Rola polskich posłów do Parlamentu Europejskiego VI ... - O nas

W kwestiach sensu stricte spornych aksjologicznie (jak homofobia czy prawareprodukcyjne) polskie wypowiedzi prezentowały już bardziej zróżnicowaneemocjonalnie modalności – zależało to generalnie od tego, jakie podejście dozaangażowania w dyskurs aksjologiczny preferował dany poseł 92 . Biorąc za przykładdebaty poświęcone rezolucjom o homofobii, stwierdzić przyjdzie, iż dominujący wśródwypowiadających się polskich posłów był nurt wypowiedzi, próbujących ukazaćrozumowe racje uzasadniające sprzeciw wobec podnoszenia kwestii statusu parhomoseksualnych przez PE lub sposobu rozumienia homofobii w proponowanychrezolucjach Europarlamentu 93 : obejmował on polskich polityków od UEN przez EPP poALDE. Podkreślić warto, iż polskie stanowisko – we wszystkich tych grupach –prezentowało podejście charakterystyczne dla tradycji europejskiej. W skrótowej formiewyraził je w debacie Jan Kułakowski, który w imieniu polskiej grupy we frakcjiliberalnej, mówił, iż „pragniemy podkreślić, że istnieje poważna różnica między brakiemdyskryminacji w tej dziedzinie a promowaniem postaw homoseksualnych. Tolerancja - tak,niedyskryminacja - tak, ale promocja - nie, bo promocja w tej dziedzinie nie jest miarąposzanowania praw człowieka” 94 .Tym niemniej istniała, pozostająca w mniejszości, grupa polskich posłów, dlaktórych „nazywanie rzeczy po imieniu” oznaczało działania demagogiczne 95 . W takiejsytuacji „jednoznaczny styl” działania deputowanych był nierzadko kontrproduktywny.Przykładowo, dosadna wypowiedź jednego z polskich posłów przeciw wpływomhomoseksualistów w Parlamencie 96 , została uznana przez innych deputowanychz prawicy za ośmieszającą „w istocie niepokoje, które wywołują tendencje politycznew Parlamencie” 97 . W podobnym duchu ocenić należy wypowiedzi jednego z posłów zPSE, który np. podczas debaty o homofobii w styczniu 2006 twierdził, iż w Polsce „wostatnim okresie następuje natężenie prześladowań” homoseksualistów, „osobyhomoseksualne nie mogą liczyć dzisiaj na skuteczną ochronę swojej godności przezinstytucje państwa polskiego”, a w „wielu wypowiedziach różnych przedstawicieli rządu92 Patrz Część 6 niniejszego opracowania.93 Por. wypowiedzi Barbary Kudryckiej czy Konrada Szymańskiego podczas debaty pt. Homofobia w Europie,CRE 16/01/2006–14.94 Zob. http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20070425+ITEM-017+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=3-314 [21.11.2010]95 Por. wypowiedź Józefa Piniora w powyższej debacie.96 W Parlamencie istnieje silna politycznie Integrupa ds. LGTB.97 W. Roszkowski, Nieświęte przymierze fundamentalistów, [w]: „Rzeczpospolita”, 4 listopada 2004 r., s. A14.25