DITURIA

Anjeza SakajDashuria e vertet!Shiu përjashta binte pa pushim.Vjeshta pa u ndier kishte shtruar petkun e saj më gjethet e zverdhura mbi gjithe gjithësinë, qiellit ia kishrrembyer buzeqeshjen dhe syrit i kish veshur lotet.U afrua prane dritares dhe doren mbeshteti mbi xhamin e ftohte duke kerkuar vec pernje cast te ndiente se cfare fshihej pas loteve te skajit.Nje cast veshtrimi iu tret mbi nje skene qe shpirtin ia drodhi mishin ia rrenqethidhe syrin ia lagu me lot malli e nostalgjie,nje djalosh nje trendafil ne dore dhe nje vajze me libra ne duar qe rend per ta takuar....Kujtimeve pas e kish kthyer ky moment u largua ende duke lotuar prej dritares dhe u afrua prane biblotekes se saj ku i heshtur qendrontenje bllok kujtimesh,e shfletoi ngadale duke mos dashur ti lendonte momenetet,duke mos dashur te friksonte castet,e ngadale mebrishtesine e zemres filloi te lexonte.Gjithcka kish filluar ne nje dite vjeshte me shi si sot....kur pas mesimit pas hapave te saj te tjerehapa kishte ndier ta shoqeronin,nje ze i embel qe disa fjale i kish pershperitur,ktheu koken dhe pa nje te njohurin e saj , i buzeqeshiembel dhe pasi ben nje cope rruge bashke , u ndane perseri.Cdo mengjes ne bangen e shkolles nje trendafil i kuq e priste,pas shkolledikush me kenaqesi do ta ndiqte me sy derisa te humbte ne hyrjen e shtepise,perdite e shikonte. Me syte e pafaj te dashurise e perkedhelte, po kurre pa marr guximin ti thosh nje fjale,ne ditet me shi e furtune nen dritare te saj priste se mbase e shikonte,e keshtu neheshtje luste dhe priste dashurine e saj,derisa nje dite endrra dhe shpresa do ta zhgenjente pafundesisht ,ate e pa me dike tjeter,gjithckakish marre fund ende pa filluar,syte iu perloten,beri ti fliste po ajo u shmang sikur nje te panjohur,uli koken dhe u largua......Ditet do tekalonin pa u ndier,ajo do te lodronte e lumtur ne krahet e nje dashurie fallco, nje dashurie qe shume shpejt do e tregonte fytyrene saj te mashtrimit,jo shume kohe do te kalonte dhe ajo do te merrte nje leter,nje trendafil i kuq prehej mbi zarfin e bardhe qembante shkrimin e nje te dashuruari,e hapi me kujdes e me lotet qe i rridhnin pa pushim e lexoi dhe rilexoi disa here,me ne fund ekuptoi se trendafilat e panjohur ishin prej djalit qe e shoqeronte perdita,se si ai kurre nuk kish marre guximin ti shprehte gje ,pasi ajoi dukej si nje njeri qe shume pretendonte,sesi kish pranuar me mire heshtjen e dashurise se verber sesa thyerjen e zemres prej saj kurti shprehte qe kish pretendime,duke i uruar lamtumiren i tregonte se bashke me familjen ishin duke u shperngulur per te shkuar ne njetjeter qytet,duke i uruar lumturi dhe lamtumire e kish mbyllur letren.Ajo rrembeu letren dhe doli rendi e rendi per drejt rruges se tijpo ne sekonde e pa sesi ai u largua ne makinen qe kish paketuar gjithe ekzistencen e tij,ne qytetin e vogel pa emer,syte iu lagen prejloteve ,tashme e kish kuptuar se lumturia e kish patur ne krahet e saj dhe e kish shpene ne krahet e dikujt tjeter ,ne ato momentendjente se edhe ajo e donte ,se e kish dashur qe ne momentin e pare qe e kish njohur,ashtu e zhgenjyer u kthye per ne shtepi,perdite te tera e mbyllur ne vetevete priste qe ai te kthehej ,ne bangen e shkolles nuk e prisnin me trendafila,tashme gjithcka kish marrefund,nje dite te bukur behari ne udhet e qytetit pa figuren e nje njeriu te njohur beri ti afrohej por ne cast shtangu ai nuk ishtevetem,syte iu mbushen me lot dhe pa u ndier u largua,si dukej tashme ai e kish harruar,po jo shume vonoi dhe pas hapave e gjurmevete loteve te saj do te ndiente hapat e dikujt tjeter,nje ze i embel dhe i shume pritur i foli dhe pa kthyer ende koken nje trendafil ikuq i preu shikimin ,ai ish kthyer perseri kesaj here per ti thene se sa shume e dashuronte......po ajo filloi ti fliste une te pashe medike tjeter,ajo ai shprehu eshte motra ime ......ajo iu hodh ne qafe dhe aty desh te vdiste ne krahet e dashurise se vertet.......Daut DemakuKUSH JE TI?Dua të mendosh, nipçe, dhe të më tregosh: a e di KUSH JE TI? Të betohem nipçe se nuk e di dhe nuk ke menduar kurrë se kush je ti!Dje isha në komunë, i dhashë dokumentat për leje të njohtimit, dhe, a di çka ndodhi? Më detyruan që me gishtin tregues, të lagur në një ngjyrë, t’i lëgjurmët e gishtit në një letër. Më vonë, kur u ktheva në shtëpi, shfletova librat e mia dhe mësova se: gjurmët e gishtit, nënshkrimi dhe aroma e trupitjanë tri veçanti të individit përmes të cilave të gjejnë në fund të botës. Këto janë vetëm tri veçanti, të cilat i ka pranuar hetuesia botërore dhe, përmestyre të gjejnë kudo të jesh. Merre me mendë, nipçe, mbi gjashtë miliardë banorë i ka bota sot, përmes këtyre tri veçantive që i ka pranuar hetuesibotërore, Interpoli dhe Europoli të gjejnë në fund të botës, sepse askush në botë, në mesin e gjashtë miliardë banorëve, nuk i kanë gjurmët identitiketë gishtrinjve që i kam unë, as nënshkrimin tim e as aromën e trupit tim. Po kur u thellova pak më mirë në literaturë, vërejta se janë edhe mijëraveçanti të tjera, të panjohura brenda njeriut: kush e ka, nipçe, shikimin tënd, ngjyrën e zërit tënd, hapin tënd, mendimin tënd...E sheh, nipçe, vetëm brenda trupit tënd gjenden me mijëra e mijëra veçanti që, edhe pse të gjithë i takojmë gjinisë njerëzore, secili individ në këtëplanet i ka veçantitë që e bëjnë të jetë i dalluar dhe i jashtzakonshëm në mesin e të gjithë të tjerëve.E tash, më thuaj nipçe, kur je i sigurt, qindpërqind i sigurt se brenda qenies tënde gjenden të gjitha këto veti të veçanta, që i ke vetëm ti dhe askushtjetër në botë, a ka kuptim të bëhesh kopje e dikujt apo të jesh vetë origjinali, ti dhe vetëm ti i veçanti?A ka kuptim, nipçe, të ecësh zhagas nëpër jetë, të jesh një prej gjithë atyre që e përbëjnë kopenë, apo të zbulosh fuqinë tënde të panjohur dhe tëbëhesh me i rëndësishmi, më i dalluari, më i suksesshmi? Nuk ke ardhë në jetë të bëhesh kopje e askujt, sepse nuk ka nevojë të jenë dy njerëz tënjëjtë në jetë, por ke ardhë që të plotësosh detyra krejtësisht të veçanta dhe të arrish majat e suksesit, pra të bëhesh bjeshkë krenare, bjeshkë e madheme maje të lartë.Majet e bjeshkëve janë të vetmuara, nipçe, nuk kanë shoqe dhe nuk mund të kenë, pikërisht sikur ti që duhet të shndërrohesh në maje të lartë, në majetë veçantë, pa kund të ngjajshëm mbi këtë sipërfaqe të tokës. Sot kam mësuar shumë dhe ta thashë ty. Tash ti e di... E dituria, të thashë, është fuqi përtejkalimin e pengesave...Nga margaritarët e mendimit do t’i shkëpus disa nënvizime që, të jesh i sigurt, do të duhen gjithmonë:Gjej kohë për të punuar – ky është çmimi i suksesit. As në fjalor, fjala sukses nuk gjendet para fjalës: punë!Gjej kohë për të menduar, mendimi është burim i forcës;Gjej kohë për të luajtur, loja është rinim, fshehtësi e rinisë;Gjej kohë për të lexuar – leximi është themeli i të gjitha dijeve.Gjej kohë për t’u kënaqur me ata që i do e të duan – dashuria është rruga më e sigurt për të prekur lumturinë;Gjej kohë për të ëndrruar – ëndrra e madhe është rrugë që të lidhë me yllin tënd;Gjej kohë të dashurosh dhe të të dashurojnë, kjo është privilegjë hyjnore;Gjej kohë të vështrosh të gjitha lëvizjet në natyrë, dita është tepër e shkurtë për vetmi;Gjej kohë për të qeshur – e qeshura është muzika e shpirtit...)Me shume dashuri,16