DITURIA

dëgjojnë ketë?Eshtë fjala per këngën ”Finalja” të cilën së bashku me spotin e kamëbërë tani e të cilën shpejt do të ken mundësi dëgjuesit ta ndëgjojnë.Si kalon një ditë Agnesa kur kemi të bejmë me shkollën dhemuzikën?Në radhë të parë është shkolla pastaj muzika, të dyjat bashk ekompletojnë njera tjetrën tek unë dhe jam më se e lumtur më ate ckaunë kam arritur në këtë moshë të re. Besoj se të ardhmen une e kampërpara.Nëse do te kishe mundësinë te jepje ndihmësen tende tek të rinjëtshqiptar në diasporë cfarë do bëje?Se pari do ti kshilloja bashkëkombasit e mi se ne mund te arrijmë mëshumë sa i perket shkollimit pastaj unë vet të kontriboj aq sa mundenpër vendlindjen time për Kosovë.Cka mendoni sa keni ndihmë nga shoqatat kulturore shqiptare nediasporë ju të rinjët, njashtu edhe nga prindërit kur kushtet dhemundësit këtu janë shumë të mëdha për zhvillimin kultutorë të tërinjëve?Mjafton se ne takohemi dhe shkëmbejm së pari gjuhën tonë e pastajbëjmëaktivitete të ndryshme dhe të jemi së bashku cka është më kryesoreper ne të rinjët në mërgim. Prindërit i kemi pran gjithëherë, na ndihmojnqë ne mos të harrojmë vendlindjen dhe të mbajmë gjallë traditattona kombëtare.Cka mendon për të ardhmen Agnesa, ku do e gjejë vetën, tekkënga apo është dicka tjeter që e intereson Agnesën më shumë?Besoj tek kënga po duke mos lan anash edhe ndonjë profesion që ekam pasion të madh, mbetet të shofim mos të premtoj shumë koha leta zbuloj.Përveç mësimit dhe aktivitetit me këngën, si e kalon kohen e lirëAgnesa?Kam pasion librin, lexoj shumë.Cka ju benë të lumtur dhe cka ju mundon më së shumti?Familja dhe rrethi im shoqëror. Tani jam e re nuk me mundon asgjëmomentalisht.Daut DEMAKUNJË NXËNËS, NJË ZOG DHE MËSUESINjë nxënës shkoi tek Mësuesi dhe i tha:- O Mësuesi im i dashur, më ndihmo, o Mësues! Koka ime është bërë sizgjua bletësh dhe vetëm gumzhimë e zhurmë kam në kokë, sepse i kamnjëmijë probleme.- Ngadalë, tha Mësuesi, mos u ngut. Njëmijë probleme nuk zgjidhen përnjëherë.Problemet duhet zgjidhur një nga një. Me qetësi. Pa ngutje. Por, a diçka? - Urdhëro, Mësues!- A pijmë kafe, rrimë e pushojmë dhe, të shohim, mos po krijohet ndonjësituatë prej të cilës mund të mësojmë të dy: edhe unë edhe ti.- Mirë...- u pajtua NxënësiHynë në dhomë. U ulën mirë e këndshëm. Pinin kafe e rrinin. Në një moment,nëpër një dritare të vogël, që kishte mbetur rastsisht e hapur, hyrinjë Zog. Ishte një Zog i vogël, i bukur, por shumë i trembur. Kur hyri nëdhomë, në ambientin e panjohur, Zogu i trembur fluturoi më rrëmbim: herëpërplasej për xhamave të mbyllur të driareve të mëdha, herë përplasej përdere, e prapë, kthehej dhe përplasej në xhamat e dritareve të mbyllura. Kuri lodh nga dhimbjet e përplasjeve, nga vuajtjet e përpjekjeve për gjetjen ederëdaljes me rrëmbim, pra kur u lodhë fort, shkoi dhe u ulë në një kënd tëvitrinës. Mësuesi e pa Nxënësin e i tha: - E sheh këtë Zog? - Po, tha Nxënësi,nuk jam i vërbër, e shohë! - Eh, ky Zog je ti Nxënësi im i dashur. Dritarjae vogël qëlloi e hapur. Zogu hyri rastsisht. U përplasë me vuajtje e dhembjenëpër xhama, në derë e kudo dhe nuk e gjeti rrugën për dalje. Tërë kohën,ajo dritare nëpër të cilën HYRI Zogu, ishte e hapur. Kësaj i thonë zgjidhjeimpulsive, zgjidhje me panik, zgjidhje e vrullshme. Asnjëherë, kurrë në jetë,përpjekjet e këtilla nuk përfundojnë me rezultate... Mësuesi pushoi pak dhetha: - Pasi të pushoi Zogu mirë, pasi të qetësohet, shihe me vemendje çka dot’i bëj unë Zogut. Në atë çast Mësuesi i përplasi duart: baaam! Zogu u trembnga përplasja e duarve të Mësuesit, fluturoi dhe, nëpër dritaren e hapur, dolinë liri. - E sheh, Nxënësi im, kur pushoi Zogu, kur u qetësua, kur u kthjellë,atëherë e pa dritaren e vogël, që tërë kohën ishte e hapur. Kësaj i thonëzgjidhje e vetëdijshme. Kështu duhet të veprosh edhe ti.- Por unë i kam njëmijë probleme!... - E di dhe të kuptojë mirë, por më kuptoedhe ti mua. Të gjithë njerëzit në botë dinë të hyjnë në probleme, sikur Zoguqë hyri nëpër dritarën e vogël. Por nëntëdhjetë e nëntë përqind të njerëzvenuk dinë të dalin edhe pse gjithnjë dera e hyrjes është e hapur siç ishtedritarja e hapur për Zogun. Pse? Sepse duan t’i zgjidhin të gjitha problemetpërnjëherë, sikur ti, me vrull, me rrëmbim, pa qetësi e vetëdijësim.- E çka duhet të bëj unë? - Të qetësohesh, sikur Zogu, që pushoi në këndin evitrinës. Të pushosh, të kthjellohesh mirë, të të vijë drita në sy, apo më saktëdrita në mendje dhe të bëhesh dritë e tërë, të jesh krejtësisht syçelë, sepse:secili problem e ka DERËN për hyrje dhe, ajo derë e hyrjes është edheDERË e daljes. Dhe gjithmonë është e hapur. Qysh ke ditur të hysh në problem,nëpër cilën derë ke hyrë në problem, nëpër të njëjtën derë do të dalësh,por dalja gjithmonë është e kushtëzuar nga SYÇELTËSIA.E lexove tregimin, nipçe? E tash, a më lejon t’i them nja dy-tri fjalë? Nukhidhërohesh, a? Më dëgjo! Në qoftë se këtë tregim nuk e lexon sa për talexuar një herë, dy e tri, por e lexon dhe e përsëritë shumë herë, atëherë, kytregim, pas çdo përsëritjeje, do të hyjë në qenësinë tënde, nuk do të mbetetvetëm dije në kokë, por do të bëhet dije-përvojë dhe, atëherë, të betohemke mësuar shumë. Në qoftë se e lexon sa për t’u krekosur para shokëve eshoqeve, edhe mundi im, por edhe leximi yt, kanë arritur të bëhen një hiçgjë,një zhurmë e kotë, një punë pa vlerë. Ndërkaq, nëse e rilexon dhe SIDO-MOS nëse ia rikujton vetvetes në çdo situatë dhe në çdo rrethanë, atëherë, tëbetohem se, ky tregim, e ka vlerën e një jete: do të jetë me ty gjatë tërë jetëssate, do të jetë me ty gjithmonë dhe do të mësojë të hysh e të dalësh në problemee brenga, në hidhërime e gëzime, por gjithnjë e gjithnjë e gjithnjë – tido të dalësh fitimtar. Unë ta thashë ty, por edhe ti thuaju të tjerëve. Sidomosnë familjen tënde. E ke parë sa zhurma bëhet për hiçgjë, sa herë babi e ngritëzërin pa lidhje, sa herë nëna bëhet nervoz për imtësirat e parëndëishme, saherë vëllau rrebelohet me teket e tija, kurse motra i tharton turinjtë thuaseerdh dita e përmbytjes së botës? Ju thuaj: qetësi, sepse qetësia është kulturë.Pa qetësi nuk gjendet dera për dalje.11