Wojsko i Technika 11/2020 (62) promo

More documents

Recommendations

Info

Wozy bojowe 15 lat KTO Rosomak w Siemianowicach Śląskich Zakłady Rosomak S.A. są przygotowane do realizacji wszelkiego typu obsług, napraw i programów modernizacyjnych różnorodnych pojazdów na bazie KTO Rosomak. W tym celu dysponują m.in. Centrum Serwisowo-Naprawczym z odpowiednim oprzyrządowaniem i zapasem części zamiennych. Andrzej Kiński W 2020 r. odnotować należy 15-lecie kilku ważnych wydarzeń związanych historią kołowego transportera opancerzonego Rosomak. 8 stycznia 2005 r. dziewięć pierwszych pojazdów, wyprodukowanych jeszcze w Finlandii, przejęli żołnierze 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej (formalnie zostały odebrane w grudniu 2004 r.), zaś w grudniu linię montażową w Siemianowicach Śląskich opuścił pierwszy kołowy wóz bojowy, który – poza importowaną wieżą – powstał w Polsce od etapu spawania blach. Faktycznie więc właśnie od grudnia 2005 r. można mówić o rozpoczęciu licencyjnej produkcji Rosomaków w Wojskowych Zakładach Mechanicznych S.A. (obecnie Rosomak S.A.). Kontynuując nasz rocznicowy materiał, omawiamy zagadnienia związane z organizacją systemu wsparcia eksploatacji pojazdów w Polsce. Fotografie w artykule: Rosomak, Andrzej Kiński. Cz. 2 Obok stopniowego wdrażania polonizacji produkcji kołowych transporterów opancerzonych Rosomak, kolejnym ważnym zadaniem stojącym przed Wojskowymi Zakładami Mechanicznymi S.A. było zorganizowanie systemu wsparcia eksploatacji dostarczonych użytkownikowi wozów. Początki systemu wsparcia eksploatacji KTO We współczesnych realiach, przy rosnącym stopniu komplikacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego, znaczenie utrzymania go w pełnej sprawności w całym cyklu życia urasta do jednego z kluczowych zagadnień. Sprawność sprzętu bezpośrednio przekłada się bowiem na tzw. współczynnik dostępności, a ten z kolei na poziom gotowości bojowej oddziałów i pododdziałów. Wspomniana złożoność nowoczesnego sprzętu, w tym wozów bojowych, powoduje konieczność budowy w celu zapewnienia wsparcia ich eksploatacji odpowiedniego stacjonarnego zaplecza serwisowego (pomieszczenia, sprzęt diagnostyczny, narzędzia i materiały, części zamienne i materiały eksploatacyjne) i wyszkolenia personelu obsługowego na różnych poziomach, ale także zorganizowania systemu serwisowo-naprawczego zdolnego do wykonywania czynności obsługowych podczas eksploatacji sprzętu w polu, w tym podczas szkoleń sojuszniczych za granicą, a także misji ekspedycyjnych o charakterze bojowym i konfliktów zbrojnych. W zależności od przyjętego systemu, a także „popularności” danego sprzętu, wsparcie eksploatacji jest zapewniane przez jego producenta (-ów) lub – w kooperacji z producentami – realizowane przez odpowiednie służby sił zbrojnych. W przypadku kołowych transporterów opancerzonych Rosomak i pojazdów na ich bazie przyjęto system mieszany, w którym producent odpowiada dziś przede wszystkim za serwis gwarancyjny i przeprowadzanie bardziej skomplikowanych napraw, a także modernizacji sprzętu, zaś bieżąca obsługa – zgodnie z zaleceniami i pod nadzorem producenta – prowadzona jest przez warsztaty wojskowe. Zakłady Rosomak S.A. są też oczywiście dostawcą części zamiennych do dostarczonych wojsku pojazdów. W pierwszych latach realizacji umowy na dostawę wozów, zawartej 15 kwietnia 2003 r., zadania związane z serwisowaniem pojazdów spoczywały niemal całkowicie na dostawcy, ówczesnych Wojskowych Zakładach Mechanicznych S.A., a także ich partnerach z Finlandii (Patria Vehicles Oy) i Włoch (Oto Melara SpA). Wynikało to z faktu, że transportery objęte były długim, 42-miesięcznym, okresem gwarancji. Użytkownik nie dysponował jeszcze wówczas ani odpowiednim zapleczem własnym, ani odpowiednio przeszkolonymi kadrami, stąd większość zadań związanych ze wsparciem nowego sprzętu realizowali pracownicy WZM S.A. W tym celu jeszcze w 2005 r. został zorganizowany tzw. serwis mobilny, którego zadaniem było jak najszybsze dotarcie do znajdujących 20 Wojsko i Technika • Listopad 2020 www.zbiam.pl
Technika wojskowa Nowy sprzęt Koreańskiej Armii Ludowej na defiladzie w Pjongjangu Tomasz Szulc Rok 2020 nie jest dobrym czasem dla organizacji imprez masowych, także w szeroko pojętej branży militarnej. Z powodu pandemii COVID-19 odwołano większość międzynarodowych salonów i pokazów, zrezygnowano z niektórych planowanych defilad, bez nadmiernego rozgłosu odwołano lub ograniczono nawet część zaplanowanych ćwiczeń i innych przedsięwzięć szkoleniowych sił zbrojnych. Nie dziwiła więc cisza, jaka zapanowała wokół zbrojeń Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Od kilkunastu lat jej kolejni przywódcy starali się o to, by świat nie zapomniał o ich istnieniu, a dokładniej – o groźbie użycia przez nich siły militarnej wobec sąsiedniej Republiki Korei. Międzynarodowi analitycy snuli różnorodne przypuszczenia wobec takiego stanu rzeczy. Według jednych koronawirus SARS-CoV-2 poczynił prawdziwe spustoszenia w Korei Północnej – zbyt biednej na to, by leczyć licznych chorych. Według innych, izolowana od świata zewnętrznego KRLD jest być może jedynym państwem, którego COVIS-19 poważnie nie doświadczył. Rzeczywista sytuacja nie jest znana, ale po ponad półrocznej przerwie Kim Dzong Un postanowił zaskoczyć świat i zarządził zorganizowanie 10 października defilady z okazji 75-lecia utworzenia Partii Pracy Korei. Uczestniczyło w niej wiele nowych wzorów uzbrojenia, o istnieniu niektórych z nich nie wiedziano dotąd za granicą. Fotografie w artykule: KCNA, KCTV, Internet. Nowa samobieżna 11-osiowa wyrzutnia ze strategicznym pociskiem balistycznym Hwasong-15. Na dodatek, po raz pierwszy w historii, defiladę w Pjongjangu zorganizowano nad ranem, przy świetle reflektorów. Niewątpliwie jej najzabawniejszym elementem był przelot formacji samolotów, od An-2 do Su-25K i MiG-29 obwieszonych kolorowymi lampionami. Najczęściej komentowaną nowością był czołg, okrzyknięty natychmiast „północnokoreańskim T-14 Armata”. Rzeczywiście, pod wieloma względami wóz wizualnie przypomina rosyjski pierwowzór: kadłub jest z przodu i z boków osłonięty płaskimi ekranami, poniżej dość grubych ekranów burtowych zamocowano wielosekcyjne osłony gumowe. W tylnej części kadłuba zastosowano burtowe ekrany listwowe. Listwowy kosz-ekran znajduje się również z tyłu wieży. Sama wieża nabrała kanciastych kształtów, u jej nasady znalazły się ustawione niemal poziomo wyrzutnie pocisków systemu samoobrony (po pięć z każdej strony). Na wieży zamontowano masywne osłony głowic optoelektronicznej aparatury obserwacyjno-celowniczej, czujniki meteorologiczne i ostrzegawcze oraz coś, co mogłoby być zespołem antenowym radiolokacyjnego systemu wykrywającego i śledzącego zbliżające się pociski przeciwpancerne, wchodzącego w skład aktywnego systemu samoobrony. Liczbę par kół nośnych zwiększono do siedmiu (jak w T-14, wcześniejsze czołgi koreańskie miały pięć lub sześć par). Na tym jednak podobieństwa się kończą. Najważniejsza różnica polega na tym, że nowy północnokoreański czołg ma klasyczną, załogową wieżę z dwoma włazami dla członków załogi. W kadłubie ma stanowisko tylko kierowca. Nie ma informacji na temat napędu nowego czołgu, jego systemu kierowania ogniem, trwają nawet dyskusje na temat jego głównego uzbrojenia. Według jednych jest to 125 mm armata gładkolufowa 2A46 lub jej klon, według innych, do których należy także autor niniejszego artykułu, to zmodernizowana 115 mm armata, stanowiąca uzbrojenie lokalnej wersji czołgu T-62. W tym drugim przypadku jest co najmniej prawdopodobne, że w czołgu nie ma automatu ładowania, a załoga jest cztero-, a nie trzyosobowa. Wydaje się skrajnie mało prawdopodobne, by Rosja przekazała KRLD sekrety swych najnowszych rozwiązań, jak choćby czołgowego systemu samoobrony Afganit. Jest natomiast pewne, że wygląd wieży jest skutkiem nałożenia na jej podstawowy pancerz rodzaju obudowy, wykonanej ze stosunkowo cienkiej blachy. Już wcześniej w KRLD postępowano podobnie. Stawia to pod znakiem zapytania realną odporność balistyczną wieży. Przed prawym włazem znajdują się dwie, umieszczone jedna za drugą, masywne osłony przyrządów optoelektronicznych (równie dobrze mogą to być jednak makiety). Jak dotąd północnokoreańskie czołgi miały raczej minimalistyczny zestaw przyrządów obserwacyjno- -celowniczych, niewiele odbiegający od standardu czołgu T-62. Celownik sprzężony z armatą jest umieszczony, nie tak jak we wszystkich radzieckich/rosyjskich czołgach z lewej, ale z prawej strony lufy. Z lewej znajduje się niewielka głowica innego przyrządu optycznego bądź optoelektronicznego. Można z tego wnioskować, że albo działonowy siedzi po prawej stronie armaty, a dowódca za nim, na siedzisku umieszczonym wyżej albo – co jednak wydaje się bardzo mało prawdopodobne – główny przyrząd celowniczy nie ma kanału optycznego i nie potrzebuje wyprowadzenia okularu przed oczy działonowego, a całość informacji jest prezentowana na wyświetlaczach (po lewej stronie armaty jest być może stanowisko ładowniczego). Wiele wskazuje, że górny przyrząd nie jest panoramicznym przyrządem dowódcy, a celownikiem nocnym działonowego, być może z kanałem naprowadzania pocisków kierowanych. Od lat bowiem północnokoreańskie czołgi są uzbrajane w wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych, umieszczone na zewnątrz wieży. Nowy czołg także ma taką dwupojemnikową wyrzutnię na prawym boku wieży, przystosowaną najwyraźniej do odpalania pocisków o większym kalibrze niż stosowane dotąd klony rakiet 9M111 Fagot. Na wieży nie ma natomiast przenośnej wyrzutni rakiet przeciwlotniczych, jak na nieco starszych czołgach z KRLD, a automatyczny granatnik jest jednolufowy (na czołgu Pookpongho był dwulufowy). Nowe są także gąsienice, wyposażone w dwusekcyjne nakładki polimerowe na każdym z ogniw. 26 Wojsko i Technika • Listopad 2020 www.zbiam.pl
Page 1 and 2: ZESTAW TRANSPORTOWY JAK ❙ 15 LAT
Page 3 and 4: Kim Dzong Un znów postanowił zask
Page 5: Pojazdy wojskowe Zestaw Jak z ciąg
Page 9 and 10: Broń strzelecka SKBW MSBS-GROT z F
Page 11 and 12: Konflikty Marcin Gawęda Nowa odsł
Page 13 and 14: Wiroplaty wojskowe Łukasz Pacholsk
Page 15 and 16: Technika morska Koncepcyjny okręt

Wojsko i Technika 11/2020 (62) promo

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?