Browse publication

Wiersze ostatnie1Po przejściu na emeryturę Konstanty Damrot przygotował drugąedycję swoich poezji. Okazało się, że liczba wierszy od czasuogłoszenia „Wianka z Górnego Śląska" wzrosła przeszło dwukrotnie.Trzeba było prawie całkowicie zmienić porządek wewnątrztomów (nowe wydanie miało dwa) i w poszczególnych zespołach.Poeta wykazał dużą aktywność, niektóre z młodzieńczychutworów przeredagował całkowicie, do innych przynajmniej wprowadziłnowe ujęcia stylistyczne, zmieniał tytuły. Z siedmiu lirykóww ogóle zrezygnował. Wydawało mu się, że zanadtot odbiegająod aktualnej postawy, w miarę upływu lat coraz bardziejmoralizatorskiej i stricte katolickiej. Nieczęsto się zdarza, że autorpo pewnym czasie tak gruntownie przerabia swoje utwory. Musimywykorzystać okoliczności i spróbować odtworzyć na podstawieróżnic między pierwszym i drugim wydaniem kolejeewolucji światopoglądowej i artystycznej, jaką przeszedł pisarzw ciągu blisko ćwierćwiecza. Słowem, odpowiedzieć na pytanie,czym różnił się doświadczony autor i pedagog, były dyrektorseminariów nauczycielskich, kapłan, dożywający dni, jak wtedymówiono, na dewocji w klasztorze od młodego studenta uniwersytetuwrocławskiego, działacza Towarzystwa Literacko-SłowiańskiegO'i Towarzystwa Polskich Górnoślązaków, który nieśmiałoproponował wydawcy druk juweniliów.Zohaczmy, jak ewoluował tekst „Pomnika Augustyna Kordeckiego",jednego z ważniejszych utworów, wyrażających stosunekpoety do problemów powstania 1863 roku:Od śnieżystych szczytów Krąpaku do brzegów Bałtyku,Od porohóyj dońskich do równin odrzańskich ogromna(I)