DITURIA

FAQJA E POEZISËAdem ZapluzhaTI DALLGË E VJETËRTy nuk të lëndonAs nuk të vret kujtesaSi bryma zambakunMoj e Bukura e DheutS’ të vret dhembja e nënësPër luftëtarinE rënë në kufiTy asgjë nuk të plagosFashitja imeAsgjë s’ ta vret hijen e thyerParakalonNëpër udhën e fshatitSi errësira nëpër tehun e thikësTi dallgë e vjetërTi dhembje lozonjareBahtir LatifiGËNJESHTARITi që më gënjen ,ti edhe më urrenTi që ke shumë fëtyraTi që më tradhëton...Ti që më premton ,nuk realizonTi je aj që nuk më doTi nëse më do ,pse më tradhëtoTi që jeton dhe nuk ke ndjenjaTi që kështu vepron ,a din qka do ?Ti që më bezdise me fjalët e kotaTi që përveq gënjeshtëres nuk ke tjetërTi që ske mëshir dhe gënjenTi që më shkaktove dhimbje për jetëShaban CakolliKËTU ËSHTË QËN-DRESAFushat pjelloremajat shkëmborei kemi uratëndër shekuj gjatë.Deshën të na i marrinshpesh ja u futën zjarrinpata djem e nipapër sakrificaunë jam Drenica.Djemat e Polluzhëse të Galicësroje e Drenicësgjithë nëpër shekujfyt me barbarëtderi te Jasharët.Del xha Shabanime djem,nipa e mbesandal,ti moj ogurzezakëtu është qëndresa.Bilall MaliqiVUAJTJET TI SOSINga lotsyri pasqyrëKrehet dhembjaMalli i përgjumurFutet në ëdërrallëI ulem këmbëkryqKujtesës së lagurLexoj faqet e paluaraTë kohëve çdo rreshtQë në brendi pjellëKanë gëzim-hidhërimVeshët kohës ia shurdhovaDuke thirrur emrin tëndDo t’i kaloj vetmivitetMe një hap të vetëmTi ndali dhembjetVuajtjet ti sosi….Shpresa BesaS’DUROJ DOT LARGIMINTENDMë erdhe lehtë, lehtë si flutur,m’ke magjepsur me sytë e tu....sa shumë në zemër më je futur,s’durova dot pa të ledhatu.Më erdhe lehtë, lehtë në shpirtin timtë mbajta ngushtë nëpër duarndjeva lumturi dhe argëtim....po t’më ikje, s’kam për të duruar.Gëzimin e lumturinë që më solle,sa jetë-shkurtër paska qenë....ike shum shpejtë, dhimbje në shpirtë më mbolle,I venitur mbeta, se di ku të vejë.Qiellin kam dëshmitar, dhe hënën....se vetë më erdhe, me driten e saj,hijet ndjeka pas, gezimet u treten...diellin pres, t’më djeg dhe rrezja e saj.S’duroj dot largimin tënd....kthehu,thuama vetem edhe një fjalë....e vdekur apo e gjalle Ti behu,të të puthë, vetëm dhe njëher- në ballë.8Drit SyriConju Shqiptarë, Conju!Shqiptar ! Kudo që të jeni..bashkohuni sot! Betohunirreth këtij FLAMURI larë me gjak!Nga jugu e në veri, Kosovë e Cameri.Le të digjemi për tu bërë shkrum e hi..ta groposim të zezën hitori,që na la t’coptuar e të ndarë,nenë, motra e vllazni.Nesër grusht bashkuar t’jemi.Është toka jonë bekuar,është gjaku i Juaj ARBËRI,ku në c’do gurë e në cdo shkemb,ke lenë shkruar histori,me gjakun tend emrin Shqiptar!Lulëkuqet larë me gjakun tuaj psherëtinë,ulin kokën mbi male ngrirë,duan Shqipen, duan lirinë,dhe Shqipja renkuar nga hallet,krenare ka hapur krahët per Ju Sot!Nëntori i Tretë Ju pret!Coniu Shqiptare, Coniu!!!