Rola polskich posłów do Parlamentu Europejskiego VI ... - O nas

Aby unaocznić rozpiętość między powyższymi podejściami dość jest zestawićdwie deklaracje podejmujące ten sam problem – ochronę życia w fazie prenatalnej:„Oświadczenie pisemne w sprawie poparcia dla ochrony życia” zgłoszone przez UrszulęKrupę i Witolda Tomczaka oraz „Oświadczenie w sprawie ochrony zasady pomocniczościw europejskiej i zagranicznej polityce zdrowotnej”, które złożyli posłowie KonradSzymański, Philippe Morillon, Charles Tannock, Ari Vatanen i Bastiaan Belder. Jużpochodzenie zgłaszających uzmysławia różnicę podejścia: z jednej strony oświadczeniedwójki polskich deputowanych z tej samej frakcji parlamentarnej; z drugiej:oświadczenie pięciu deputowanych reprezentujących cztery państwa członkowskie ztrzech frakcji parlamentarnych (od ALDE po UEN). Treść czyni tę różnicę jeszczedosadniejszą. O ile posłowie ID chcieli, by Parlament Europejski wezwał „ONZ i RadęEuropy do zapewnienia na szczeblu międzynarodowym ochrony prawa do życia od chwilipoczęcia do naturalnej śmierci”, czego – zauważmy – sama Unia nie gwarantuje w KarciePraw Podstawowych, o tyle Konrad Szymański dążył do tego by PE wezwał „instytucjeUE do pełnego przestrzegania zasady wewnętrznej suwerenności państw członkowskich, atakże do zagwarantowania, że polityka w zakresie zdrowia, w tym zdrowiareprodukcyjnego, nadal podlegać będzie zasadzie pomocniczości oraz że presja w tymwzględzie nie będzie wywierana na kraje kandydujące lub przystępujące do UE”, a zatemodwoływał się do zasad i kompetencji unijnych w celu zapobieżenia potencjalnemunaciskowi struktur europejskich na krajowe ustawodawstwo aborcyjne.W odniesieniu do form zaangażowania w dyskurs aksjologiczny istotne jestrównież spostrzeżenie, iż - jak to wybrzmiało w wywiadach - polscy posłowie, wwiększości reprezentujący partie centrowe i prawicowe, generalnie opowiadali się zatradycyjnym pojmowaniem wartości. Jest to o tyle istotne, że stroną szczególnieaktywną w dyskusji aksjologicznej, w sensie dążącą do podejmowania wrażliwychetycznie kwestii w celu zinterpretowania ich zgodnie ze swoją agendą ideową, jest w PEszeroko rozumiana lewica. Wynika to m.in. z faktu, iż nie podnoszenie tych kwestiioznacza utrzymanie status quo, a zatem tradycyjnego pojmowania spornych kwestii. Cowięcej, układ sił w parlamencie powoduje, iż niekiedy ciężko przeforsować przezeńoryginalną rezolucję zgodną z tradycyjnym pojmowaniem wartości 81 . W konsekwencji,81 Co wiąże się nie tyle z liczebną przewagą ugrupowań o lewicowo-liberalnej proweniencji, ale przedewszystkim z niejednoznacznym aksjologicznym stanowiskiem „prawicy”. Szerzej na ten temat piszę w artykule:Unijne spory o wartości podstawowe, w książce pod redakcją P. Burgońskiego i S. Sowińskiego, Warszawa2011 (w druku). Niedawno doświadczyli tego posłowie włoscy próbujący przeprowadzić w Parlamencie22