Nr 122/2011 - Tuchów

Tuchowskie Wieści 4(122)/2011stoi. Trzeba wziąć pod uwagę, kogo przedstawiała taakurat rzeźba, bo innych nie ruszyli, no, z wyjątkiemżaka, którego obalili, ale go podnieśli; uznali chyba,że w takiej pozycji zbyt nisko Melaniuszowi się kłaniał.Otóż rzeźba owa przedstawia Zygmunta z Bobowej,jednego z pierwszych wójtów Tuchowa, grunwaldczyka.A więc władza. Czyż nie jest to zatem poszlaka, żeistnieje w mieście spisek przeciw ratuszowym? Czyżnie jest to ostrzeżenie: nie podnoście tego mieczana nas, zacnych obywateli, bo kto mieczem grozi,temu…itd. Nie próbujcie odpowiedzieć tak, jak ówpartyjny dostojnik w czasie wypadków poznańskich:kto podniesie rękę na władzę ludową, temu ta władzają odrąbie, bo będzie dokładnie odwrotnie. No a amputowanepalce? To proste: wiadomo powszechnie,kto i w jakim celu podnosił w górę dłoń z ułożonymiw kształcie litery V palcami. To dowód, że w mieściedziałają pogrobowcy komuny i nie dość, że nie umarlize wstydu, to jeszcze pokazują, gdzie mają wywalczonyprzez nas tak ciężko kapitalizm. Innych spekulacjeszły w jeszcze innym kierunku: to może być zmowagorliwych parafian. No bo tak: rzeźby świętych, w tymanioła, z zeszłego roku pozostały nienaruszone, a ichdziałania skupiły się na przedstawicielu władzy świeckiej,czyli chcą powiedzieć: żadnych tam świeckichfigur, tylko świątobliwe. Jakkolwiek stanowisk w tejmierze, kto za tym stoi, nie udało się uzgodnić (wogóle w Polsce to byłby cud), to przecie widać, jakichw mieście mamy śledczych – nie pominą żadnegowątku. Tak czy tak, winnych jednoznacznie wskazaćsię nie dało. Fama wprawdzie truła coś o jakimś kandydaciena „yntelygenta”, studencie jakoby, którymiał być sprawcą Zygmuntowego pohańbienia, alei tak mu – znaczy temu przyszłemu „yntelygentowi”- nic nie zrobią, bo jego zacny tatuś wysoko jestw hierarchii tuchowskiej notowany, a władza ma zakrótkie ręce. No, ale wiadomo, jak to z famą jest - żeposłużymy się tu znaną w studenckich kręgach odpowiedziąna ni to stwierdzenie, ni pytanie w czasiezajęć na studium wojskowym: - Panie majorze, famamówi, że dziś nie będzie musztry. –Powiedzcie Famie,że jest gupi…Na tym rzecz się przecie nie skończyła, bo zbliżałosię wielkimi krokami międzynarodowe spotkanie.Pokazać okaleczonego byłego wójta – toż to poruta.Jakoś go tam twórca pleneru poskładał do kupyi honor grodu został uratowany. Aliści spotkanieodbywało się w czasie tradycyjnego święta plonów,które w tym roku w większości były jeszcze w polui marne w dodatku, ale plan przecie musiał zostaćzrealizowany. Ciężko spracowani żniwiarze, szczególniemiastowi, chcą się zabawić na całego, przyczym cierpi otoczenie amfiteatru, a że rzeźby byływ pobliżu, niejako po drodze, to ucierpiały także.Kto? Oczywiście Zygmunt. Tym razem doszło doobalenia władzy, wyrżnęła nosem w bruk. Aż sięprosi w tym miejscu strawestować Norwida: „cieszsię późny wnuku, jękły twarde kamienie – to ZygmuntNa pierwszej stronie:Jesienna panorama Pogórza Ciężkowickiegoz Brzanki z widokiem na TatryFot. W. ChrzanowskiWydawca:Towarzystwo Mi ło śni ków Tuchowanr konta: PKO BP SA I o/Tuchów06 1020 4955 0000 77 02 00 6792 25Redagują czytelnicyoraz zespół redakcyjny:Grzegorz Sta ni sław czyk- re dak tor naczelny,Stanisława Burza, Zdzisława Krzemińska,o. Sta ni sław Grusz ka, Aleksander Kowalik,Michał Wojtkiewicz, Tomasz WantuchAutorzy fotografii:Jerzy Bergander, Wiktor Chrzanowski,Ryszard Flądro, Krzysztof Jasiński,Janusz Kowalski, Maciek Maziarka,Grzegorz StanisławczykOpracowanie graficzne:Bronisław Kapałka, Ryszard FlądroAdiustacja i korekta: Józef KoziołSkład: Małgorzata WójcikDruk:Mała Poligrafia Redemptorystóww TuchowieNakład: 350 + 50 egzemplarzyAdres redakcji: 33-170 Tuchów,ul. Chopina 10Redakcja zastrzega sobie prawo skracania i ad iustacji pu bli ko wa nych tekstów oraz ko re spon den cji,a także opatrywania ich wła sny mi ty tu ła mi. Re dakcjanie zwraca niezamówionych materiałów i nieod po wia da za treść ogłoszeń. Opinie wy ra żo ne nałamach „Tu chow skich Wieści” są po glą da mi au to rów.Wszelkie przedruki bez zgody redakcji za bro nio ne.39sięgnął bruku”. Podnieśli go jakoś, stoi, wyciąga tekikuty i woła o pomstę. Ostatnio go uzbroili w dzidęwyrwaną innemu rycerzowi. Nie wróżę jemu i innymfigurom przyszłości, chyba żeby je odgrodzić jakimmurem, tylko że wtedy ich nie będzie widać, a jeślinie – to wkrótce będzie się tam chodzić po szczapyna rozpałkę i też ich nie będzie widać. W pierwszymprzypadku przechowa się je do następnych pokoleń,które – mam cichą nadzieję – będą się posługiwaćnie tylko jedną komórką. Wybór jak między dżumąa cholerą. A gdy się artyści dowiedzą, jak tu się cenidzieła sztuki, będą masami wprost walić na pleneryi produkować… materiał na szczapy. Wiem, kogoto najbardziej smuci: cóż, panie Kazimierzu, nie zechciałeśpamiętać o podstawowej zasadzie zawartejw Księdze: „nie rzucajcie pereł waszych przed wieprze”.Większość tuchowian to nie trzoda - okazała sięgodna dzieła, ale – jakżeby inaczej – w pewnej chwilizajechało chlewem jak cholera… I jedzie.Prowokator