ΡΩΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

3. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ
Ι. ΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ
1. Γένος
α. Και στις δύο γλώσσες υπάρχουν τρία γραμματικά γένη: αρσενικό, θηλυκό και
ουδέτερο.
Στην ελληνική γλώσσα το γένος του ουσιαστικού καθορίζει τη μορφή του εξαρτημένου
από αυτό επιθέτου, άρθρου ή αντωνυμίας.
Στη ρωσική γλώσσα το γένος του ουσιαστικού καθορίζει επίθετα, αντωνυμίες και
ρήματα παρελθοντικού χρόνου στο 3ο πρόσωπο ενικού.
Ένας ρωσόφωνος μαθητής αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα στη διάκριση του
γένους ουσιαστικών στην ελληνική γλώσσα.
Στη ρωσική γλώσσα, εκτός από σπανιότατες εξαιρέσεις, η κατάληξη του ονόματος
καθορίζει και το γένος του.
Οι καταλήξεις -а, -я υποδηλώνουν ονόματα γένους θηλυκού, έμψυχα αρσενικού
γένους που δηλώνουν συγγένεια, και κύρια ονόματα:
мама (тата), дядя (а'аа'а) - μητέρα, θείος
Τα ουσιαστικά δίχως κατάληξη υποδηλώνουν ονόματα αρσενικού γένους:
сон (коп) - όνειρο
Τα ουσιαστικά με καταλήξεις -е, -ο υποδηλώνουν ουσιαστικά ουδέτερου γένους:
небо (п'еЬа) - ουρανός
поле (роГе) - χωράφι
Τα ουσιαστικά που καταλήγουν σε чь, жь, шь, щь ανήκουν σε ουσιαστικά θηλυκού
γένους.
Στην ελληνική γλώσσα, ένας ρωσόφωνος μαθητής τις περισσότερες φορές πρέπει
να γνωρίζει το άρθρο του ουσιαστικού για να ξεχωρίσει το γένος του.
η καρέκλα, το άρμα