Stahl’ın Temel Psikofarmakolojisi

Bipolar III
Bipolar Bozukluk, Madde Kötüye Kullanımı
madde kötüye kullanımı
ŞEKİL 11-18 Bipolar III 1 /2. Bipolar III 1 /2, madde kötüye kullanımının hipomaniye ulaşma çabaları ile ilişkili
olduğu madde kötüye kullanımlı bir bipolar bozukluktur. Bu tür hastalar hipomaninin madde kötüye
kullanımı yokluğunda ortaya çıkıp çıkmadığını saptamak için yakından değerlendirilmelidir.
Bipolar IV bozukluğu var olan hipertimik mizaçla depresif epizodların birlikteliğidir
(Şekil 11-19). Hipertimili hastalar, mizaçları yıllardır sabit olan, sıklıkla neşeli, iyimser,
yüksek çıkışlı, başarılı ancak daha sonra aniden şiddetli bir depresyona giren bireylerdir.
Bu gibi durumlarda, eğer hasta bu tedaviye cevapsızsa ya da antidepresanlara yanıt olarak
hızlı döngü, hipomanik ya da karma durumlar geliştiriyorsa, antidepresan monoterapisinden
daha fazlasına olan ihtiyaç göz önünde bulundurularak tedbirli olmak faydalı
olabilir. Bu hastalar resmi bir bipolar bozukluğa sahip olmamalarına rağmen, tedavide en
iyi yanıtı duygu durumu dengeleyicilerine verebilirler.
Bipolar V bozukluk karma hipomaniyle birlikte depresyondur (Şekil 11-20). Karma
durumlar için resmi tanı ölçütleri hem depresyon hem de maninin eş zamanlı olarak tam
ifadesini gerektirir. Ancak gerçek hayatta, birçok depresif hastanın sadece hipomani ya
da hatta sadece birkaç ya da hafif manik belirtiler olarak nitelendirilen ek belirtileri olabilir.
Tam hipomaniye eşlik eden depresyon Şekil 11-20 de gösterilmektedir ve antidepresan
değil duygu durumu dengeleyici tedavisi gerektirir.
Duygu durumu hallerini içeren ilgili durumlarda tam tanı ölçütlerine ulaşılamamıştır.
Bunlar tartışılmış olduğu üzere, tam karma durumlardan [hem tam mani tanı ölçütleri
(M) hem de tam depresyon tanı ölçütleri (D)] hipomanili depresyona ya da sadece birkaç
hipomanik belirtiye (mD) kadar değişebilir. Ayrıca, mani ve depresyonun diğer kombinasyonları
sadece birkaç depresif semptomla birlikte tam maniden (Md, bazen "disforik"
mani olarak ta adlandırılır), hem mani hem de depresyonun bazı belirtileri ile karakterize
ancak tanı koydurucu olmayan (md), subsendromal fakat değişken durumlara kadar değişebilir
(Tablo 11-1). Tüm bu durumlar unipolar depresyondan farklıdır ve bipolar spektruma
aittir. Antidepresan monoterapi için uygun uyarıyla birlikte, bipolar I ya da II
bozukluğu tedavi etmek için kullanılan aynı ajanlarla tedaviye gerek duyabilirler. Gerçek
Duygu Durumu Bozuklukları
465