نمایشنامه اما گلدمن - آن گونه که من زیستم

اما گلدمن ‏(آن گونه که من زیستم)‏ گروه تئاتر ا گزیت شبریبررین مبریبررزانژاد
استلا بلنتاین:‏ در آلمللممان اما با مشکل جدیدی روبرو شد:‏ آلمللممابىنبىی ها از آزادی سیاسی خو ‏بىببىی برخوردار
بودن،‏ ولىللىی اما آلمللممابىنبىی نبود.‏ به علاوه،‏ ‏بمنبممی تونست از طریق نوشبنتبنن زندگیش رو بگذرونه چون کار در
نشریات درآمد چندابىنبىی نداشت،‏ از طرفىففىی آلمللممابىنبىی ها هنوز نفرت زیادی از آمریکا داشبنتبنن.‏ کشورهای
دیگه ی اروپا هم به شرطی اما رو می پذیرفبنتبنن که فعالیت سیاسی نداشته باشه.‏ راه دیگه این بود
که ازدواج کنه و تابعیت آلمللممان رو بگبریبرره.‏ طبیعتاً‏ هیچ کدوم از این راه ها رو نپذیرفت و راه سومی رو
انتخاب کرد.‏ به انگلستان رفت.‏ اوبجنبججا آزادی بیشبرتبرری داشت.‏ سخبرنبررابىنبىی می کرد و می نوشت.‏ سال
١٩٢۵ بالاخره تسلیم شرایط شد و با جیمز کولتون آنارشیست ولزی ازدواج کرد تا تابعیت بریتانیا
رو بگبریبرره.‏ حالا دیگه می تونست راحت در انگلستان زندگی کنه یا به هر جابىیبىی که ‏بجببجخواد سفر کنه.‏
هرجابىیبىی جز آمریکا که ٣۵ سال وطنش بود.‏
الکساندر برکمن:‏ وقبىتبىی اما انگستان بود،‏ من به فرانسه رفتم و تو نیس سا کن شدم.‏ فدیای وفادار
که حالا نقاش موفقی شده بود،‏ حامی مالىللىی من شد و من با خیال راحت وقتم رو به نوشبنتبنن
می گذروندم.‏ اما هم بعد از رفع مشکل تابعیتش به سن تروپه اومد.‏ دوباره مثل گذشته
می تونستیم با هم باشیم.‏ ‏بهببههبرتبرر از این ‏بمنبممی تونست باشه.‏
پگی گوگنهابمیبمم:‏ ما نزدیک اما زندگی می کردبمیبمم و مرتب به دیدنش می رفتیم.‏ ازش می پرسیدبمیبمم که
چرا داستان زندگیش رو ‏بمنبممی نویسه.‏ فکر کن زبىنبىی با چنبنیبنن گذشته ای،‏ عجب کتابىببىی بشه!‏ گفت ا گر
خرج دو سال زندگی و یک منشی و کسی که ظرف هاش رو بشوره داشته باشه،‏ چرا که نه؟ قرار شد
که پول ‏جمججممع کنیم تا هرچه زودتر شروع کنه.‏ بعد از این ‏همھهممه سال زندگی پرتلاطم،‏ آروم گرفته
بود.‏ ولىللىی ‏همھهممبنیبنن که نبریبرروی از دست رفته اش رو به دست آورد به فکر تدارک سفر به کانادا افتاد.‏
استلا بلنتاین:‏ وقبىتبىی اما به تورنتو اومد،‏ بلافاصله به دیدنش رفتیم.‏ بعضی از دوستانش پیشنهاد
می کردن که از مرز ردش کبننبنن و به آمریکا ببرببررنش.‏ هنوز دلبستگی زیادی به آمریکا داشت ولىللىی حاضر
نبود ‏مجممجخفیانه اوبجنبججا زندگی کنه.‏ به نظرش تورنتو به شدتِ‏ مرگباری ‏بىببىی روح بود و گاهی اونقدر افسرده و
غمگبنیبنن می شد که حبىتبىی یک روز دیگه هم ‏بمنبممی تونست ‏بمببممونه.‏ ولىللىی مصمم بود که این وضعیت رو
تغیبریبرر بده.‏ روزنامه های ‏مجممجحلی مرتب درباره اش می نوشبنتبنن و استقبال خو ‏بىببىی ازش شده بود.‏ فضای نسبتاً‏
٤٦