Browse publication

Jeszcze i takich niemało na świecie —A do nich liczę i ja sią przecie!Co sobie piszą i tworzą swe pieśniJak ptacy leśni.Co sobie w serca zaciszu swe pieniaDumają, nucą jakoby z niechcenia,Potem te proste na łonie swej MatkiSkładają kwiatki.Matki Ojczyzny, by czasem jej czołoW smutku grobowym zabłysło wesoło,Aby poznała, że zawsze serca żyją,Co dla niej biją. 96Pisaliśmy już, że Konstanty Damrot zdobył we Wrocławiupodstawy swojej kultury literackiej na wykładach WojciechaCybulskiego i lektoratach Wincentego Kraińskiego, na posiedzeniachTowarzystwa Literacko-Słowiańskiego i TowarzystwaPolskich Górnoślązaków. Do' samodzielnej pracy przystępowałznakomicie zorientowany w nazwiskach i dokonaniach — nawetdrugoplanowych — polskiej literatury romantycznej. Nawiązywałzaś przede wszystkim do tradycji patriotycznej liryki z czasówpowstania listopadowego i wieKkiej poezji emigracyjnej(Mickiewicz, Słowacki).Warto o tym pamiętać. W konsekwencji wczesnego oderwaniaŚląska od Polski i postępów germanizacji, w połowie ubiegłegowieku przedstawiciele śląskiej inteligencji polskiej na ogół bylio prawie jedno .pokolenie zapóźnieni w rozwoju świadomości kulturalnej.Wiadomo np. powszechnie, że Józef Lompa, należącydo tzw. pierwszego pokolenia pisarzy polskich na Śląsku w dziewiętnastymstuleciu, w znajomości polskiej literatury nie wychodziłpoza oświecenie i sentymentalizm. W autobiograficznymwierszu „Moje wierszowanie" wymieniał jako „wzory literackie":Jana i Piotra Kochanowskich, A. M. Fredrę, B. Zimorowicza,A. Naruszewicza, S. Trembeckiego, J. U. Niemcewicza i Fr. Karpińskiego.57Kilka lat temu wysunięto propozycję, aby przyjąć rok 1863