WAT S. 2 - Wojskowa Akademia Techniczna

40 Styl ŻyciaWy s t a r c z Ą t r z y s m U g o W ePo zawieszeniu poboru do zasadniczejsłużby wojskowej polska armia stałasię formacją w pełni zawodową. Uzupełnieniemrezerw kadrowych militarnegosystemu obrony państwa stałosię powołanie Narodowych Sił Rezerwowych.Okazało się, że chętnych dosłużby w tej formacji jest mniej niż zakładano.Do końca 2011 r. planuje sięrozbudować NSR do założonego górnegopułapu 20 tys. osób. Czy resortowiobrony narodowej uda się wprowadzićw życie taki plan? Do centrów szkoleniatrafiają kolejne zastępy ochotników.Ośrodek Szkolenia Poligonowego CentrumSzkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu.Strzelnica garnizonowa Sypka. Elewiz kompanii szkolnej Narodowych SiłRezerwowych prowadzą trening strzelecki.Nie różni się on od takich samych zajęćstrzeleckich kursantów NSR prowadzonychw innych wojskowych ośrodkach nauczania.Trzymiesięczne programy szkoleniapodstawowego są bowiem takie same dlacałej formacji Narodowych Sił Rezerwowych,bez względu na miejsce ich realizacji.Wprowadzone zostały dla osób, których nieobjął pobór do zasadniczej służby wojskowejoraz tych, którzy służby w wojsku nieodbyli ze względu na studia.Strzelanie numer 3 jest treningiem naukistrzelania do celów ukazujących się. Pierwszym,znajdującym się w odległości 150 metrów,jest tracza bojowa, na której umieszczonokontur postaci żołnierzy obsługującychkarabin maszynowy. Drugi cel, odległyJedna grupa żołnierzy ładuje magazynki...o 200 m, to tarcza – kontur wozu pancernego.Do pierwszego celu strzela się z postawyleżącej. Potem trzeba zmienić pozycję, przebieckilka metrów i zająć kolejne stanowisko.Drugi cel ukazuje się po kilku sekundach.Tym razem trzeba go zniszczyć strzałemz postawy klęczącej. Każdy z kursantów możewystrzelić piętnaście nabojów: dwanaście totzw. amunicja ostra, z pociskiem stalowym,pozostałe trzy naboje są smugowe.Umieszczone w magazynku w sekwencji:smugowy, ostry, a następnie znowu smugowy,umożliwia szkolonemu zaobserwowanie,jak pociski ułożą się w celu. Jest więc możliwość,jeszcze podczas strzelania, na szybkienaniesienie poprawki w celowaniu. Dziękiwystrzeleniu pocisku smugowego doskonalebowiem widać tor lotu pocisku. Nie trzebakorzystać z urządzeń optycznych! – pouczasierż. Maciej Komorowski, pomocnik dowódcydrużyny drugiego plutonu CentrumSzkolenia Artylerii i Uzbrojenia.Przed każdym strzelaniem należy przygotowaćprzyrządy celownicze. Pod wpływemintensywnego użytkowania broni częstotzw. oksyda została starta z muszki i szczerbinki.Słuszne jest ponowne zaczernienie ich.Można to wykonać w prosty sposób: przypomocy czarnego flamastra albo sadzy powstałejz podpalonego zapalniczką kawałkagumy. Cienka warstwa czerni osadzona nametalowych przyrządach celowniczych zapobiegaodbiciu promieni słonecznych i tworzeniusię refleksów świetlnych – informujekierownik strzelania.Po zajęciu stanowiska strzelający kładziesię na lewy bok i prawą ręką wyjmuje załadowanymagazynek z ładownicy umieszczonejna pasie nośnym. Podpina go do karabinka,a pusty magazynek wkłada do kieszeni ładownicy.Odbezpiecza broń i przeładowujepoprzez odciągnięcie suwadła w tylne położeniei puszcza właśnie w tym położeniu....inna ćwiczy rzut granatem RG-32Jeżeli tej czynności nie wykona prawidłowo,może się liczyć z zacięciem broni.Wymaga trochę krzepyKolejny punkt nauczania. W jak najkrótszymczasie magazynek karabinu trzeba załadowaćtrzydziestoma szkolnymi nabojami.Za wykonanie tego w czasie mniejszym niż50 sekund otrzymuje się ocenę bardzo dobrą.Ocena dobra przyznawana jest za przekroczenie55 sekund, a niedostateczna – jeżeliczynność wydłuży się powyżej 60 sekund.Dlatego należy chwytać po dwa, trzy naboje.Biorąc po jednym pocisku, wykonujemywięcej ruchów. To opóźnia ładowanie. Dlategokciuk jednej ręki wpycha nabój do magazynka,a kciuk drugiej dociska nabój, abyrówno wszedł do stalowej szczeliny. Prawidłowezaładowanie magazynka gwarantujeuniknięcie blokowania się nabojów w komorzei uniknięcie zacięcia broni. Jednak, żebyszybko tę pracę wykonywać, trzeba ciągle trenować,wielokrotnie powtarzać proste czynności– mówi dowódca drużyny.W pobliżu elewów ładujących magazynkiinna grupa żołnierzy ćwiczy rzut granatemRG-32. Trening prowadzony jest z postawyleżącej. Wiele czynności, które dla żołnierzyzawodowych wydają się proste, sprawiaproblemy młodym adeptom wojskowegorzemiosła! Nieraz nawet zapomną, żebywsłuchać się w komendę instruktora. Nieodpowiedniowykonują zadanie. Kobiety z naturysą słabsze fizycznie. Rzucenie granatuna dużą odległość sprawia im duży problem– zauważa dowódca plutonu szkolnego.Cel (figura bojowa) ustawiony jest nakierunku rzutu w odległości 40 m. Rzut odbywasię trzema szkolnymi granatami (zaczepnymF-1 lub obronnym RG-42) z postawystojącej w okopie, klęczącej i leżącej.Szkolony otrzymuje w punkcie amunicyjnymgranat i zapalniki, które wkładado dwóch toreb i na sygnał kierownikaćwiczenia zajmuje stanowisko ogniowew okopie. Przede wszystkim oceniasię zasięg takiego rzutu.W postawie stojącej w oko-pie ocenę bardzo dobrąotrzymuje osoba, którarzuciła granat na odległość30 m. Ocenadobra jest przyznawanaza odległość25 m, a dostatecznaza 20 m. Z postawyklęczącej ocena dzo dobra należy siębarzarzut na odległośćFot. Aleksander Z. Rawski