9,83MB - Otwock, UrzÄ d Miasta

Historia Pensjonatu GórewiczaPensjonat z przesz³oœci¹Pensjonat Górewicza (przez wiele lat Liceum Medyczne) jest jednym z najwiêkszychw Polsce, a nawet w Europie gmachem o drewnianej konstrukcji i takdu¿ej kubaturze, a równoczeœnie ciekawej architekturze prze³omu XIX i XX wieku.Mo¿emy byæ dumni, ¿e budynek ten znajduje siê w naszym mieœcie, bo jestœwiadectwem dawnej œwietnoœci Otwocka jako znanego uzdrowiska.wieni dodawa³o tym pomieszczeniomwiele uroku i oryginalnoœci.Ogród, a w³aœciwie park leœny urz¹dzonyby³ w stylu angielskim i opiekowa³siê nim fachowy ogrodnik, pan Ka-22GAZETAObiekt ten zosta³ zbudowany w latach1906-1921 na dzia³ce trzyhektarowejmiêdzy ulicami: Armii Krajowej,Gen. Filipowicza i Poniatowskiego. Powierzchniau¿ytkowa domu wynosi 2.700m 2 , a ca³a kubatura 20.000 m 3 . Uk³addomu jest skomplikowany, a ca³oœæ sk³adasiê z szeœciu prostok¹tnych skrzyde³czêœciowo wysuniêtych od strony ul.Gen. Filipowicza. W tej czêœci najbardziejreprezentacyjnej i najpiêkniejszejznajduj¹ siê szklone werandy, otwartetarasy i ca³e mnóstwo drewnianych,a¿urowych ozdób wieñcz¹cych obramowaniaokien, szczyty dachów i werand.Budowla ta posiada ogromn¹ wartoœæzabytkow¹, historyczn¹, architektoniczn¹,a dla mieszkañców Otwockadodatkowo sentymentaln¹. Z tychwzglêdów pensjonat jest jak najbardziejgodny zachowania dla przysz³ych pokoleñ,dla ludzi zwiedzaj¹cych w celachturystycznych te okolice Mazowsza,a tak¿e dla przebywaj¹cych wOtwocku na leczeniu lub wypoczynku.Pensjonat Abrama Górewicza zbudowanoz przeznaczeniem dla ludzi poszukuj¹cychciszy i spokoju od wielkomiejskiegoha³asu, dla rekonwalescentówi osób z lekkimi niedomaganiamizdrowotnymi. Nie przyjmowano tu ciê¿-ko chorych ani te¿ chorych na chorobyp³ucne, dla których istnia³y sanatoria.Ten elegancki pensjonat o standardzieeuropejskim by³ czynny ca³y rok imóg³ przyj¹æ jednoczeœnie 80 osób. Przyje¿d¿alitu ludzie zamo¿ni, a szczególniechêtnie artyœci, literaci i dziennikarze.Wspania³y wystrój wnêtrz i komfortowewarunki mia³y uprzyjemniaæ pensjonariuszompobyt w „Górewiczu”.Obiekt mia³ kryte werandy (le¿alnie) iodkryte s³oneczne tarasy, by³ skanalizowany,posiada³ czytelniê, ` bawialniê, salon,telefon i fortepian w sali koncertowej,w której co niedzielê organizowanodancingi i zabawy taneczne. Natomiastdu¿a stylowo urz¹dzona czytelnia i salajadalna ozdobione by³y malarsk¹ dekoracj¹znanego warszawskiego grafika,malarza i profesora ASP – Józefa Toma(1883-1962). Artysta po³¹czy³ w niej motywykwiatów i owadów; wszystko malowanew tonacji z³ota, b³êkitu i czer-zimierz Sa³aciñski. Oprócz sosen amerykañskich,srebrzystych œwierków, ros³ytu egzotyczne gatunki krzewów, tuje,wszelkie odmiany ró¿, a wypielêgnowaneklomby, wodotrysk, oœwietlone alejkizachêca³y do spacerów na œwie¿ym, balsamicznympowietrzu.Taki stan pensjonatu utrzyma³ siê dowybuchu II wojny œwiatowej. W 1939 r.zosta³ zajêty przez Niemców. W 1941 r.mieœci³ siê w nim szpital dla ¿o³nierzyniemieckich.Losy rodziny Górewiczów by³y podobnedo wiêkszoœæ ludnoœci ¿ydowskiejprzebywaj¹cej w Otwocku. Zginêliw obozach lub zostali rozstrzelaniw gettach prawie wszyscy potomkowieGórewiczów. W roku 1940 na terenieOtwocka istnia³ Judenrat czyli Rada¯ydowska, sk³adaj¹ca siê z dwunastuwp³ywowych obywateli miasta. W lipcu1941 r. do tej Rady wybrano na przewodnicz¹cegoSzymona Górewicza,który by³ synem Abrama – w³aœcicielapensjonatu. Niestety zgin¹³ tak¿e nieca³edwa lata póŸniej w obozie za Warszaw¹fot. B. Matysiak