Kənan Hacı. Sonuncu dərviş (gerçək roman)
“Gerçək roman” kimi təqdim olunan bu əsər müəllifin “Yaddaş kartı” romanının davamı - ikinci hissəsi kimi yazılıb. Doğulduğu kənd, yaşadığı şəhər və bu kəndin, şəhərin onun taleyində izi, acı xatirələr, dərvişmisalı keçən ömür yarıbədii, yarısənədli dillə təsvir olunur. Əsər bəzən xəyalla gerçəkliyin qovuşub itdiyi, nələrin xəyal, nələrin gerçək olduğu bilinməyən məqamlar, hadisələrlə zəngindir. Bu əsərdə təsvir olunan keçmiş elə dərvişanə həyatın sonu deməkdir. Beləcə, “Sonuncu dərviş”in ömür hekayəsi ilə bütöv bir çevrə qapanır... Bu, xanənişin həyatın, bir epoxanın sonudur.
“Gerçək roman” kimi təqdim olunan bu əsər müəllifin “Yaddaş kartı” romanının
davamı - ikinci hissəsi kimi yazılıb. Doğulduğu kənd, yaşadığı
şəhər və bu kəndin, şəhərin onun taleyində izi, acı xatirələr, dərvişmisalı
keçən ömür yarıbədii, yarısənədli dillə təsvir olunur. Əsər bəzən xəyalla
gerçəkliyin qovuşub itdiyi, nələrin xəyal, nələrin gerçək olduğu bilinməyən
məqamlar, hadisələrlə zəngindir. Bu əsərdə təsvir olunan keçmiş
elə dərvişanə həyatın sonu deməkdir. Beləcə, “Sonuncu dərviş”in ömür
hekayəsi ilə bütöv bir çevrə qapanır... Bu, xanənişin həyatın, bir epoxanın
sonudur.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
yatıb dincələn” Bakının qarışqa kimi qaynaşan insanları ilk<br />
baxışda adamda elə təəssürat yaradır ki, şəhər özü tənbəl,<br />
yatağan olsa da, sakinləri işgüzar, çalışqan, kəl kimi dözümlü<br />
və sağlamdırlar.<br />
Tofiq Quliyevin “Bakı haqqında mahnı”sını heç vaxt sonacan<br />
dinləyə bilmirəm. Mənə elə gəlir ki, bu mahnı Bakının<br />
yuxudan ayılıb özünə kənardan baxmasına mane olur.<br />
Bakının dünyanın bütün ziddiyyətlərini özündə birləşdirən<br />
bir nöqtəsi var. Bura “Zavağzalnı” deyirlər. Keçmiş<br />
əyyamlarda erməni lotuları burada yerləşən kafedə donuz<br />
kababı çəkərdilər. İndi o kafenin yerində “Şuşa” restoranı tikiblər,<br />
kababçılar da özümüzünkülərdir. İldə-ayda bir Şuşa<br />
yadlarına düşə, ya düşməyə... Biz itirdiyimiz torpaqların adlarını<br />
Bakıda şadlıq saraylarına vermişik, içində düd deyincə<br />
yeyib-içib köpüklü sağlıqlar demişik, “Yanıq Kərəmi”yə qol<br />
götürüb oynamışıq və... qusub- batırmışıq oraları...<br />
Vağzalın üstündəki “Qarabağ” mehmanxanasının da<br />
axırına çıxdıq. Bu yer indi axşamlar vahimə doğurur və buranın<br />
hüznlü proyeksiyası çoxlarına Qarabağın özündən daha<br />
maraqlı görünür. Bakını göydələnlərlə fəth etmək istəyirlər.<br />
Bir vaxtlar Bakının yaraşığı olan “Xruşşovka”lara elə bu səbəbdən<br />
ölüm hökmü kəsildi.<br />
Belə bir ideya təbii ki, rəhmətlik Xruşşovun öz ağlına<br />
gələ bilməzdi. Onun xaricdə görüb bəyəndiyi panellərdən<br />
tikilmiş kütləvi beşmərtəbə massivləri sonralar SSRİ-ni də<br />
ağuşuna aldı. O vaxtlar bu tipli tikililər Parisin fəhlələr yaşayan<br />
məhəllələrində kifayət qədər idi və onların istismar<br />
müddəti də çox az idi. Elə Bakının özündə də təzə tikilən bu<br />
binalara “vremyanka” deyirdilər. İndi bu binaların da axırı<br />
çatıb, tarix geniş ağzını açıb onları udmağa hazırlaşır.<br />
Biz inqilabi <strong>roman</strong>tikanın <strong>gerçək</strong>liyin qart sifətinə çırpılan<br />
dalğalarında nələr görmədik? M.S.Ordubadinin təsvir etdiyi<br />
gizli Bakı hələ də bizim üçün gizli olaraq qalır və yəqin<br />
ki, bundan sonra da belə qalacaq. Biz heç bu günümüzün<br />
gizli Bakısına, pərdə arxasındakı Bakıya rəhmətlik Ordubadi<br />
qədər bələd deyilik.<br />
8
Change language