Nr 122/2011 - Tuchów

26 Tuchowskie Wieści 4(122)/2011tychmiast należycie zostały wyczyszczone.To czyszczenie najlepiej uskutecznia sięprzez oddalenie wszystkich fecesów, przezspalenie słomy łożonej i przez kadzeniemineralnymi kwasami, które następującymsposobem należy używać:1. W domach, w których znajdują sięchorzy, najlepiej służy kadzenie saletrą,której łót, miałko utłuczonej i na rozpalonewęgle posypany, zarazę powietrzaw izbie umarza,2. W domach zaś, od chorych opuszczonych,tym samym sposobem najwięcejsłuży sól ordynaryjna.Za najdokładniejsze dopełnienie tego,do uchronienia się od zarazy, rozporządzeniawszystkie gruntowe zwierzchności sąodpowiedzialne. Gdy niektórzy chorobyepidemicznej powstający, rekonwalescenci,dlatego, że nie mają jeszcze sił zupełnychdo wykonywania pańszczyzny znaglenibywają, w chorobie upadają, przeto jaknajmocniej wszystkim dominiom się zaleca,aby tylko od tych odbywanie pańszczyznyw przyzwoitych terminach żądały, którzyprzez doktora dystryktowego za zdrowychzostaną uznani, iż robota ich zdrowiu niemoże zaszkodzić. Zaleca się też wszystkimplebanom, aby niniejsze rozporządzeniew kościele z ambon ogłosić jak najszybciejnie omieszkali. Gdy pod jednym wszyscylekarze na wydawane medykamenty dlachorych osobne rachunki prowadzić i nawydatek tych lekarstw od dominium potwierdzenieżądać wtedy mają dominia,gdy od lekarzy na takie rachunkowe konsygnacje,potwierdzenie będzie żądane,zawsze wcześniej tak o ilości jak i gatunkuwydawanych lekarstw istotne przekonaniesobie wyrobić, a po nastąpieniu tegoż potwierdzenieudzielić.Wysokie Rządy Krajowe wydały cyrkularzo szkodliwości grzybów trujących:Ponieważ nader często z używania szkodliwychgrzybów wiele ludzi w chorobęwpadło i w śmierć ma Konsystorz ludowiprzedstawić:1. Aby dzieci, nieznające się na gatunkachgrzybów, takowych nie zbierały,2. Obowiązkiem jest Zwierzchności miejscowych,aby tak gatunki grzybów jakinnych żywności na targ wynoszonychdoglądali, aby szkodliwych nie sprzedawano,3. Gdy się kto rozchoruje z grzybów,a natychmiast lekarza mieć nie może,tymczasem zaradzić mu jakoś potrzeba.Jeżeli chory z grzybów w głowiezawrót czuje, wpada w sen, wyraźnieczując w żołądku i w gardle palenie,a do tego ma rżnięcie albo biegunkę,albo skłonność do womit, w obydwóchprzypadkach trzeba letnią wodę dać pić.Jeżeli zaś chory skarży się na ból żołądkabez womitów, natenczas mleko letnie lubkleik jęczmienny z niesłonym masłemalbo świeżą oliwę dawać trzeba. Jeżelizaś chory omamionym jest i żadnychbólów nie ma, to go potrzeba obudzići letniej wody podawać, aby grzyby zrzucił.Enemy i woda jęczmienna w każdymsłużą przypadku, lecz ponieważ takowychory zawsze jest niebezpiecznym, dlategonie potrzeba nigdy szybkiej pomocylekarskiej zaniedbywać.Źródło: Ks. Mirosław Gawron:Ryglice nad Szwedką T2. 1911.Wybrał o. Kazimierz PlebanekKtó­rzy ode­szli...Kochana Siostro Alfredo!W imieniu Rodziny Zakonnej Sióstr Służebniczek Dębickich, do której należała nasza Droga,Zmarła s. Alfreda serdecznie dziękuję wszystkim tutaj zgromadzonym za dzisiejszą, wspólnąmodlitwę w intencji naszej Zmarłej Współsiostry.Dziękuję Ci, s. Alfredo, nade wszystko za Twoją wierność Bogu, za wszystkie lata modlitwy,troski o chorego człowieka, za każdy czyn spełniony z miłości ku cierpiącym bliźnim.Dziękuję Ci, Droga Siostro, za całe duchowe dobro, jakie przekazałaś tym, którym na codzień posługiwałaś jako służebniczka, Dziękuję za nieprzespane noce napełnione czuwaniemprzy chorych, dobre czyny Twoich rąk, za pokonane kilometry drogi dziennie, by pomóc, by ulżyćw cierpieniu. Znali Cię przecież wszyscy mieszkańcy Tuchowa. A w ostatnich latach szczególnie,gdy zdrowie było słabe, to i tak Twoje ręce nie zostały bezczynne – wyczarowywały barwnekwiaty na gorsetach zdobiących dziewczynki podczas procesji eucharystycznych. Niech dobryBóg, któremu oddałaś swoje życie, przygarnie Cię teraz w swojej miłosiernej miłości. Niechprzed tron Ojca idą wraz z Tobą dobre czyny. Niech wieczne szczęście i oglądanie Boga twarząw twarz stanie się Twoim udziałem. Droga Siostro Alfredo odpoczywaj w pokoju!Siostra Prowincjalna – Małgorzata PowrózekSiostra Alfreda Bronisława Dataur. 18.07.1922 r. w Bogucicach k. Bochni,zm. 28.08.2011 w Tarnowie.Do Zgromadzenia Sióstr SłużebniczekDębickich wstąpiła w maju 1945 roku.Śluby wieczyste złożyła 8 grudnia 1953 r.w Dębicy. Jako siostra zakonna w 1956 r.ukończyła Szkołę Medyczną w Zgierzuk. Łodzi i pracowała następnie jako pielęgniarkai oddziałowa w różnych oddziałachszpitalnych i przychodniach chirurgicznych.Od 1962 r. s. Alfreda mieszkała i pracowałanieprzerwanie w Tuchowie. Całe swojeżycie poświęciła chorym, biednym, samotnymi opuszczonym, niosąc im pomocmedyczną, charytatywną, ulgę w cierpieniui pociechę duchową.Jest niedoścignionym wzorem w bezinteresownymdziałaniu i w realizacji najszlachetniejszychwzorców ewangelicznychna rzecz bliźniego oraz urzeczywistnianiai wcielania w codzienne życie zasad i regułzałożyciela Zgromadzenia Sióstr Służebniczek– błogosławionego Edmunda BojanowskiegoW 1990 r. na specjalnie zorganizowanychw Częstochowie uroczystościach wręczonosiostrze Alfredzie „Order WdzięcznościSpołecznej” przyznany przez kolegiumredakcyjne „Zielonego Sztandaru” zawyróżniającą się pracę charytatywną.W uznaniu za wieloletnią pracę i pełnąpoświęcenia służbę chorym, biednymi opuszczonym oraz za działalność charytatywnąw styczniu 2009 r. siostra Alfredawyróżniona została statuetką „Melaniusz”za zasługi dla rozwoju miasta i gminy Tuchów.Swoim życiem i pracą dawała wiaręi nadzieję. Wierna słowom ks. Twardowskiego:„Uczmy się kochać ludzi, tak szybkoodchodzą”.S.G.