DITURIA

FAQJA E POEZISËLili BimiSokol DemakuKadrije MeniqiZEMRAT NDIHENPRANËSot nje dite me diell,Sentimentet gjalleron.Dashuri e sprovuar,ne zemrat tona ngrohëNgrohtesin e saj perjetoj,Dhe e shijoj me mall.Per ty mendoj gjithmonëedhe kur te s kam pranë.Zemra kur të donmë nuk njeh largësidy zemra kur duhenbëjnë botë pa kufij....ENGJËLLNjë engjëll me krahë te bardhëShoh flutron në kaltërsi.Nganjëherë i humbur në lartësi,Ku jeta e kërkon.Dua të të lutëm,Për ate që më shumë dhembë,E ndoshat ti je ai që ndihmonDhe dhëmbjen pushon.Dhe ja dhëmbja mbretëron kudo,E ndjej kudo,E gjejë në dritë dhe errësisëNë ndjenjat e mia të ndrydhura.Engjull krahë bardhë,Lumturi më sjellë.Dhembjen largon, njerëzit gëzon,Jetën e benë të lumtur kudo.Lutjet e mia i dëgjove besoj,Errësirën largove.Na mëshirove të gjithëveMe dritën që na sjellë.NDARJANdarja fitues nuk ka,çdo njeri njëherë në jetë humb,çdo zemër njëherë në jetë dhemb,humb ai që dashuron sinqert!Ndarja fitues nuk ka,dhe për këtë shkas çdo shpirt venitet,kalon rinia dhe fotografitë zbehen,por kujtimet mbesin përhera…Ndarja fitues nuk ka,vetëm gotat zbrazen,dhe kujtimi për dashurinë e madhe,për ditët që i humbëm padashje!!!Skender haskoUdhë pa kthimDelvina KërlukuAgim gashiDrenicaU nisa për udhë ngas’kthehesh dot,Ku shkojnë njerëz, kafshë e bimë,Gërthit e çirru, e ke të kotë,Përjetë atje e ke shtëpinë.Dhe unë, si gjithë ata që shkojnë,Do t’i them jetës lamtumirë,Nga unë më nuk do dëgjojnë,As qysh u ngryse, as qysh je gdhirë.Lufto, lufto dhe sot dhe mot,Gjatë gjithë jetës sa je gjallë,Po ike, vajte, s’kthehesh dot,Më thoni: kush u kthye vallë?!Mbi dymijë vite kanë shkuar,Miliona ëndrra janë tretur,Të tjera ëndrra janë zgjuar,Për Diellin-Jetë gjithmonë të etur.Pa do kalojnë vite të tjerë,Dhe unë s’do ndjej, as keq, as mirë,Nuk do shoh dot, as dimër, as verë,Se krejt me baltën do jem shkrirë.Një jetë e shkurtërAjo s`të dha jetën - faleAjo të dha ditë të jetësKënaqu!Ti e more në këto ditëE përkëdhele.E pe shpirtinTrupinSytëDashuri.Dhe vdekjen e kërkoje përherë atyQë të quhet jetë bashkë të dy...9JETA SA PUSETADïkush e vodhi pusetëndhe s’mendojë për jetën.Për të shitur sigurisht- diku në hekurishtë .Mbi borën e parë që ra -dikush gjurmët e fundit i la.E shihni sa kushton te ne një jetë- hiç më shumë se sa një pusetë!