatshme<br />
për moshën tonë. Çdo adoleshent <strong>është</strong> në<br />
kërkim të diçkaje. E këtu vlen më shumë pyetja <strong>që</strong><br />
Jezusi ua drejton peshkatarëve te Ungjilli i Shën<br />
Gjonit e cila <strong>është</strong>: Kë kërkoni As ne vetë nuk e<br />
dimë se kë kërkojmë, thjesht kërkojmë diçka të<br />
veçantë, ndoshta shpresën e ndoshta dashurinë<br />
duke harruar <strong>që</strong> e vetmja shpresë dhe dashuri <strong>që</strong><br />
ekziston <strong>është</strong> <strong>Zoti</strong>. Ne të rinjtë jetojmë për atë<br />
çfarë thonë të tjerët dhe jo për atë duhet të jetojmë.<br />
Unë e gjeta veten te kjo shprehje gjatë kohës së<br />
ardhjes, sepse si çdo famulli apo grup rinor duhet<br />
të përgatisin diçka për Krishtlindje. Gjatë kësaj<br />
kohe e kam ndjerë veten si të marrë, vërtet si e<br />
çmendur, sepse në një ditë jave pikërisht ditën e<br />
diel <strong>që</strong> në 6 të mëngjesit nisesha për në kishë. E<br />
kështu luhatesha sepse ndodhte <strong>që</strong> dikush të më<br />
pyeste se për ku kaq herët! E unë <strong>që</strong> në mes të<br />
ftohtit të mëngjesit përgjigjesha: për në kishë.<br />
Personi u habiste. Unë përballesha me këtë opinion<br />
të vështirë të njerëzve sepse në mendjen e<br />
tyre, kisha <strong>është</strong> foleja e atyre <strong>që</strong> mëkatojnë. E<br />
duke pasur parasysh <strong>që</strong> çfarë mendojnë njerëzit<br />
për një vajzë të re <strong>që</strong> “bredh” rrugëve <strong>që</strong> në 6 të<br />
mëngjesit, por falë fesë dhe atyre <strong>që</strong> <strong>na</strong> e kanë<br />
transmetuar atë mund të kalosh çdo gjë. A nuk<br />
<strong>është</strong> kisha e shenjtë dhe njëkohësisht a nuk <strong>është</strong><br />
kisha në<strong>na</strong> e mëkatarëve; a nuk <strong>është</strong> kisha ajo<br />
<strong>që</strong> ka vend për falje dhe këshillime ndaj bijve të<br />
saj; a nuk <strong>është</strong> kisha <strong>që</strong> nëpërmjet sakramenteve<br />
shlyen çdo mëkat; a nuk <strong>është</strong> kisha ajo <strong>që</strong> rilind<br />
te fëmijët, të rinjtë, në këto mendime dhe <strong>është</strong> e<br />
sigurt <strong>që</strong> kisha <strong>është</strong> në<strong>na</strong> dhe Maria <strong>është</strong> ajo <strong>që</strong><br />
e ka mbajtur Krishtin 9 muaj në kraharorin e saj.<br />
Me këto ndjenja jam munduar <strong>që</strong> ta realizoj edhe<br />
më mirë rolin e saj. Vërtetë nuk ka rëndësi se kush<br />
<strong>është</strong> publiku <strong>që</strong> e sheh dramatizimin, por çfarë<br />
ka rëndësi <strong>është</strong> ai transformimi i brendshëm <strong>që</strong><br />
ndodh. Unë shpeshherë kam menduar në rolin e<br />
Nga Eda Paluca<br />
Shën Marisë. E cila do ishte përgjigja ime Cila<br />
<strong>është</strong> sfida për ne të rinjtë të cilët shpeshherë humbasin<br />
drejtimin bëhemi të plogësht në jetën tonë<br />
fizike, psikologjike dhe shpirtërore sepse jemi të<br />
prirë drejt asaj <strong>që</strong> <strong>na</strong> plotëson kë<strong>na</strong><strong>që</strong>sitë e përditshme<br />
duke <strong>na</strong> lënë një boshllëk të paparë jemi të<br />
prirë drejt jetës komode dhe jo drejt flijimit, kemi<br />
dëshirë të jemi dikush dhe jemi ambiciozë ndaj të<br />
tjerëve dhe sillemi gjithandej për kot do humbasim<br />
entuziazmin tonë si të krishterë. Si e shpenzojmë<br />
jetën tonë Sa kohë i kushtojmë kurseve të ndryshme<br />
dhe ato <strong>që</strong> duhet të jenë parësore i lëmë në<br />
harresë. E them këtë sepse kam reflektuar shumë<br />
mbi fjalët: “Jam shërbëtorja e <strong>Zoti</strong>t më ndodhtë<br />
siç the ti”. Dhe njëkohësisht në shpirtin e Marisë<br />
si “Hyjlindëse”. Shpirti im e madhëron <strong>Zoti</strong>n! A<br />
nuk <strong>është</strong> kjo një shprehje entuziazmuese e një<br />
personi e aq më tepër e re si Maria e cila duke<br />
jetuar tërësisht në këtë person. Krishti <strong>na</strong> mëson<br />
<strong>që</strong> të hyjmë në brendësi të asaj <strong>që</strong> ne kremtojmë<br />
(quajmë) Krishtlindje. A nuk <strong>është</strong> ky motivi për<br />
të cilin ne duhet të jemi të hareshëm si të krishterë<br />
kur shohim dhe adhurojmë një Zot foshnje, një Zot<br />
i cili jo vetëm ka hyrë në historinë e botës por aktualisht<br />
edhe në historinë time të përditshme. Mos<br />
vallë nuk <strong>është</strong> Maria ajo <strong>që</strong> mund të <strong>na</strong> dhurojë<br />
këtë gëzim <strong>që</strong> duhet të jehojë dhe t’i japë motiv<br />
dhe shtytje jetës sonë për të qenë të krishterë të<br />
rinj por me plot hare i them këto gjëra, sepse kam<br />
kaluar nëpërmjet frikës, ankthit dhe nganjëherë e<br />
shoh veten si të hutuar dhe të humbur, pres nga e<br />
ardhmja, pres shumë, po Maria nuk ka pritur s’ka<br />
pasë projekte, si <strong>është</strong> e mundur <strong>që</strong> ajo t’i mbajë<br />
në zemrën e saj. Vërtetë duke hyrë në vetveten<br />
time jam më se e bindur tani, se n.q.s unë e lejoj<br />
Marinë të më udhëhe<strong>që</strong> çdo ditë atëherë, si duhet<br />
t’i harroj momentet e bukura të cilat unë kam<br />
përjetuar si lajmërime jo të një engjëlli, por të një<br />
meshtari <strong>që</strong> më thotë “Korpi i Krishtit” dhe unë<br />
si Maria i përgjigjem Amen. Këto momente tani<br />
janë edhe më të rëndësishëm për mua, takimet apo<br />
nëpërmjet Marisë, më japin kurajo për të zbuluar<br />
më shumë atë thirrjen time perso<strong>na</strong>le si katolike<br />
dhe si e re. Të jem një e krishterë e pjekur me fenë<br />
time me<strong>që</strong>nëse po përgatitem për atë <strong>që</strong> quhet<br />
pjekuri në fe – Krezmimi – Dëshmitare e Krishtit.<br />
Ku ka më mirë se ta dish se <strong>Zoti</strong> e ka vendosur<br />
banesën e vet në mua. Duke menduar në shtatzaninë<br />
e Marisë dhe duke marrë vetë sakramentet,<br />
ky mister sa vjen dhe më magjeps dhe jo vetëm<br />
kaq por më bën të ndihem “shtatzënë me <strong>Zoti</strong>n”,<br />
edhe vetë. Çfarë mendimi <strong>është</strong> ky Por nejse.<br />
Marrim ashtu siç <strong>është</strong> reale të pranosh Krishtin<br />
e të dhurosh Krishtin. Këtë gjë ka bërë Maria,<br />
pranoi Krishtin në kraharorin e saj dhe e dhuroi<br />
Krishtin nga kraharori dhe prehri i saj. Këto janë<br />
edhe vullkanet e brendshme <strong>që</strong> shpërthejnë. <strong>Kjo</strong><br />
s’do të thotë se unë kam përfunduar me kaq, por<br />
vazhdojmë me këto mendime dhe <strong>është</strong> bukur ta<br />
jetojmë jetën tonë në bukurinë absolute në sho<strong>që</strong>rinë<br />
e Marisë. Një herë në një predikim kam<br />
dëgjuar se si një misio<strong>na</strong>r ishte në një vend ku<br />
nuk kishte të krishterë, por ai donte tua kultivonte<br />
fenë e krishterë njerëzve. Një ditë në një familje<br />
meqenëse misio<strong>na</strong>rët e ushqejnë veten jo vetëm<br />
me ushqim por edhe me lutje ai duke i treguar libri<br />
e lutjes atyre i bie një figurë e Marisë në tokë dhe<br />
fëmijë i thotë: Kush <strong>është</strong> kjo këtu Misio<strong>na</strong>ri i<br />
përgjigjet: Në<strong>na</strong> ime. Fëmija i përgjigjet: Nuk i<br />
keni ngjarë fare asaj. Misio<strong>na</strong>ri i thotë se gjithë<br />
jetën jam duke u përpjekur t’i ngjaj asaj. Pra ku<br />
ka dëshmi më të madhe <strong>që</strong> ne mund t’i japim<br />
njëri-tjetrit se sa të jetojmë jetën tonë të krishterë<br />
në përngjasimin e Marisë të ushqyer me Kungim<br />
dhe do të jemi ato <strong>që</strong> vetë Krishti thotë: “Fara e<br />
mirë ku mund të prodhojë shumë fryte”.