kusvaeylülBASK

Safaride dağıtılan fıstıklar bazı bünyelerde
alerji yapıyormuş, alerji ilacıyla bir
süre sonra iyileştim.
Birkaç müzeyi de beraberinde gezdikten
sonra Cape Town’a varış zamanımız
gelmişti. Ortalama 2 saatlik bir
uçuşun ardından Cape Town’a vardık.
Şehrin ışıltısı içimi kıpırdattı, Johannesburg’un
o soğuk havası biraz burada kırılmıştı.
Muhteşem doğası ve eşsiz manzarasıyla
kendisine hayran bırakıyordu.
Düşünsenize Afrika’nın en güneyindesiniz,
okyanus kıyısından gidiyorsunuz
ve kara parçası olarak sadece tarihe
şahitlik eden ufacık Robben adasını
görüyorsunuz. Sonrası mı? Sonrası uçsuz
bucaksız ve devamında Antarktika
geliyor. Artık tam olarak turist ve keşifçi
modundaydım. Kıyı şeridindeki yolda
alışılagelmiş tabelalar kendini dikkat
penguen çıkabilir, dikkat kaplumbağa
çıkabilir, ne olduğunu anlayamadığım
‘baboons are dangerous’, hız sınırı 20
gibi tabelalara bırakmıştı. Penguen plajındaki
ufak gezintinin ardından artık o
meşhur ümit burnuna yani Cape Point’e
gitme vakti geldi.
Ülke İngiliz sömürgesine maruz
kaldığı için direksiyonlar sağ tarafta.
Hem dünyanın bir ucunda olmak hem
de direksiyonun sağdan kullanmak bizi
ayrı bir moda sokmuştu. Cape Point’in
o karşı konulamaz rüzgârının verdiği
serinlik kendimizce havamıza hava
kattı. Tam Dilara’ya bir şey söylerken
uzakta bize doğru hızla yaklaşan bir
karartı fark ettim. Karartı hızla büyümekteydi.
Önünde sallanan bir şey
vardı, ilk etapta köpek sandım. Biraz
daha dikkatli bakınca karartının ağzını
sonuna kadar açmış gorille köpek arası
bir hayvan olduğunu fark ettim. Yaklaşan
şey önüne tutunan yavrusuyla
birlikte hızla koşan bir maymun türüydü.
Dilara diye bağırmaya çalışırken
ağzımdan sadece ‘Lara’ diye bir kelime
çıkmış meğersem. O an Usain Bolt eminim
yanımda yavaş kalırdı. Maymun
yaklaşırken çantamı sapından tutarak
rastgele savuruyordum, çantanın isabet
etmesiyle çocuk bir tarafa anne bir
tarafa afalladı. O sırada hız kazandım.
Afallayan maymun Dilara’ya doğru
viraj aldı. Hayvan yaklaşınca bu sefer O
da elindeki poşeti savurdu. İkinci defa
afallayan maymundan istifade ederek
en yakın dükkâna sığındık. Olaydan
sonra konuşmaya çalıştım fakat sesim
çıkmıyordu, herhâlde ses tellerim bloke
olmuştu. Etraftaki turistler başımıza
toplandı. Panik yapmamamız gerektiğini
söyleseler de yaşamadan eminim
onlar da halimizi anlayamazlardı. Meğer
‘baboon’ tabelaları bize bu maymunlardan
bahsediyormuş. Bir daha babunları
unutmamak üzere Cape Point’e çıkarak
geziyi kazasız tamamladık.
Akşamında Afrika yöresel lezzetlerini
tatmaya Gold Restaurant ‘a gittik,
kesinlikle tavsiye edebileceğim bir yer.
Fakat çok yoğun olduğu için 1-2 hafta
öncesinden rezervasyon yaptırmanız
gerekiyor. Yaklaşık 10- 12 Afrika ülkesinin
lezzetlerini yöresel danslarıyla
birlikte size sunuyorlar, ben en çok
bizim damak tadımıza daha yakın olan
Zanzibar çorbasını beğenmiştim.
Bir başka gün Müslümanların
yaşadığı Bo-Kaap evlerine gittik, vakti
zamanında kişilerim evlerinin renkleriyle
tanındığı o rengârenk evlerle
güzel resimlerim oldu. Vee Cape Town
Marina… Belki de Afrika demeye bin
şahit gerektiren bir yer. ‘Ferrari, Audi
ve Porsche Store’un yan yana olduğu,
birbirinden lüks yatlar ve katların
ortada kendini sergilediği bir yer. Burası
Afrika ise o klasik Afrika resimlerinin
olduğu ülkeler hangi kıtada dedirttiren,
nerede bu siyahiler demekten kendimi
alıkoyamadığım, peki; bunca beyaza
karşı hiç mi melez yok dediğim bir yer.
İnsan hayretler içerisine düşüyor; otelin
resepsiyonundaki çalışanın beyaz,
temizlikçinin siyahi olmasını tüm bu
mücadelelere karşı olan bu tutumu
algılayamıyor.
Yazımı bunun gibi onlarcasına canlı
şahit olduğum sadece bir hikâyeyle
bitirmek istiyorum. 5 yıldızlı bir otelin
15. katında kaldık. Kahvaltıya inerken
önümüzde duran asansörün içinde 3
İngiliz vardı. Asansör 10 kişilik. Biz 2
kişiyiz. Dolayısıyla yeterince yer var.
Bindik. Birkaç kat sonra asansörün
kapısı tekrar açıldı. Siyahi bir adam
tam adımını bizim asansöre atacakken
ayağını ani bir refleksle geri çekti. Ne
olduğunu anlayamadım, kahvaltı katında
asansörün orada bekledim. 5-10
saniye sonra adam diğer asansörle indi.
O an tarif edilemez duygulara kapıldım.
Düşündüm yanımızda yeterince yer
olmasına rağmen neden binmemişti.
Hayır sadece beyaz olmamız onu etkilemiş
olamazdı. İnanmak istemiyordum.
Onun ne maddi açıdan ne de statü açısından
bir eksiği yoktu. Her şeyi tamdı.
5 yıldızlı otelde kalıyordu.
Tekrar düşündüm. Bir beyazla aynı
banka oturamayan dedesi aklıma geldi,
otobüste ön koltuğa oturamayan ninesi
aklıma geldi, oy kullanamayan büyük
amcası aklıma geldi. Suçsuz yere katledilen
büyükbabası aklıma geldi. Nasıl
imkânı varken bizimle aynı asansöre
binmesini bekleyebilirdim ki? Tüm bu
yaşanmışlıklara rağmen nasıl ondan
barışçıl bir tutum sergileyebilmesini
beklerdim?
Bütün bu gördüklerime, yaşadıklarıma
dayanarak şu kanıya vardım.
Seyahat etmek gerçekleri düşünerek
değil de yaşayarak anlamımızı sağlar,
hissettirir, farkındalığı artırır. Uyumun
içindeki o keskin hatları daha doğrusu
kabullenilmiş, şartlandırılmış davranış
ve tutumları; ben bu seyahatimde
gördüm, şahit oldum, bu gezimden hiç
tahmin edemeyeceğim kadar çok şey
öğrendim. Fırsatını yakaladığınız anda
Güney Afrika Cumhuriyetine gitmenizi
şiddetle tavsiye ederim. Sevgiler...
38